Eureka!

Onze wc. Ik heb er al vaker over geschreven, onder andere over de wc-papier-strijd (die overigens nog steeds gaande is!). En nu weer iets. Op onze wc hangen een heleboel onzin-dingen. Krantenknipsels, foto's, plaatjes van een soort van carnavalspakken (hele leuke, een prinsessenjurkje en een soort Robin Hood-pakje!), stripjes. Er hangt ook een plaatje bij van Bob de Bouwer. En daar staat het volgende op: 'reusable stickers'. Dat het Engels was, had ik gelukkig meteen door. Maar ik heb me echt al ongeveer een half jaar afgevraagd wat het nou precies voor stickers zijn. En vandaag had ik het ineens! Een helder moment! Er staat stiekem gewoon 're-usable stickers'. En dus zijn het stickers die je kunt hergebruiken! Het dilemma is eindelijk opgelost!

Ben benieuwd of er mensen zijn die er nóg langer over gedaan hebben of gaan doen...Vast niet!

Nutteloze overpeinzingen

- Waarom loopt 'winkelend publiek' altijd midden op de weg en blijft de stoep (die naar mijn weten toch écht bedoeld is voor voetgangers) nagenoeg leeg?
- Waarom blijft 'Grease' zelfs na zo'n tien keer kijken nog steeds leuk?
- Waarom doet iedereen dat dansje van 'Greased Lightnin' altijd verkeerd? (detail: iedereen (voor de detaillisten: bijna iedereen...) beweegt zijn armen van binnen naar buiten, maar in de film bewegen ze toch echt van buiten naar binnen!)
- Waarom vallen er in een paar uur tijd minstens vijf dienbladen vol kopjes en schoteltjes op de grond en valt er in die bewuste tent normaal bijna nooit iets?

Inspiratieloos

Ik weet even niets om over te schrijven. Ik zou kunnen schrijven dat ik lekker vakantie heb en dat ik gezellig met familie kerst ga vieren. Ik zou kunnen schrijven dat ik dinsdag jarig was en dit gisteren gevierd heb. Ik zou ook kunnen schrijven dat ik deze week verder nog voor mijn werk heerlijke Italiaanse hapjes van Beckers heb uitgedeeld. Ik zou kunnen schrijven dat ik vanavond personeelsfeest heb.

Maar dat doe ik allemaal maar niet. Ik hou het gewoon bij het volgende: Fijne/gezellige/smakelijke kerst allemaal!

Bomen zijn relaxed...

En dat vindt mijn moeder ook! Ze stond vanochtend op met dat 'lied' in haar hoofd! Ik heb haar aangestoken. En toen mocht ik het vanochtend niet meer 'zingen'...
Muhaha, heb ik toch maar weer mooi voor elkaar! ;)

Huis-avondje

Tijdens een spelletje 'Machiavelli': (voor degenen die het niet kennen: heel leuk, tis met kaarten en goudstukken en je moet een stad bouwen, kan het niet goed uitleggen zo, maar het is dus leuk...)

Ik ben aan de beurt: 'Ok, ik wil om te beginnen mijn goudstukken voor mijn beurt!'
(stilte)
Huisgenoot J: 'Ok, ik zit even te twijfelen of ik nu een vrouw-onvriendelijke opmerking ga maken over vrouwen die om geld vragen voor hun beurt...'

Oeps...Ben ik weer hoor...

Beste meneer,

Ik weet niet hoe u heet, waar u vandaan komt, wat u in het dagelijks leven doet, hoe oud u bent. Ik weet eigenlijk niks van u, behalve dan dat u heel vaak pannenkoeken komt eten in het pannenkoekenhuis waar ik werk. En dat u eigenlijk altijd heel vrolijk bent. En dat u altijd wel even een praatje komt maken. En natuurlijk klets ik dan gewoon vrolijk even mee, hoe druk het ook is. Ook weet ik dat u altijd helemaal blij bent als ik weer aan het werk ben, dat spreekt u soms ook letterlijk zo uit. Het doet u goed dat ik daar bijna elk weekend werk, en ook al een paar jaar lang. Een paar weken geleden vroeg u mijn naam. En gisteren wist u hem nog! U begroette mij vrolijk met: 'Hey Els! Alles goed?'. En dat vond ik mooi. Daar stond ik dan, temidden van een paar van mijn collega's, en u begroette alleen mij. Ook al wordt ik daar wel een beetje verlegen van, ik vind het fijn dat u mij in mijn werk als soort van serveerster zo waardeert. En stiekem word ik ook wel een beetje blij als u weer een bezoekje brengt bij het pannenkoekenhuis!

Waardering

Di-jan schreef er woensdag al over, dat het zo fijn is als de dingen die je doet ook gewaardeerd worden door anderen. En (hoe kan het ook anders ;)), dat gevoel heb ik ook al een paar dagen. Het begon woensdag. En gisteren was er weer zo'n moment. En vandaag zomaar ineens uit het niets weer één! Het kunnen echt de simpelste dingen zijn, bijvoorbeeld een huisgenoot die het zo lief vindt als je vraagt hoe haar tentamen ging. En daar word ik best blij van, moet ik eerlijk toegeven. Gewoon dat je het gevoel hebt dat je wat kan betekenen voor anderen, ook al is het maar een beetje...

December feestmaand

Gisteravond is hij voor mij begonnen: de altijd leuke en gezellige feestmaand december! Gisteren lekker bij mijn ouders ge-gourmet (schrijf je dat zo?) en daarna nog 'Sinterklaas gevierd' met hele leuke cadeautjes. Lekker geurtje, mooi dekbedovertrekset, leuk kookboekje, 'een goeie wok', een leuke maillot en nog wat andere dingetjes. Zoals elk jaar heeft mijn moeder me weer veel te veel verwend... En dan vier ik maandag nóg een keer Sinterklaas, in Utrecht. En dan twee weken later weer een paar keer (minstens drie geloof ik) mijn verjaardag. En dan alweer een paar dagen later Kerst. En vervolgens weer een weekje later Oud & Nieuw (eigenlijk alleen Oud, maar dat klinkt zo raar...). Echt leuk, die decembermaand! Volop Feest voor mij!

Wat vinden jullie: is december vooral alleen maar leuk of zijn jullie aan het einde van de maand stiekem al die 'verplichtingen' wel beu?

Raar beest

En dan heb ik het over onze huispoes: de veelgeprezen Kapitein Haak. Ze is echt hartstikke raar, nu ben ik er van onvertuigd. Zoals net bijvoorbeeld. Zit je gewoon gezellig met een paar huisgenoten in de keuken te lunchen, wordt je ineens opgeschrikt door een redelijk lomp klinkend gestommel. Verschrikt spring je dan op en gaat kijken wat er aan de hand is. En wat denk je? Hangt er ineens een poes met haar voorpoten aan het randje naast de deur (ongeveer 1 meter-1.20 meter hoog). En waarom? Waarschijnlijk omdat daar een ieliepielie klein mugje vloog, dat wel een lekker maal zou zijn...en niet één keer proberen, nee gewoon tien minuten helemaal in trance naar een mugje gaan grijpen. Echt een raar beest...Maar wel heel lief!

WC-papier-strijd

Volgens mij heb ik er al eens over geschreven: mijn tic met wc-papier. En wel met de manier waarop dat moet hangen. Het kan op twee manieren. De verkeerde manier is die waarbij het printje naar de muur toe hangt. De goede manier is die waarbij het printje van de muur af hangt. Dat is namelijk veel mooier, en het 'pakt' veel fijner.
Nu lijkt het wel alsof er hier in huis een soort strijd gaande is. Ik hang de wc-rol altijd gewoon op de goede manier op, dus met de (al-dan-niet-)bedrukte-kant naar voren. Nu is er echter ook iemand (of meerdere iemanden...) die dit schijnbaar niet wil en die de rol dan ook steeds omdraait. Echt heel vaak gebeurt dat. Dan hangt ie gewoon goed en als ik dan bijvoorbeeld terugkom van college, is hij weer omgedraaid. En dat hoort niet. Dat is niet mooi. En dat is niet handig. Dus ik ga de strijd aan: ik blijf gewoon de rol steeds goed draaien. Ik zal net zo lang doorgaan, totdat iedereen begrijpt dat de rol maar op één manier goed hangt!

Goed bezig!

Dat zeg ik vaker. Maar nu meen ik het echt! Wat een activiteit hier. En dat na amper viereeneenhalf uur slaap afgelopen nacht. Ik zeg: écht goed bezig! ;)

Nét niet

Fietsen zonder licht. In het donker. Zelfs ik maak me daar weleens schuldig aan. Daarnet ook weer. Ik had gewerkt en toen ik vanmiddag in de stralende zon vertrok had ik er niet aan gedacht dat het 's avonds als ik van het station naar huis zou moeten fietsen wel eens donker zou kunnen zijn. Ik had dus mijn lampjes niet bij me. En zo fietste ik gewoon nietsvermoedend naar huis. Totdat er een vrouw me tegemoet kwam lopen. Ze riep iets waarvan ik maar wat flarden kon verstaan: 'Kijk uit...blabla....controle!'. Eerst dacht ik: 'Wat nou controle? Ik houd me toch gewoon aan alle regels??'. En toen ineens ging er een lichtje branden (!) ... ik had geen licht. Dus in een reflex sprong ik van mijn fiets af en ging lopen met de fiets aan de hand. En jawel, vijftien meter verder stond een hele politie-garde te controleren. Mensen zonder licht, auto's die te hard reden, bellende automobilisten, iedereen werd 'gepakt'. Behalve ik. Want ik was niet in overtreding. Ik liep gewoon netjes met de fiets aan de hand langs en keek de politie-agenten heel onschuldig aan. Ik heb ze zelfs nog begroet en een goedenavond gewenst. En zo'n dertig meter verderop stapte ik vrolijk weer op en fietste zonder licht verder. Zo ben ik dan ook weer wel...

En dan aan het slot van deze post nog een bedankje voor die vrouw die me zo vriendelijk waarschuwde. Dat lijkt me hier wel op zijn plaats!

Grachten & werven

Ik ben deze week lekker vrij. En mijn moeder was vandaag ook lekker vrij. Dus ze kwam gezellig een dagje naar Utrecht. En ze nam de buurvrouw mee. En het plan was om eens een keer iets cultureel verantwoords te gaan doen, en niet alleen maar winkelen en eten/drinken. Een museum hadden we niet zo'n zin in. Dus zodoende werd het plan gesmeed om een stadswandeling te gaan doen. Daarvoor moesten we natuurlijk wel goed hebben gegeten, dus we zijn eerst even heerlijk gaan lunchen: een stokbroodje met warme brie en pijnboompitjes en lekkere salade er bij. Toen was het tijd voor actie, dus wij met z'n vieren (mama, buurvrouw, zus en ik) naar de VVV. Ze hadden er allerlei verschillende wandelingen: de hofjes-wandeling, de 'algemene' wandeling, de steegjes-wandeling en de grachten- en werven-wandeling. Vooral mijn moeder was een erge voorstander van die laatste: 'Al die grachten, dat vind ik nou echt Utrechts!'. Dus die werd het.

Het was nog best een flinke wandeling. En het regende. Maar dat vond ik echt niet erg! Utrecht heeft zo veel mooie plekjes. Ok, ik had eigenlijk alles waar we langs liepen al wel ooit gezien en op sommige plaatsen kom ik (bijna) dagelijks. Maar mijn moeder en de buurvrouw konden er zo geweldig van genieten. Zij vonden echt alles mooi, zelfs het tiende bruggetje over de gracht was nog een stop waard. Voor hen was het echt een leuk dagje weg, echt leuk om te zien. Uiteraard moest er ook af en toe even gestopt worden om lekker warme chocomel met slagroom te drinken, dat hoort nou eenmaal bij zo'n wandeling!

Toen ik mijn moeder en de buurvrouw zo zag genieten, besefte ik hoe veel geluk ik heb dat ik in deze mooie stad studeer en er zelfs ook nog woon! En ik heb me voorgenomen om dat vaker te beseffen, steeds maar weer opnieuw te genieten van de kleine, mooie dingen die deze stad te bieden heeft!

Au!

Anders stuiter je even tien treden van de trap af en kun je nu bijna niet op je kont zitten...

Theekransje

Mijn huisgenoten en ik. We zijn met zes jongens en vier meisjes. Normaal gesproken hebben de mannen dus duidelijk meer 'overwicht'. Maar vandaag leek het wel een echt meidenhuis. Met alle vier de meisjes (en lekker geen jongens :p) hingen we even in de keuken. En we kletsten over van alles en nog wat, maar voornamelijk over kleding. Lieten elkaar onze nieuwe aankopen zien enzo, staken elkaar aan om te gaan winkelen, praatten over welke kleding wel en welke niet mooi blijft bij het wassen en over nog tig andere dingen. Echt grappig, het leek net zo'n theekransje van een paar vrouwen van middelbare leeftijd!

Even ontspannen

Pride & Prejudice: gisteren heb ik hem dan eindelijk gezien! Heerlijk! Geweldige vrouwenfilm, mooie beelden, mooi verhaal (enigszins voorspelbaar, maar dat maakt verder niet uit...), mooie Mr Darcy.


Kortom: heerlijk even wegdromen bij zo'n film is echt ideaal om even niet aan je studie te hoeven denken in een drukke periode van verslagen & tentamens...

Waterballet

Ik kwam het woord 'waterballet' laatst een keer tegen, en vond het meteen een mooi woord. De laatste paar dagen heb ik het dan ook veelvuldig gebruikt. Als ik de badkamer in liep bijvoorbeeld, en het was er één natte bedoeling op de grond. Dan noemde ik dat een waterballet.

Maar daarnet werd de term 'waterballet' wel heel erg van toepassing. Allereerst wilde ik mijn plantjes eens verwennen. Ze doen het al een tijdje niet heel goed meer, maar ik blijf het proberen. Ik wilde ze lekker wat vers water geven, maar helaas... Ze dronken niet meer. En dat zag ik nogal laat. De potjes stroomden over. Conclusie: een heus waterballet om mijn bloempotjes heen, op mijn tafeltje en druppend op de grond.

En dat is nog niet alles. Ik wilde mezelf ook eens 'verwennen' met een lekker glaasje water. Dus ik draaide de kraan open. Ik pakte een glas en wilde dat onder de kraan houden. De kraan stond een beetje scheef, dus ik draaide eraan. En dat was het moment waarop het fout ging... Ik draaide gewoon de hele kraan eraf! Nou ja, niet de hele kraan, maar de buis (hoe heet dat??) waar het water door stroomt. Conclusie: ik sta een minuut verbouwereerd te kijken hoe dat kan en laat mezelf en alles binnen een straal van twee meter helemaal nat spetteren.

En neem maar van mij aan: dat was pas een waterballet!

Later als ik groot ben...

...dan krijg ik drie kinderen. De eerste zal een meisje zijn. De tweede wordt een jongen. En dan vind ik het nog niet genoeg en zal ik weer een meisje krijgen. Daarna hou ik het voor gezien; drie kinderen is echt wel genoeg. Dus, dan weten jullie dat vast. En ik ook trouwens.

Hoe ik hier bij kom? Het is een beetje een vreemd verhaal en ik weet ook niet of ik er zelf eigenlijk in geloof. Er bestaat namelijk een of andere methode waarbij je met behulp van naald en draad en de hand van een 'slachtoffer' na kunt gaan hoeveel kinderen iemand later krijgt en of dat dan jongens of meisjes zijn. Ook is te zien of iemand een tweeling zal krijgen. En het mooie is: iedereen kan het! Je beweegt gewoon met een naald aan een draadje een paar keer langs iemands hand en laat hem dan boven die hand stil hangen. Het kan zijn dat de naald vervolgens weer gaat bewegen. Wanneer deze rondjes draait, krijg je een meisje. Wanneer de naald in een soort 'lijn' op en neer beweegt, krijg je een jongen. Ik weet het, het klinkt echt heel ongeloofwaardig en mijn eerste reactie was ook: 'Ja hé! Je beweegt gewoon die naald zelf! Je manipuleert zelf gewoon de boel!'. Maar toen er bij verschillende mensen een paar keer hetzelfde uit kwam, vond ik het toch wel wat geloofwaardiger worden. En vooral ook omdat het door verschillende mensen uitgevoerd werd, die nog niet wisten wat de vorige 'uitslag' was.

Ik weet echt niet hoe betrouwbaar dit is, het zal heus niet altijd kloppen, maar vreemd vond ik het wel. Er waren immers ook gevallen (bij mensen die al kinderen hebben) waarbij de uitslag precies klopte! We zullen zien, de tijd zal het leren...Ik kan in ieder geval alvast nadenken over twee leuke meisjesnamen en één leuke jongensnaam! En een jongen zoeken die volgens deze methode ook twee meisjes en één jongen krijgt...

Aangenaam

Lekker spontaan 's avonds even biertjes drinken met je huisgenoten na een drukke dag!
En dan vooral ook lekker kansloze muziek (kent iemand 'Dokter Bernard' nog??? Die categorie dus...) gaan luisteren...

Taxi-conversaties

Die zijn echt geweldig! Ik hou van de taxi! En dan heb ik het eigenlijk in het bijzonder over taxi-ritjes diep in de nacht na het uitgaan (in Eindhoven!). Echt, die gesprekken die je dan hebt, om je dood te lachen.
Je zit daar dan met z'n zevenen of achten in een busje en hebt een paar uur lang gezellig biertjes gedronken, gedanst, gefeest, gelachen. Nou, dan is het in de taxi ook nog dolle pret. Iedereen barst om het minste of geringste in lachen uit. (Beeld je in: 7/8 van die giechels in de taxi...) En je moet ook niet raar staan te kijken als er mensen spontaan het meest foute lied aller tijden gaan zingen. En dan moet je helemaal niet raar staan te kijken als de rest gewoon mee begint te blèren. En het kan ook voorkomen dat er iemand alleen maar zit te zeuren dat 'ie nog friet had willen eten. Of dat we massaal gaan zwaaien naar de mensen in een andere taxi en dan wedstrijdje willen doen wie het eerste thuis is. En dan heb ik het nog niet eens over de altijd hilarische 'evaluatie-gesprekken van de avond': wat voor een sukkel(s) we nou weer tegen zijn gekomen of hoe vreemd iemand wel niet was en of we ons wel netjes gedragen hebben.
Ik geniet er elke keer maar weer van, van die leuke taxi-conversaties!

Volgende week weer???

Nou ja zeg...

Ik ben zo blij als een klein kind met mijn nieuwe telefoon, krijg ik van iemand die me belt te horen dat ik slecht verstaanbaar ben en klink alsof ik 'in een conservenblikje zit'!

Da's ook niet leuk...Wie aan mijn telefoon komt, komt aan mij!

Singing in the Rain

Wie gaat er mee in de plassen springen???

Ik heb er al de hele dag zin in! En al helemaal nadat ik in de stad een meisje (lees: stiekem al een vrouw) met van die leuke plastic felgele regenlaarzen heb gezien. En toen nog meer nadat ik allemaal mensen met leuke kikker- en pandaberen-paraplu's met oortjes zag. Ik voelde me ineens weer helemaal jong! Ik vind/vond de regen vandaag niet eens echt erg! Da's ook uniek...daar moet ik eigenlijk van profiteren!

Vertrouwd

Sommige dingen zijn zo ingeburgerd, dat het gewoon bijna routine is geworden. Je denkt er dan gewoon niet meer bij na of zo, het gaat allemaal gewoon automatisch. Totdat je daar een keer van afwijkt, een keer dingen iets anders doet dan je al jaren doet. En dan is het ineens de week erna weer een stuk minder vertrouwd. Het loopt dan allemaal nog wel goed enzo, maar het is gewoon 'anders'. Een raar gevoel. Ik kan het niet goed omschrijven, maar soms merk je goed dat je echt wel veranderd bent, en vooral ook dat je leven heel anders is geworden.

Snugger...

Ik weer hoor, bij het bekijken van alle muziek die ik op mijn computer heb staan:

Hey, eigenlijk is het allemaal wel leuk!

Ja schat, anders ga je het waarschijnlijk ook niet downloaden...:s

Caffeïne-verbod

Dat kreeg ik vanmiddag opgelegd. Ik schijn vervelend te worden van koffie en cola. En dat had vanmiddag na het nuttigen van twee grote koppen (zeg maar gerust emmers...) cappuccino een hoogtepunt bereikt. Ik ging té bijdehand doen. Ik ging lachen. Ik maakte herrie. Ik was kortom strontvervelend voor mijn medemens. En ja, ik geef het zelf toe...Dus hiertoe besloot men (enigszins terecht...) om mij een caffeïne-verbod op te leggen.

Maar koffie kan soms zo hard nodig zijn, hoe moet dat dan met mij???


En ja Di-jan, ik weet dat jij hier ook al een post over hebt :p

Niet niks

Vandaag had ik gepland om eens een keer helemaal niks te doen. Gewoon lekker uitslapen en dan lekker rustig een beetje krantje lezen en ontbijten en verder maar zien wat de dag me brengt. Ik zou me vandaag niet met studie-gerelateerde zaken bezighouden. Dat heb ik tenslotte de afgelopen week écht te veel gedaan (zie mijn vorige post...). Dus ik mocht van mezelf een volledig improductieve dag houden. Maar het lukt me maar niet! Ik heb net toch maar weer even gelezen, want ik loop achter. En het volgende verslag achtervolgt me nu stiekem al.
Ik kan het echt niet, niks doen. Ik moet altijd iets te doen hebben. En da's volgens mij best vreemd, want om me heen zie ik ontzettend veel mensen die het wél kunnen: zomaar een middagje niks doen.

Stress?!?

Tja, dat woord komt normaal gesproken echt niet in mijn vocabulaire voor. Ik heb er echt nooit last van. Ook al moet ik nóg zo veel doen in ontzettend weinig tijd, ik blijf er eigenlijk altijd wel rustig onder. Altijd overheerst de gedachte: 'Het komt toch wel goed...'. En dat is ook eigenlijk wel zo. Misschien dat ik me daarom ook nog steeds zo goed kan vinden in die ondertussen wel mijn lijfspreuk te noemen gedachte. En ik moet zeggen: het is heerlijk, zo nagenoeg zorgeloos te leven.

Maar nu is er iets vreemds gaande: ik heb nu stiekem echt wel enigszins last van stress. Met enkele presentaties en een verslag dat snel ingeleverd moet worden in het vooruitzicht, in combinatie met veel werk en nog andere afspraken, denk ik toch wel: 'Hmm, er moet toch wel écht veel gebeuren nu!' En dan is het even stress en heel hard werken. Maar dan kijk ik weer even naar de eisen waaraan het verslag moet voldoen en dan denk ik weer: 'Ooooow, het valt eigenlijk wel mee! Even een paar uurtjes goed voor gaan zitten en dan zijn we een heel eind!'. En dan tien minuten later denk ik weer: 'Ja maar Els, je hebt niet echt een paar uurtjes tijd...hoe ga je dat aanpakken??? Aaah, stress!'. Kortom: nogal wisselvallig op het moment.

Maar goed, ik weet al hoe ik die wisselvalligheid te lijf ga: gewoon blijven denken: 'het komt toch allemaal wel goed!'. Dat is voor alles en iedereen het relaxtste en levert waarschijnlijk ook het beste resultaat op!

Als je me mist (!)...

Ik zit ergens in de flat die aan de rechterkant nog vaag zichtbaar is...

ps: dankjewel voor de foto Snoops!

Wow!

Anders fiets je op een gewone dinsdagavond even bijna tegen Bastiaan Ragas op! En hij keek me aan! We hadden oogcontact! Jeuj!

Water is van levensbelang!

En dan sluiten ze het zomaar af! Onaangekondigd nog wel! Tsss! En op zo'n dag als vandaag kan ik écht niet zonder water. Ik bedoel: bij zo'n actieve studie-bijwerk-marathon hoort gewoon thee! En niet één kopje, nee potten vol! Liters! Maar helaas, het is me niet gegund. Dat ze dan ook maar wel begrijpen dat mijn activiteiten daar onder lijden...

Verlanglijstje

Ik bedacht me ineens dat ik op dit moment een wel erg uitgebreid verlanglijstje heb. Ik wil nog van alles kopen/doen/meemaken/beleven/enz. Bij deze een overzichtje van wensen die bovenaan staan:
- een nieuwe winterjas
- nieuwe laarzen (eigenlijk 2 paar: één lekker lopend, functioneel paar en één elegant, mooi paar)
- nieuwe winterkleren
- de musical Mamma Mia bekijken
- de musical Beauty and the Beast bekijken
- en stiekem ook nog de musical Jesus Christ Superstar bekijken
- eindelijk eens een keertje naar een concert van Xander!
- in februari met studiegenoten op wintersport
- maar eigenlijk ook met mijn studieverenging op Buitenlandse Reis (vorig jaar was het zóóó leuk in Praag!)
- en het zou slim zijn om alvast te sparen voor een leuk reisje in de zomervakantie
- en dan heb ik het nog niet eens over van die kleine leuke hebbedingetjes die je in de winkel tegenkomt en die je dan spontaan wil hebben (leuke tas, leuke sjaal, leuk fotolijstje, leuke lampjes, enz. enz. enz....)
Maar er is één probleem: mijn liquide middelen laten het niet allemaal toe...En ik werk er toch écht best veel voor...

Dus, lieve lezers, wat is mijn probleem:

Heb ik teveel wensen of is het hoog tijd voor loonsverhoging???

Mooie nieuwe muziek

James Blunt - Tears and Rain

How I wish I could surrender my soul
Shed the clothes that become my skin
See the liar that burns within my needing
How I wish I'd chosen darkness from cold
How I wish I had screamed out loud
Instead I've found no meaning

I guess it's time I run far, far away, find comfort in pain
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble
Hides my true shape, like Dorian Gray
I've heard what they say, but I'm not here for trouble
It's more than just words: it's just tears and rain

How I wish I could walk through the doors of my mind
Hold memory close at hand
Help me understand the years
How I wish I could choose between Heaven and Hell
How I wish I would save my soul
I'm so cold from fear

I guess it's time I run far, far away; find comfort in pain
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble
Hides my true shape, like Dorian Gray
I've heard what they say, but I'm not here for trouble
Far, far away; find comfort in pain
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble
It's more than just words: it's just tears and rain

Ontleend aan: http://www.songteksten.com

Wachten...

... is echt het vervelendste dat er is!

Ladyphone

Ik ben verliefd! Op mijn nieuwe toekomstige telefoon! Ik heb hem net besteld en over een paar weken krijg ik hem! Helemaal gratis nog wel!
En hij heeft een camera: dus misschien binnenkort hier wel allemaal leuke fotoo'tjes! En hij heeft een MP3-speler, die had ik ook nog geen! En het is een zogenaamde 'ladyphone' met allemaal zéér nuttige (?) mogelijkheden! En hij is roze! Ooooooooh, ik kan niet wachten!






O ja, je kan er ook nog mee bellen!

Even afreageren...

Ik snap mezelf niet. Zo'n twee weken geleden, voordat dit collegejaar begon, was ik echt heel erg gemotiveerd om weer hard aan de slag te gaan. Ik had zin om na zo'n lange vakantie mezelf weer eens écht nuttig te maken. Ik heb me in de vakantie ook wel nuttig gemaakt, door veel te werken. Maar dat is toch anders. Nu heb ik weer echt een daginvulling. Maar wat ik nu niet snap: mijn motivatie is op dit moment echt helemaal weg. Écht nul komma nul. Ik moet eigenlijk zoveel doen (vanmiddag take-home tentamen inleveren, dinsdag verslag inleveren, lezen, lezen en nog eens lezen...), maar er komt niks uit mijn vingers. Ok, wel iets, maar bijna niks. Het is ineens veel leuker om de was op te vouwen. Het is ook ineens heel aantrekkelijk om op internet een leuke nieuwe telefoon uit te zoeken (mijn abonnement loopt bijna af en er zijn zóóóó'n leuke aanbiedingen!). Of liedjes die normaal echt stom zijn worden ineens wel leuk om gewoon zomaar even tussen het studeren door te luisteren.
En ik vind het eigenlijk allemaal best leuk en interessant enzo wat ik voor mijn studie moet doen. Maar het lukt gewoon echt niet! Ik kan me er maar niet toe zetten! En ik ben nog wel expres niet uitgegaan gisteren om op tijd op te kunnen staan en veel te kunnen doen. Op tijd opstaan is gelukt. Maar veel doen tot nu toe nog niet echt. En dat is best frustrerend...

Zo, nu ben ik die frustraties kwijt. Nu even een lekker kopje cappucino en dan moet het maar gaan lukken dadelijk! Ik ga er tegenaan!

Via-via

Soms ontmoet je mensen die vrienden, familieleden of collega's van je ook blijken te kennen. Of je ontdekt dat iemand ook ergens vaag mensen kent waar jij mee om gaat of andersom. Of je komt iemand op een hele onverwachte plek tegen. Of er komt ineens een oud-huisgenoot van een vriendin je keuken binnen lopen en hij blijkt ineens een vriend te zijn van je huisgenoot.

Op die momenten lijkt de wereld echt ontzettend klein.

Jawel:

ik heb de eerste pepernoten al weer gesignaleerd in de supermarkt!
Wel een beetje vroeg, of niet?

Geluk lacht me toe!

Het gaat goed met me.
En dat typ ik niet omdat het voorheen niet goed met me ging. Eigenlijk gaat het altijd wel goed met me. Het is alleen meer zo dat ik het nu zo duidelijk besef. Ik bedoel: ik heb leuke vrienden, woon in een leuk huis met gezellige huisgenoten en een superlieve huispoes (Kapitein Haak!), doe een leuke studie waar ik me sinds afgelopen maandag ook weer enthousiast op gestort heb, doe leuke dingen, spreek gezellig af met mensen (leuke wijnavondjes!) en geniet gewoon met volle teugen van alles wat ik doe. De kleinste dingen kunnen me al helemaal blij maken; mooie muziek, mensen die lachen, de zon die schijnt als ik mijn gordijnen open doe, kinderen die in plassen springen.
En het mooie is: het lijkt alsof het gewoon aan komt waaien, alsof ik er helemaal niets voor hoef te doen. Echt fijn, het gevoel hebben dat het geluk je toelacht!

Relaxed werken

Relaxed werken. 'Kan dat?', vraag je je misschien af. Jawel, dat kan. Ik heb het vanochtend ervaren. Ik heb vanochtend van kwart voor 8 tot kwart voor 11 gewerkt. Ik ben absoluut geen ochtendmens, dus ik zag er stiekem wel een beetje tegenop. Maar: het was écht relaxed. Echt genieten gewoon. Misschien heb je me wel gezien. Op Utrecht Centraal. Daar helemaal achteraan bij spoor 17 en 18. Daar bij die enorme hoop 'fatboys', van die heerlijke 'ligzakken'. Daar waar dat bandje heerlijke relax-muziek speelde. Daar waar ongeveer iedereen naartoe stroomde. Daar zo ongeveer bevond ik me. En ja, ik was er ook nog bij aan het werk. Ik deelde overheerlijke Douwe Egberts Cappucino uit aan iedereen die daar in die knalrode fatboys met DE-logo aan het relaxen was. En ik heb ontzettend veel mensen blij gemaakt. Zelfs mensen die eigenlijk snel een trein moesten halen, maar het zo'n goede actie vonden dat ze een trein later namen. Mensen die gewoon bijna een uur bleven zitten daar. Geweldig. Zoveel gelukkige mensen in een paar uurtjes gezien. Daar wordt je zelf ook gewoon gelukkig van. En dan kun je er de rest van de dag ook weer helemaal tegenaan!

CIWoodstock!

Ok, dit is hoe ik er nou ongeveer bijzit:
-wallen van hier tot Tokyo en ontzettend gaar
-ontzettende keelpijn iedere keer als ik slik
-tig muggenbulten verspreid over mijn hele lijf
-spierpijn
-een ontzettende blauwe plek van zo'n 10 centimeter doorsnee op mijn rechterbil/bovenbeen

En dat allemaal vanwege een introkamp! Maar ik vind dit allemaal helemaal niet erg, want wat was het kamp leuk! Gezellig, leuke eerstejaars, leuke medementoren, leuke spelletjes, lekker weer, leuk thema, twee avonden leuk feestje, organisatie was top, enz. enz. enz...

Iedereen die hier zijn bijdrage aan heeft geleverd: dankjewel! Ik heb ervan genoten!

Chaoot

Aaaargh! Ik ben mijn fietssleutels kwijt! Ik weet echt niet waar ze zijn! En ik kan absoluut niet zonder mijn oude vertrouwde antieke groene gazelle!
Ik snap er echt niks van. Ik ging boodschappen doen en weet zeker dat ik mijn fietssleutels in het voorvakje van mijn rugzak heb gedaan. Ik dacht nog: 'handig eigenlijk dat ik mijn fietssleutels niet vastgemaakt heb aan mijn huissleutels, als je dan iets verliest ben je niet meteen alles kwijt'. Dus zo ging ik boodschappen doen. Met de sleutels in mijn voorvakje. Totdat ik terug kwam bij mijn fiets. Toen zaten ze niet meer op hun plek. En ik ben verder niet in mijn voorvakje geweest. Dus... frustraties...

Waar kunnen ze zijn???

Kamer opruimen

Dat heb ik gisteren gedaan. En hem ook nog even grondig gepoetst. En dan niet mijn kamer in Utrecht, nee mijn kamer bij mijn ouders. De kamer die ik al twintig jaar 'bewoon'. Tja, en dan kom je nogal wat onverwachte dingen tegen als je dat niet heel vaak doet...
- 'Heej, een busboekje, ik wist niet dat ik die had! Da's handig! ... Ow shit, hij is van 2003...'
- 'Ow leuk, een cadeaubon! ... Hmm, die is al ongeveer een jaar verlopen...'
- 'Aaaah, er wonen een paar spinnen onder mijn bed!!!'
- 'Hmmm, de prullenbak zit vol, dat motiveert ook niet echt om zooi uit te zoeken en dingen die weg kunnen ook daadwerkelijk weg te gooien...'
- 'Ow, onder mijn bureau ligt wel heel veel stof...'
- 'Huh? Had ik deze tas nog? Hij is eigenlijk nog wel leuk...'

Het was nodig.

Quote

Van mijn (ik geloof...) vierjarige neefje Willem op de vraag van zijn vader wat hij later wil worden:

"Ik wil eigenlijk het liefste gewoon altijd Willem blijven!"

Schattig hè?

Tenerife

Jawel, ik ben weer veilig terug op Nederlandse bodem. En ik heb genoten van mijn weekje weg. Heerlijk relaxed was het. Niet veel gedaan als op het strand gelegen, lekker uit eten geweest en 's avonds lekker sangria en cocktails op het terras gedronken. Genieten was het. Hieronder nog een korte sfeerimpressie met de hoogte- en dieptepunten:
- een vliegtuig dat op een hoogte van 11 kilometer met wat turbulentie over een hobbel rijdt (sorry...was weer één van mijn slimme opmerkingen...)
- gemasseerd worden door de keien op de bodem van de Atlantische Oceaan
- een kan sangria voor een bedrag van maar liefst 18 euro
- de superhoge golven waarbij menig handdoekje op het strand het niet droog hield en transformeerde tot een ware modderdeken
- de supergladde Spanjaard die mijn zus en mij zo 'lovely' vond
- de supergladde Duitser in veel te kleine zwarte string die zijn handdoekje naast de mijne parkeerde
- Butterkeks
- de Siamese Pom-Bär-tweeling
- ongeveer 30 foto's van één en dezelfde vulkaan
- Pina Colada in de Malibu-bar
- het strand dat 'too rocky' was
- stoere surfers
- een heleboel VEP's (Very English Persons dus. Bij de mannen ging dat gepaard met hele foute geruite zwembroeken die niet gesignaleerd werden zonder flink glas bier in hun hand en bij de vrouwen kwam het neer op veeeel te korte rokjes en veel te strakke truitjes...en ze versperren met zijn allen alle wegen!)
- schoonmaaksters die zelfs de afwas deden (zeer relaxed!)

En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Dat doe ik niet, dus neem maar van mij aan dat ik ervan genoten heb!

Als je me zoekt...

... dan kun je me de komende acht dagen vinden op één der Canarische Eilanden, en wel op Tenerife! Ik ga lekker een weekje relaxen, niet werken, genieten van de zon, lekker uit eten, terrasjes pikken enz. enz. enz. Heerlijk!

Tot volgende week vrijdag!

Papa

Weet je wat ik geweldig vind om te zien? Mannen die achter een kinderwagen of buggy door de stad lopen. Geweldig. Ik heb geen idee waarom ik dat zo leuk vind, maar steeds als ik er weer één zie, kan ik een zachte 'Oooooh' niet onderdrukken. Het ziet er zo lief uit ofzo...

Afscheid nemen

Volgens mij ben ik daar heel slecht in. Ik weet niet wat het is, maar op de één of andere manier stel ik het steeds maar weer uit. Dan spreek ik 'nog één keer' af voordat we elkaar lang niet gaan zien en dan komt altijd toch weer die vraag: 'Zie ik je nog?'. En dan kom je tot de conclusie dat dat nog wel moet lukken. En dan flik je dat nog een keer... en nog een keer... Echt erg is dat eigenlijk. Uitstelgedrag. Daar heb ik altijd wel een handje van. Maar met afscheid nemen blijft het me op de een of andere manier veel meer achtervolgen. Deze week moet het dan toch écht gaan gebeuren, ik kan het niet al te lang meer uitstellen. En ik hoop dat het me heel erg meevalt, want ik heb er geen zin in...

Ontdekking

Ik zat vanmiddag even op het terras. Niks mis mee. Gezellig enzo, lekker te genieten van een cappucino'tje. En toen, ineens, uit het niets, deed ik een ontdekking. En niet zomaar een ontdekking. Neenee, een échte ontdekking. Eentje die je niet kunt missen.
De aanleiding tot die ontdekking was het feit dat er twee brandweerwagens stopten op de/het (ik weet nog steeds niet wat het nou is...) Neude. Het was onduidelijk wat de beweegredenen daarvan waren. Eerst leek het op een demonstratie; de brandweer legde tijdelijk het werk neer. Maar toen de tijd verstreek, begon het toch steeds meer op een demonstratie te lijken; de brandweer deed een of ander trucje met een kunstmatig gecreëerd brandje.

Jawel: er zijn twee soorten demonstraties! Wat een ontdekking hè???

Excuses

Bij deze wil ik graag mijn oprechte excuses aanbieden aan iedereen die mij gisteren bezig heeft gezien. Het was echt heel erg. En daar ben ik me bewust van. Voor de onwetende lezers zal ik even kort en bondig vertellen wat er dan precies zo erg was aan mijn gedrag.
Oorzaak: zaterdagavond zo'n tien bier (als het er niet meer waren...) in het plaatselijke Country & Western weekend, in combinatie met een schamele 4,5 uur slaap, waarna er meteen weer (de hele dag...) gewerkt moest worden in het pannenkoekenhuis. Juist, daar gaat het al mis. En dan heb ik er nog niet eens bij verteld dat het bier geen 'gewoon' bier was, nee het was bier van de plaatselijke brouwer. En dat staat wereldwijd bekend als 'koppijnbier' en het soort bier waar je de grootste kater van krijgt. En ik kan je vertellen: het doet zijn naam eer aan. Maar goed, wat was er dan op mijn gedrag aan te merken, zul je je afvragen. Welnu: alles! Alles ging mis, echt waar. Ik liet dingen uit mijn handen vallen (godzijdank niks kapot!), nam 7up op in plaats van ijsthee, nam dingen op de verkeerde tafel op, gaf twee klanten (oh nee, gasten...) vier messen in plaats van twee messen en twee vorken, liet nog een paar dingen uit mijn handen vallen en liet van ellende mezelf ook nog vallen. En dat ook nog net nadat een collega waarschuwde dat het daar heel glad was. En net nadat ik met mijn grote mond gezegd had: 'Oh, dan zal ik dadelijk wel weer onderuit gaan!' (die 'weer' staat er omdat het al vaker is gebeurd in mijn carriere als serveerster bij het pannenkoekenhuis, regelmatig zelfs...). En juist, dan sprint je (want ik was uiteraard wel echt hard aan het werk...) langs die ijsbaan, en dan ga je dus zeer charmant onderuit, jezelf vastgrijpend aan een paar kratjes die er stonden (waarschijnlijk voelde ik me daar het beste thuis ofzo...).
Voor dit soort dingen wil ik dus mijn excuses aanbieden. En ook voor mijn ogen: die zaten nog de hele dag dicht en waren opgeleukt met een stel mooie wallen.
Maar goed, ik heb het allemaal overleefd. Nu ben ik weer helemaal fris en fruitig! Wie had dat gisteren kunnen denken...

Perfect

Waarom lijkt mijn leven soms zo perfect? Nou ja, helemaal perfect niet, want dat kan natuurlijk niet, maar bijna perfect dan. Het gebeurt regelmatig dat ik mensen troost die het ergens moeilijk mee hebben. En het gebeurt eigenlijk nooit dat anderen mij moeten troosten. Ik zit nooit ergens mee, heb nooit grote problemen met iets of iemand. Eigenlijk gaat met mij gewoon altijd alles goed. En daar ben ik blij om, zeker. En ik vind het ook fijn als ik anderen help door ze te troosten en met ze te praten. Ik vind het fijn dat ik iets voor ze kan betekenen.
Maar af en toe denk ik wel dat het helemaal niet eerlijk is, dat ik wel iets meer van hun ongeluk mag hebben en dat ik hen dan een beetje meer geluk schenk.

Mockamore

Je weet wel, die tent aan de Steenweg in Utrecht met die overheerlijke koffie's, frappiato's, gebakjes en natuurlijk niet te vergeten de bagels. Vandaag was ik in de gelukkige positie dat ik er weer een bezoekje aan mocht brengen. En het was weer genieten. Net als altijd. Gewoon gezellig, vertrouwd. Lekker. Heerlijk. Relaxed. Genieten.
Als je er nog nooit geweest bent, probeer het eens, het is écht een aanrader!

*Hoezo reclame maken???*

Rotweer in Nederland

En ik ben zo gek op de zon! En ik houd zo van een zomervakantie waarin je tenminste één week helemaal niets hoeft en alleen maar een beetje in de zon kan gaan liggen. En ik heb nog niet eens een vakantie geboekt. En dat komt omdat ik daar eigenlijk geen geld voor had/heb. En er zijn zo'n leuke last-minutes te boeken naar leuke zonnige oorden. En als ik dat doe dan 'verbras' ik meteen weer al mijn geld dat ik met mijn vele werken in de vakantie verdiend heb. Maar ik word zo gek van die regen. En ik wil er zo graag even tussenuit.

Kortom: dilemma!

Wow!

Anders slaap je ff de klok rond! Bijna dan, nog tien minuten langer en ik had twaalf uur geslapen... Heerlijk!

Kapitein Haak

Kapitein Haak. Ik vind dat ik daar wel even een postje aan mag wijden. En dan heb ik het niet over de Kapitein Haak waarover iedereen zal denken dat ik het heb; die kapitein op dat schip met die haak op de plaats waar normaal gesproken een hand zit. Nee, ik heb het over een poes. De 'huispoes' in mijn nieuwe huis wel te verstaan. Nu zal het eerste wat je denkt waarschijnlijk zijn: 'Jeetje zeg, wie noemt er nou een poes Kapitein Haak?'. Nou, dat kan ik uitleggen: Kapitein Haak is geboren met een haakje in haar staart en dus leek het mijn huisgenoten vrij logisch om haar dan ook een naam te geven die daar aan herinnert. Dus zodoende werd ze Kapitein Haak genoemd. Vraag me niet waar Kapitein vandaan komt, maar waarschijnlijk vond men gewoon dat ze dat verdiende ofzo.

En Kapitein Haak is lief. Echt heel lief. En geloof me, ik heb nooit zoveel met katten en poezen gehad. Ik vond ze altijd leuk om naar te kijken en verder dacht ik dat je er niet zoveel aan had. Maar Kapitein Haak is echt geweldig. Altijd komt ze wel even je kamer oplopen omdat ze leuk wil spelen, gewoon aandacht wil of om lekker op bed te komen liggen. En ze is er altijd. Als je denkt dat je alleen thuis bent en al je huisgenoten weg zijn, dan is zij er wél!
Hulde aan Kapitein Haak!

Zomerstokje

Sandmannetje verblijdde mij met een zomerstokje, en omdat het lekkere weer van mij nog wel even door mag gaan, heb ik het ook maar ingevuld...Lees mee en huiver!

Favoriete vakantieland
Moeilijk om te kiezen, ik heb eigenlijk twee grote favorieten: Italië en Griekenland. Wat er dan zo leuk aan is? Nou, in Italië heb je hele mooie natuur, cultuur, geweldige steden (Rome!), lekker eten, leuke terrasjes met lekkere wijn enz. enz. enz... En in Griekenland heb je prachtige stranden met een hemelsblauwe zee en leuke pittoreske en idyllische dorpjes en zijn de mensen heel vriendelijk en gastvrij en uiteraard ook heerlijk eten (lekkere griekse salades met feta en yoghurt met honing en walnoten, hmmm!). En in allebei de landen ben je ongeveer verzekerd van lekker warm zomerweer!

Favoriete zomerdrankje
Definitely Hoegaarden! Op dit moment heb ik daar tenminste het meeste zin in. Maar verder gaat een lekker rosétje op een leuk terrasje er in de zomer ook altijd wel in. En iets non-alcoholisch? Dan ga ik voor een lekker groot glas ijsthee (wel de enige echte Liptonice natuurlijk!) of gewoon een doodnormaal glas water (smaakt altijd).

Favoriete zomerluchtje
Op dit moment is dat Ralph Cool van Ralph Lauren (jaja, doe maar duur...) en Cool Water van Davidoff. Allebei lekker frisse, zomerse geurtjes. Ik heb nog een cadeaubon, dus ik zal nog eens verder op zoek gaan naar lekkere geurtjes, wie weet heb ik binnenkort een nieuwe favoriet!

Favoriete zomeractiviteit
Heel simpel gezegd: lamballen! Gewoon het gevoel hebben dat niets hoeft en (bijna?) alles mag. En dat je dan lekker de hele dag een beetje in de zon kan gaan liggen bakken, lekker uit eten kan gaan en 's avonds lekker tot in de late uurtjes op het terras kan gaan zitten. Heerlijk vind ik dat!

Meest romantische zomermoment
Hou ik lekker voor mezelf! :p

Tja, en dan moet ik hem weer gaan doorgeven...Ik probeer het eens bij Kaartje en mijn sinds vandaag ex-huisgenootje (snik...) Sra. Als zij mijn blog tegenwoordig nog ooit lezen...

30 graden

En ik heb het ijskoud! Aaah! Hoe kan dat nou?

Trap hem op zijn staart!

Autorijden. Geweldig vind ik dat. Veel vrouwen vinden het maar niks, maar ik vind het heerlijk. Lekker met zo'n honderdtwintig kilometer over 's Neerlands snelwegen scheuren, oudjes die niet doorrijden lekker inhalen, door leuke steden rijden. Allemaal vind ik het leuk. De laatste tijd rijd ik alleen bijna nooit meer auto. Arme student he... Alleen in het weekend af en toe kans om de auto van pappie en mammie mee te nemen. En dan is het nog vaak maar een klein stukje rijden, alleen naar mijn werk en terug.

Maar hierin kwam zaterdag verandering! Ik zag er eigenlijk best tegenop, want ik moest voor mijn werk met een 'onbekende' auto naar een 'onbekende' plaats rijden. In mijn eentje. Er zat dus niemand bij die me kon helpen met kaartlezen of iets dergelijks. En ik ben al geen ster in kaartlezen, laat staan als ik tegelijkertijd ook nog moet autorijden in een vreemde auto. Althans, dat was mijn gedachte vóór deze bewuste dag. Lichtelijk paniekerig...
Maar: goed nieuws! Het ging echt in één woord geweldig! Ik kreeg een best wel spiksplinternieuwe Ford Ka mee en die reed me toch lekker! Echt geweldig, voor ik het wist zat ik al aan de hondertwintig kilometer per uur. En dan de weg vinden: dat ging ook al helemaal goed! Ik kon het meteen vinden, helemaal niet fout gereden ofzo! En parkeren: daar was ik ook al zo'n ster in. Ik draai mijn hand niet om voor parkeren in een vak, en zelfs fileparkeren verliep (vrijwel...) vlekkeloos! Stiekem ben ik eigenlijk best trots op mezelf!

En wat is nu de moraal van dit verhaal?
Ook al vind je iets een beetje eng en zie je er tegen op, doe het toch, want het zal uiteindelijk allemaal toch wel goed komen!

Prettig gestoord

Ik krijg heel vaak te horen dat ik 'echt hartstikke gek ben', 'totaal niet spoor' of dat ik 'prettig gestoord ben'. En dan ook echt vaak. En op zich moet ik die mensen die zoiets zeggen ook wel gelijk geven: een groot deel van de tijd kraam ik alleen maar onzin uit of doe ik pogingen om grappig en bijdehand te zijn. En het blijft niet altijd bij pogingen, soms lukt het ook écht om mensen aan het lachen te maken.

Welnu: ik weet sinds gisteren waar ik dat van heb! Het zit in de familie! We hadden gisteren familiedag. En we gingen de hele dag (vanaf 10 uur 's ochtends, help!) fietsen en tussendoor lekker op terrasjes zitten en een beetje spelletjes doen en raadsels oplossen. En het was hilarisch! Echt geweldig hoe raar sommige van mijn familieleden zijn. Vooral mijn ooms, die hebben ook echt humor. En ook allemaal dezelfde. Van die flauwe droge opmerkingen doen het vooral goed bij mij in de familie. En dat is niet erg, maar ze hebben dit soort humor zelfs een naam gegeven: 'Gosens-humor'.
Tja, dat geeft denk ik al aan hoe prettig gestoord mijn familie is...

In den beginne...

... van het laatste blok van het tweede jaar van de studie was er een vak over den Bijbel. Men ging zoals het een goede studente betaamt braaf naar (bijna?) alle colleges en las in den heilige Schrift. En toen was de laatste week van het laatste blok van het tweede jaar van de studie aangebroken. Op den eerste dag leerde zij. Op den tweede dag ging zij verder met waar zij de eerste dag mee begonnen was. Op den derde dag leerde zij zich bijna dood. En op den vierde dag verplaatste men zich richting de locatie waar het gevreesde tentamen werd gehouden. Het tentamen was gemaakt. Eén druk op de knop, en toen: ze zag dat het niet goed was...
Zou het een straf des Heeres zijn wegens mijn afvalligheid??? Had ik dan echt beter heel veel kunnen bidden in plaats van braaf alle verhalen aandachtig te bestuderen???

Amen.

Toppunt

Gisteren gewerkt. En ik was de gelukkige die met het hete weer de hele dag het terras mocht (of moest??) bijhouden. Samen met nog een collega gelukkig, anders is het echt niet te doen. Het was gisteren alleen een beetje jammer dat die bewuste collega bijna de hele dag uit haar neus stond te vreten en het al te veel vond om één tafeltje op te nemen of af te ruimen. Ze had ook zo'n buikpijn. Conclusie: ik moest nog bijna het hele terras in mijn eentje bijhouden. Dat was op zich nog niet zo erg, want het liep op zich nog goed. Maar toen durfde die collega aan mij te vragen: 'Hey Els, kun je het bijhouden op het terras?'. Waarop mijn verontwaardigde reactie was: 'Ja ik weet niet hoor, maar jij hebt ook terras!'. Toen was ze geloof ik een beetje boos...Maar ik vond mijn opmerking terecht! Lekker puh! De bitch in mij komt boven! Moehaha!

(Sorry, ik moest me even afreageren! Lukte gisteren niet zo goed...)

Elegant

Een vrouw op een herenfiets is op zich nog niet zo heel raar, dat zie je wel vaker. Maar met dit hete weer dragen veel vrouwen rokjes, en ook korte rokjes. En ze blijven ook gewoon op herenfietsen rijden. En die herenfietsen hebben zo'n stang tussen zadel en stuur. En dan rijst bij mij de vraag: hoe gaan die vrouwen in hemelsnaam elegant op hun fiets zitten? Ik bedoel: met je ene been op de grond blijven staan en je andere been helemaal vanaf de achterkant over je zadel gooien is niet elegant als je een rokje van zo'n 25 centimeter lengte aan hebt. Het rokje kruipt dan geheid omhoog. En ook wanneer je probeert je been 'voorzichtig' over de stang te manoeuvreren, zal het niet helemaal vlekkeloos verlopen. Maar wat doen ze dan? Ik zie ze steeds alleen maar terwijl ze fietsen, en niet wanneer ze net hun stalen ros bestijgen.
Ik weet echt niet hoe dit elegant kan...

Heerlijk:

Als je na een lange drukke dag besluit om om zes uur nog 'even' in de zon te gaan zitten voor het huis...
Als dan je huisgenootjes er 'even' gezellig bij komen zitten...
Als je dan gezellig een malibu'tje en een wijntje drinkt...
Als je dan hele rare gesprekken hebt over van alles en nog wat...
Als je dan lekker de hele avond met zijn allen buiten in de zon blijft zitten...

Ik hou echt van de zomer!

Ongenode gast

Ok, stel je even voor: je bent aan het werk in een Pannenkoekenhuis. De laatste loodjes voor die dag. Een beetje opruimen, een beetje al de frisdrank die is opgedronken bijvullen, een beetje poetsen. Een collega die achter je staat roept om iets te vragen, en je kijkt om. En dan ineens zie je iets op je rechterschouder zitten, hij steekt goed af bij het knalgele t-shirt dat je draagt: een zéér ongenode gast! In de vorm van een grote dikke vette zwarte spin. En niet zomaar een grote, echt héél groot. Een spin met een lijfje van zo'n twee centimeter lang en een al even grote kop. En dan die poten: ook die waren zo'n twee centimeter lang met een doorsnede van bijna een halve centimeter. Ok, kun je het je voorstellen? Wat zou je dan doen?

Bij mij ging het gisteren ongeveer zo: Als eerste sprong ik een keer in de lucht met een oorverdovende krijs: 'AAAAH een spin, een spin, een spin, een spiiiiin!!!'. Vervolgens weet je dat hij daarmee niet weggaat, en begin je een rondje te rennen door (bijna) het hele Pannenkoekenhuis. Een collega vraagt: 'Wat doe je?'. En het enige dat je uit kan brengen, is: 'Whaaaa, een héééle grote spin! Schouder! Spin!! Spiiiin!!!'. En de collega zegt: 'Blijf dan staan, dan kan ik iets doen!'. En dan kruipt de spin richting je nek, en ren je van ellende nog maar een rondje door de zaak. En dan beseft die collega (uiteraard mannelijk, anders zou die niet zo rustig blijven bij het zien van een spin) dat het menens is en dat ik echt bijna zeven kleuren stront schijt (sorry voor deze woordkeuze, maar het maakt mijn positie duidelijk). Hij roept dan, boven mijn hysterische gekrijs dat nog altijd voortduurt, uit: 'Blijf dan GODVERDOMME toch eens staan!!!'. Tja, als hij gaat vloeken, besef ik ineens dat het echt niet helpt om rondjes te gaan rennen. Ik blijf staan, en gelukkig weet hij de spin van me af te slaan. Ik sta nog even na te trillen, en ondertussen stuurt mijn collega de spin weer de vrije natuur in.

En zo is het toch nog goed gekomen. Maar wat was ik hysterisch zeg. Meestal is de uitspraak 'rustig maar, kalmte kan je redden' mij op het lijf geschreven, maar gisteren kon ik echt even niet kalm blijven. Gelukkig dat die collega begon te vloeken, anders was ik nu waarschijnlijk nog aan het rennen geweest...

Pfff, wat een ervaring zeg...

Vooroordelen

Eén van de bekendste vooroordelen is geloof ik wel: 'vrouwen kunnen niet kaartlezen'. Nou, gisteren heb ik me er maar weer eens aan gewaagd. We moesten zo ongeveer heel Rotterdam door, en steeds op andere locaties zijn. En jawel: ik heb meneer de chauffeur een paar keer echt grandioos verkeerd gestuurd! Alleen bij de laatste paar locaties ging het goed. Maar ja, dat is ook niet zo gek als je daar al een keer geweest bent op die dag...
En toch lag het niet helemaal aan mij: ze hadden gewoon steeds straten verplaatst die wel op de kaart stonden. Of ze waren ineens éénrichtingsweg geworden.

Of misschien keek ik gewoon een beetje verkeerd. Shit, ik kan écht niet kaartlezen!

Er was eens...

... een lief klein meisje dat vanuit een klein Brabants dorpje zo'n twee jaar geleden ging studeren in de Grote Stad Utrecht. Ze vond het leuk, en al gauw wilde ze ook een thuis in Utrecht. Na enige tijd zoeken vond ze dan een leuk, klein, gezellig kamertje met drie leuke huisgenootjes in de Grote Stad.

Al gauw had ze echter haar zinnen gezet op iets anders. Er bestaat namelijk een stichting die veel grotere en veel goedkopere kamers heeft. Dus toen mocht ze daar gaan hospiteren. En ze ging nog een keer hospiteren. En nog een keer. En nog een keer. En zo ging ze een tijdje door. En heel vaak kreeg ze een telefoontje met het bericht dat ze het nét niet geworden was. Of dat ze haar heel gezellig vonden en dat ze er lang over nagedacht hadden, maar dat ze tóch voor iemand anders gekozen hadden. Helaas. Ze had geen geluk.
Maar zoals het een goed sprookje betaamt, loopt ook dit natuurlijk goed af. Eindelijk, op 14 juni om half elf 's avonds kwam het verlossende telefoontje: 'Ik heb goed nieuws voor je! Je mag bij ons komen wonen als je wil...'. En of ze dat wou! Stomme vraag!

En zo vond dit lieve, kleine meisje uiteindelijk toch nog een leuke kamer, met negen leuke huisgenootjes en zelfs een huispoes in de zogenaamde Oranje Flat! En ze leefde nog lang en gelukkig...

Jubileum

Nog tweeëneenhalve week en dan is het zover: dan werk ik maar liefst vijf jaar bij het Pannenkoekenhuis met de lekkerste pannenkoeken van het hele land. Toch een hele prestatie, al zeg ik het zelf. Ik heb al veel collega's zien komen en gaan, maar ik vind het tot nu toe nog steeds heel erg leuk en ik blijf het ook nog wel even volhouden.

Er is alleen één ding dat ook bijna elke zondagavond weer terugkomt na een dagje (hard!) werken. En dat is een beetje jammer. Het is het volgende: als het druk is geweest, heb ik 's nachts ook steeds het gevoel dat ik nog aan het werk ben. Steeds als ik dan bijna in slaap val, wil ik mezelf wakker houden, omdat ik het gevoel heb dat er nog zoveel moet gebeuren. Altijd moet er dan nog wel een tafel opgenomen, afgeruimd of gepoetst worden of moeten er nog ergens drankjes gebracht worden. Echt heel vervelend is dat, dan ben je klaar met werken en dan ben je daar nog mee bezig. En ik weet ook echt niet wat ik er tegen moet doen.

Jammer, maar goed. Ik denk dat ik dat maar voor lief moet nemen, want het blijft een heel leuk baantje met leuke collega's. En natuurlijk elk weekend zo'n overheerlijke pannenkoek is ook mooi meegenomen!

Ik ben er uit:

Ik heb écht te weinig zelfdiscipline. En niet zomaar een beetje te weinig. Écht te weinig.
Ik zou gisteravond 'even' naar de kroeg gaan, om 'te kijken of er iets te doen is'. En ik zou ook écht op tijd naar huis gaan, om vroeg op te staan en dan maar eens heel actief aan de studie te gaan.
Plan één mislukte. Half vier thuis. Er was nog hoop voor plan twee.
Helaas, ook mislukt. Of het moet zijn dat je het vroeg vindt als je wekker om elf uur afgaat...
Dan ga ik me straks toch maar eens wagen aan plan drie, hoewel dat 'actief' waarschijnlijk wel tegen zal vallen...

Op de een of andere manier overkomt me dit altijd. Ik maak héle goede voornemens, maar van de uitvoering komt heel weinig. Stom dat ik daar dan net even te zwak voor ben.

Meloen & Thai Lemon

Ik heb sinds kort een nieuw baantje, bij Veldmark. Promotiewerk. En het is echt heel leuk! De afgelopen paar keren heb ik de nieuwste smaak van Dubbel Frisss gepromoot: Meloen & Thai Lemon (Mjammie!). En dat doen we dan in teams. En dat doen we dan in het hele land. Ik kom op plaatsen waarvan ik het bestaan niet eens afwist. Gisteren bijvoorbeeld: toen moest ik naar Ridderkerk. Of all places. En het was me daar toch een dolle bedoeling! Het leek net dat het hele dorp wakker geschud werd toen wij daar met ons standje Dubbel Frisss kwamen uitdelen. Maar het gekke was: het leek wel of de 'Ridderkerkenaren' (of hoe je die dan ook noemt...) bang waren van ons of van de Dubbel Frisss. Bijna niemand wilde proeven! Heel vreemd. Misschien had het ermee te maken dat we in de buurt stonden van het plaatselijke gekkenhuis en het bejaardentehuis. Maar goed, dan sta je je dus wel een beetje te vervelen met zijn zessen, als er niets in te schenken en niets uit te delen valt.

En wat je dan gaat doen? Juist, dan verzin je rare dingen.
Bijvoorbeeld dobbelspelletjes met Dubbel Frisss, in plaats van met alcohol. En ik kan je verzekeren: daar wordt je ongeveer net zo lacherig van!
Bijvoorbeeld de bekertjes zo neerzetten dat er smileys ontstaan, of kerstbomen, of (heel stout!) zelfs een joint!
Bijvoorbeeld met dienbladen vol Dubbel Frisss mensen 'opdrijven' zodat ze bijna wel Dubbel Frisss móeten proeven!
Bijvoorbeeld tegen argeloze voorbijgangers zeggen dat de bekertjes op de ene tafel wel alcohol bevatten en op de andere niet. En dan kijken welke ze pakken!

Kortom: het was een dolle bedoeling in Ridderkerk! Ik heb ervan genoten!

Zwaartekracht?

Er voltrekt zich de laatste paar weken een heus raadsel. In mijn keukenkastje wel te verstaan. In mijn keukenkastje staat zo'n kruidenbusje, met allemaal verschillende vakjes voor verschillende kruiden. Je weet wel: zo'n ding met een groot vakje voor het zout, een iets kleinere voor peper, en dan nog een stukje kleinere vakjes voor kerrie, knoflookpoeder, nootmuskaat en nog wat van dat soort dingen. En wat daar dan mee aan de hand is? Nou, het gaat om het vakje met het knoflookpoeder. De 'knoflook-korreltjes' zweven in hun vakje. Echt waar! De onderste maken geen contact met de bodem van het busje, maar hangen als het ware in de ruimte. En niet alleen als ik het busje op zijn kop houd! En het gekke is: ik kan zo hard op de bovenkant slaan als ik wil, maar ze weigeren gewoon naar de bodem te vallen. Ze blijven koste wat kost gewoon hangen waar ze hangen!

Nou was ik op de middelbare school absoluut geen 'bèta-leerling' zoals ze dat noemen. Ik snapte echt helemaal niets van wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Maar wat ik toch dacht meegekregen te hebben, is dat er zoiets bestaat als zwaartekracht. En dat dat dan zoiets inhoudt dat dingen niet zomaar horen te zweven, maar dat ze door een of andere kracht (juist: de zwaartekracht) die sterker dan hen is, naar beneden getrokken worden. En als ik dan die theorie op mijn kruidenbusje toepas, kan ik toch wel spreken van een heus raadsel dat zich daarin afspeelt!

Zomergevoel

Hét ultieme Zomergevoel. Dat had ik gisteren. Heerlijk! Wat daar natuurlijk aan bijdraagt, zijn temperaturen van zo'n dertig graden. Wat daar ook aan bijdraagt, is het dragen van een lekker luchtig rokje en een vrolijk hemdje. Maar wat pas echt zorgt voor hét ultieme Zomergevoel, zijn voor mij toch wel de teenslippers. Heerlijk. Lekker de hele dag een beetje rond 'klepperen' op die dingen. Niet het klemmende gevoel van schoenen die aan je voeten zitten, gewoon lekker bijna blote voeten hebben. Jaja, ik heb het weer ontdekt gisteren.
Beetje jammer alleen dat dat ultieme Zomergevoel niet samengaat met het leren van een tentamen...

Twee halen, één betalen

Ik had ze nog nooit gezien. Ik wist ook niet dat ze bestonden. Tot gisteravond. De proppers op Stratum in Eindhoven. Wel even wennen. Zoiets zie je natuurlijk altijd aan de Spaanse costa's, en daar verwacht je ze ook, maar hier? Proppers in het Brabantse land? Het was wel gunstig: overal aanbiedingen voor gratis drankjes of voor twee halen, één betalen. En wat doe je dan? Juist, dan ga je een kroeg in om één drankje te drinken, en vervolgens weer naar de volgende en daar weer lekker profiteren van een leuke aanbieding. En dat maakt de avond wel stukken goedkoper voor een stel arme studenten. Maar misschien maakt het de avond op zich ook wel stukken kanslozer...

In het Pannenkoekenhuis:

Na een woordenwisseling is het nu allemaal gelukkig weer koek en ei tussen die twee collega's!

Beetje jammer...

Aargh! Nou heb ik Hem gewoon nóg niet gezien! Wie Hem is? Xander natuurlijk! Ja, die met die mooie achternaam: de Buisonjé. Ik zou hem gaan zien, een uur lang, en ook nog eens gratis. Maar helaas...Ondanks het ontzettend harde werken van mijn lieftallige collega's en mij hebben we het gewoon toch niet gehaald. Beetje jammer. Maar gelukkig heb ik toch nog wel een hele gezellige avond gehad bij het werk: lekker een beetje (?) nageborreld met wat collega's en de baas en bazin. En dat is ook leuk!

Even helemaal niets

Ik ben al een paar uur druk bezig
Ik maak opdrachten op de computer
Ik lees artikelen en boeken voor mijn studie
Ik regel wat dingetjes

De merel buiten is ook druk bezig
De merel regelt eten voor de kinderen
De merel communiceert vrolijk fluitend met andere merels
De merel wast zijn mooie zwarte verenpak

Maar dan: we doen allebei even helemaal niets. De merel kijkt naar binnen. Ik kijk naar buiten. Onze blikken kruisen elkaar. Allebei hebben we even rust.

Ingeburgerd???

Wow, ik woon nu al ongeveer een jaar in Utrecht! En het lijkt echt veel en veel korter. Maar naar mijn zin heb ik het hier zeker. Leuke stad, leuke studie, leuke mensen om me heen. Ik heb ook steeds meer het gevoel dat Utrecht echt al 'mijn' stad is. Ik bedoel: ik ken steeds meer leuke plekjes en weggetjes en voel me er ook thuis. Maar toch...toch zal ik altijd diep in mijn hart een Brabander blijven. Net als gisterenavond bijvoorbeeld, toen ik door Utrecht fietste en het er zo ontzettend rustig was. Er was bijna niemand op straat, en de mensen die er waren leken allemaal ontzettende haast te hebben, zo snel dat ze fietsten. Toen moest ik aan een liedje van Guus Meeuwis denken, dat het gevoel perfect omschrijft. Jawel, het lied is getiteld Brabant:

Een muts op mijn hoofd
Mijn kraag staat omhoog
Het is hier ijskoud
Maar gelukkig wel droog

De dagen zijn kort hier
De nacht begint vroeg
De mensen zijn stug
En er is maar een kroeg

Als ik naar mijn hotel loop
Na een donkere dag
Dan voel ik mijn huissleutel
Diep in mijn zak

Ik loop hier alleen
In een te stille stad
Ik heb eigenlijk nooit last
Van heimwee gehad
Maar de mensen ze slapen
De wereld gaat dicht
En dan denk ik aan Brabant
Want daar brandt nog licht

Ik mis hier de warmte
Van een dorpscafé
De aanspraak van mensen
Met een zachte G

Ik mis zelfs het zeiken
Op alles om niets
Was men maar op Brabant
Zo trots als een Fries

In het zuiden vol zon
Woon ik samen met jou
Het is daarom dat ik zo
Van Brabanders hou

Ik loop hier alleen
In een te stille stad
Ik heb eigenlijk nooit last
Van heimwee gehad
Maar de mensen ze slapen
De wereld gaat dicht
En dan denk ik aan Brabant
Want daar brandt nog licht

De Peel en de Kempen
En de Meierij
Maar het mooiste aan Brabant
Ben jij, dat ben jij

Ik loop hier alleen
In een te stille stad
Ik heb eigenlijk nooit last
Van heimwee gehad
Maar de mensen ze slapen
De wereld gaat dicht
En dan denk ik aan Brabant
Want daar brandt nog licht

Ik loop hier alleen
In een te stille stad
Ik heb eigenlijk nooit last
Van heimwee gehad
Maar de mensen ze slapen
De wereld gaat dicht
En dan denk ik aan Brabant
Want daar brandt nog licht

bron: http://www.guusmeeuwis.nl

Ik bruis...

Volgens mij ben ik sinds een paar weken ontwaakt uit een ellenlange winterslaap. Ik bruis van de energie! Ik heb ineens zo ontzettend veel zin en zo veel puf ook om ontzettend veel dingen op één dag te doen en daarbij hele lange dagen te maken. En het gaat niet alleen maar om leuke dingen. Voor mijn studie ben ik ontzettend gemotiveerd om alles perfect bij te houden en alles te snappen en alles af te hebben. Zelfs huishoudelijke klusjes vind ik niet erg om te doen. Ik kan het gemakkelijk aan om vroeg op te staan om de hele dag te gaan werken, daarbij de hele dag mijn benen onder mijn kont uit te lopen (let wel: spreekwoordelijke benen onder de spreekwoordelijke kont...) omdat het superdruk is, daarna meteen op verjaardag bij een vriendinnetje te gaan en het daar ontzettend laat te maken en zo'n twee flessen wijn leegdrinken (ze bleven maar schenken...) en dan nog de volgende ochtend ontzettend vrolijk zijn, terwijl ik wederom vroeg op moet staan. En dan weer werken en veel tijd besteden aan mijn studie en dan weer laat te bed en vroeg op. En dat dan al een hele tijd achter elkaar.
Voor sommige mensen is dat heel normaal, maar ik heb dit nog nooit gehad. En ik heb geen idee waar het aan ligt, maar een goed gevoel is het zeker!

Let the sun shine!

5 mei. Bevrijdingsdag. Ik heb er niet echt aan mee gedaan. Niet echt aan meegedaan in die zin dat ik niet naar één van de vele Bevrijdingsfestivals ben geweest. Toch ben ik indirect wel met vrijheid bezig geweest. Wat ik heb gedaan?
Gisteravond ben ik naar de musical Hair geweest. Helemaal in Maastricht nog wel. Iedereen zal het idee achter Hair al wel kennen van de gelijknamige film: een groep hippies wil hun idealen, zoals vrijheid, liefde en vrede, over de wereld verspreiden. Het verhaal was niet zo heel denderend; er zat eigenlijk niet heel veel verhaal in. Dat was wel een beetje jammer, maar gelukkig maakte de muziek veel goed. Geweldig was die! Van mooie, ontroerende ballads tot lekkere vrolijke feel-goed meezingnummers als Aquarius en Let the sun shine. En ze werden ook zo ontzettend goed gezongen, met name door de Nederlandse spelers Rene van Kooten en Chaira Borderslee. De cast bestond namelijk uit een groep Amerikaanse acteurs, die voor de Nederlandse tournee aangevuld was met Nederlandse acteurs. En die waren goed! Het mooiste was nog wel de medley op het eind, waarin (bijna) alle liedjes uit de musical nog eens terugkwamen. De hele zaal stond mee te klappen en te swingen, geweldig. Ik heb er echt van genoten!

Twee linkerhanden

Dat ik onhandig ben, wist ik al. Maar de laatste paar dagen ben ik mezelf echt aan het overtreffen. Zoveel onhandigheid in een halve week heb ik nog nooit geproduceerd. Ik bedoel: ik snij bij het werk in mijn vinger net als het superdruk is, ik knal keihard met mijn knie tegen een tafeltje in de trein, ik heb een wond op mijn vinger waarvan me de herkomst volledig onduidelijk is, ik heb tot drie keer toe een stoel laten vallen toen ik ging staan (oké, daar hing ook wel van alles overheen, wat natuurlijk niet bevorderlijk is...), ik stoot een fiets om als ik daar 'gewoon' langs loop. En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan...

Ik heb het al zo vaak gehad dat ik vol stond met blauwe plekken en overal wondjes heb, alleen maar omdat ik zo onhandig ben. Dit alles heeft echter één voordeel: mijn rechterhand zal altijd ongeschonden blijven met mijn twee linkerhanden!

Oranjegekte

Gisteren lekker Koninginnedag in Amsterdam gevierd, op het Museumplein. En ik heb me uitstekend vermaakt. En niet zozeer vanwege de artiesten die kwamen: Ali B, Lange Frans en Baas B, Brainpower, Di-rect, Kane, Veldhuis & Kemper, Darkraver, Gebroeders Ko enz. Ok, ze waren op zich wel leuk en goed enzo, maar er is natuurlijk iets veel leukers wat je op zo'n dag kan doen: mensen kijken. En dat heb ik gedaan! Geweldig is dat, iedereen lekker ongegeneerd gaan staan bekijken. En er liepen wat rare figuren tussen. Vrouwen met echt enorm dikke konten die zich dan speciaal voor de gelegenheid in een superstrakke oranje broek hijsen, mannen die denken dat een oranje tuinbroek ineens hip is op Koninginnedag en dan nog de gekken met oranje rieten rokjes en leuke accesoires.

Maar het leukst om naar te kijken was toch wel het groepje 15- of 16-jarigen dat voor ons stond. Ze dronken, zeg maar gerust zopen, ontzettend veel, en dan ook nog alles door elkaar: bier, flessen Smirnoff en goedkope Malibu-achtige kokoszooi. Er was er één die dacht dat hij een stoere hiphopper was, met zijn joggingpak en gouden nepringen en kettingen. Beetje mislukt... Er was ook een meisje dat flauwviel. Na wat bemoedigende schouderklopjes en een slokje water kwam ze weer bij. En ze begon meteen weer aan het bier. En ze viel weer flauw. En ze begon weer aan het bier. En ze viel voor de derde keer flauw. De bewaking moet gedacht hebben: 'driemaal is scheepsrecht'. Dus ze voerden haar af. En jawel hoor: een tijdje later kwam ze weer terug. En wat had ze in haar hand: juist, een blikje bier! Dan denk ik: lekker bezig zeg! Maar goed, dat was nog niet alles. Een vriendin van haar begon wat later spontaan te huilen. En even later begon een ander meisje te huilen. Toen ze elkaar weer getroost hadden, gingen ze weer even vrolijk verder met dansen en springen en hakken. Hakken ja, dat was ook één van hun favoriete bezigheden...En ineens keihard wegrennen zonder duidelijke aanleiding, dat deden ze ook graag. En zo kan ik nog wel een uur doorgaan, maar dat doe ik niet. Ik denk dat het zo wel duidelijk is.

Dus, daar heb ik me zo'n beetje de hele dag mee kunnen vermaken. Rare mensen waren het... En dat vond ook iedereen die in de buurt stond geloof ik. Ze trokken in ieder geval ontzettend veel publiek aan...

Gladiator

Gisteren was hij weer op tv: The Gladiator. Die echte klassieker over de Romeinse Oudheid. En terecht: stoere mannen (o.a. Russel Crowe), mooie muziek en zit leuk in elkaar. Maar één ding is nogal frappant: iedereen in die film spreekt Engels. Ik heb op de middelbare school zes jaar lang Latijn gevolgd, en ik dacht echt altijd dat dat gesproken werd in de tijd van het grote Romeinse Rijk en Julius Ceasar...

Hebben ze me dan die zes jaar lang zomaar iets wijsgemaakt???

Aantrekkingskracht

Waarom trek ik toch altijd mensen aan die 'wel van alcohol houden'/ zwaar alcoholist zijn? Overal achtervolgden ze me deze week. In de supermarkt stond er elke dag (ja, ik doe elke dag boodschappen omdat ik er niet van hou om al een paar dagen vooruit de denken wat ik toch de hele week zal gaan eten...) wel iemand vóór of achter me met een hele lading bier op de band. En niet zomaar bier: neenee, het echte Euroshopper-bier voor een paar cent per blikje van een halve liter! En dan mompelen ze ook nog zoiets onverstaanbaars tegen me... Ook in de trein kom ik ze tegen, met tassen vol bier zelfs, wederom van de Euroshopper. En in de bus. Maar die had Leffe... En dan presteren ze het altijd om ook nog naast me te gaan zitten.

Waarom trek ik die mensen toch altijd aan???

5000-6000 woorden

Ooit schreef ik dat ik filosoferen eigenlijk stiekem wel leuk vond. Welnu: daar kom ik op terug! Filosoferen is namelijk niet leuk als het moet gebeuren in de vorm van een paper van 5000-6000 woorden in zo'n tweeëneenhalve dag...Ok, ik had ook een week eerder kunnen beginnen, maar daar kon ik de motivatie niet voor vinden. Niet dat ik daar echt naar op zoek ben gegaan, maar toch...

Nog 3000 woorden te gaan... *zucht*...

Levensvraag...

Waarom zit je in hemelsnaam achter de computer en voor de televisie? Het heeft toch allebei een beeldscherm? Het principe is verder voor een groot deel toch hetzelfde? Waarom dan toch dit onderscheid?

Kwaliteit

"Ik vind wel dat de kwaliteit van je posts op je weblog achteruit gaat".
Dat vertelde iemand mij deze week. En ik kon haar eigenlijk alleen maar gelijk geven. Ik typ de laatste tijd steeds maar over dingen die eigenlijk echt totaal nietszeggend zijn, ik bedoel: het fenomeen 'vlekkengum', wat moet je ermee? Ik weet niet hoe het komt. Misschien neem ik steeds minder tijd om stukjes te typen die wel écht ergens over gaan en die schijnbaar interessanter zijn om te lezen. Dat is op zich wel jammer. Maar aan de andere kant: moet het ook wel altijd ergens over gaan? Is het niet ook leuk om af en toe gewoon lekkere onzin te lezen? Wat ik voor ogen had toen ik begon met deze weblog, was dat ik dingen ging posten die ik kwijt wou. Of dingen waarvan ik dacht dat mensen het wel leuk vonden om te lezen. Of dingen die een beetje aangeven waar ik zoal mee bezig ben. En op zich ben ik daar nog geen moment van afgeweken voor mijn gevoel...

Wat heb ik zin in...

...het eerste Lustrumgala van SV Contact vanavond! Mijn jurk hangt al klaar, schoentjes gepoetst, ik ben er helemaal klaar voor. En er kan ook gedanst worden, na de workshop Salsa en Merengue van gisteren. Ik hoop dat het vanavond nóg leuker wordt!

Nieuw werkwoord...

Het valt me al een tijd op: we zijn met zijn allen een nieuw werkwoord aan het creëren! En wat dat dan volgens mij is? 'Googlen'. Je weet wel, van Google, die zoekmachine op Internet. Overal duikt het ineens op. Een docent bij het hoorcollege had bij een theorie een leuk plaatje 'gegoogled'. Een vriendin die het telefoonnummer van een restaurant nodig had ging dat wel even 'googlen'. En gisteren toen ik aan het zappen was kwam de term ook weer langs. Volgens mij weet ook iedereen waar je het over hebt als je die term laat vallen. Dat doet Google goed! Applaus!

Watervlek

Dinsdagavond. Drukke bedoeling in de keuken. Ik heb twee vriendinnetjes te eten en mijn huisgenootje ééntje. Huisgenootje drie hangt ook een beetje rond in de keuken. Huisgenootje vier komt thuis. Ze heeft gewerkt. Op de Huishoudbeurs. Ze heeft allemaal leuke 'gadgets' gekregen. Ook een heleboel lekkere dingen: Tuc-koekjes, Snack-a-Jacks, enz. Maar één object slaat echt alles: het lijkt op een spons, maar het luistert naar de naam:

'Vlekkengum'

Geweldig ding! Het belooft onder andere vingerafdrukken en watervlekken (nieuw woordje geleerd!) met één simpele beweging en een beetje water moeiteloos te verwijderen. Geweldig toch? Ik bedoel: je wil natuurlijk absoluut geen vingerafdrukken in je huis hebben. En ook watervlekken zijn natuurlijk uit den boze. Stel je voor: je hebt net afgewassen en er ligt een plasje water (voortaan te noemen: watervlek) op het aanrecht. Dat wil niemand! En al helemaal niet in een studentenhuis!

De Vlekkengum moest natuurlijk wel uitgeprobeerd worden. Onze 'proefpersonen': een glas waar water in gezeten had, natuurlijk met watervlekken en het keukenraam dat al een eeuwigheid niet meer schoongemaakt was en waar dus overduidelijk vingerafdrukken op te zien waren. En wat denk je: de Vlekkengum werkte!

Er zit één nadeel aan de Vlekkengum: je mag hem niet uitwringen! Tja... om dit soort dingen kun je dus al een half uur dubbel liggen...

1 april:

En toen liep de wasmachine weg...
Ik probeerde hem nog tegen te houden. Heb me er met man en macht tegen verzet. Maar helaas, het mocht niet baten. De suiker lag al op de grond. De hele keukenvloer ermee bezaaid. Evenals de vloer van mijn kamer...

Rara: wat is hier nou de grap van???

Mooie ketting

Als je met Pasen drie dagen moet werken terwijl bijna heel Nederland vrij is, is dat een beetje jammer...
Maar als er dan een vrouw bij je collega komt afrekenen en tegen jou zegt 'Wat heb je toch een ontzettend mooie ketting om!', maakt dat het toch wel weer een beetje goed...

Doorslikken

'Slik jij dat nou door?' Die vraag heb ik regelmatig gehoord. En steevast is mijn antwoord: 'Ja...'. En dan zie je ze denken 'Hmm, apart...'. En dan zeggen ze: 'Maar dat is toch hartstikke ongezond?'. En dan zeg ik: 'Ja, weet ik'. En toch doe ik het, elke keer maar weer. Ik weet niet wat het is. Af en toe denk ik dat ik het maar eens moet afleren, maar ik denk het nooit op het juiste moment. Het is gewoon een rare gewoonte die ik schijnbaar niet af kan leren.

Slik jij je tandpasta wel eens door?

Speciaal voor Karin...

Ik heb gisteren een halve film gezien over een HELE grote vis! Nu nog even een keer de andere helft kijken...
Zo goed Karin? ;)

Hamburgerologie

De Hamburger Universiteit. Hij bestaat echt! En dan is het niet de universiteit in het Duitse plaatsje Hamburg. Nee, hij ligt in Amerika. En je wordt er opgeleid tot Hamburgeroloog... Leuk idee van McDonalds! Maar wat zou je dan eigenlijk leren? Hoe je hamburgers moet bakken? Of die vriendelijke lach die je altijd om je mond moet hebben als je bij zo'n hamburgertoko gaat werken? Ik weet het niet, maar ik vond het wel grappig dat ze zo ver gaan in de hamburgerbranche en het allemaal zo serieus nemen.

Sommige mensen...

Sommige mensen staan altijd zo graag in het middelpunt van de belangstelling
Sommige mensen willen altijd van iedereen aandacht
Sommige mensen schudden dan de ene na de andere grap uit hun mouw
Sommige mensen kunnen écht iedereen aan het lachen maken
Sommige mensen moeten dan ook maar gewoon cabaretier worden
In plaats van piloot in een Boeing 747, F-16 of helikopter

Els de filosoof

Ik heb een nieuwe roeping gevonden: filosoferen. Het komt door een vak dat ik nu volg: Filosofie van de ICT. Voor dit vak moet ik elke week bij elke tekst die ik moet lezen een soort filosofische reflectie schrijven. Klinkt heel suf, maar ik schijn er wel goed in te zijn. Ik krijg er in ieder geval goede cijfers voor. En stiekem vind ik het ook wel leuk, een beetje de filosoof uithangen. Overal net een beetje dieper over nadenken dan gemiddeld. Maar dan vraag ik me af: waarom? Wat is eigenlijk het nut van al dat 'ge-filosofeer'? Je schiet er in feite niks mee op. Ok, je krijgt misschien wat meer inzicht in allerlei zaken, zoals men dat zo mooi omschrijft. Maar bij filosoferen ga je toch vooral in op je eigen mening en op de mening van anderen. En vaak is de conclusie dat je van mening verschilt. Dus...Nou en? Schiet je er nou iets mee op als je weet dat je van mening verschilt? Niet echt denk ik. Maar ook daarover zal wel iemand een andere mening hebben...

Zo, dat was wel weer genoeg filosofisch geneuzel voor vandaag...

Zou het?

Alles wijst er op: de zon die schijnt, vogeltjes die fluiten, mensen die lachen. Zou het nu dan eindelijk écht lente worden?

Weer thuis...

Jawel, we zijn weer veilig terug in ons kikkerlandje! Praag was echt in één woord geweldig! Hieronder een korte impressie van de reis:

- Tsjechische grens: controle. De eigenaar van een donkerblauwe Eastpak-weekendtas moet even naar voren komen...Jawel, ik ben één van de gelukkigen. 'You smoke? Marihuana? Hash?'. Zonder aarzelen: 'No'. Toch wordt mijn hele tas doorzocht, inclusief sokken, shampoo-flessen en broekzakken. Gelukkig hoeft er niemand achter te blijven en kunnen we opgelucht weer verder
- Hostel: midden in het centrum, zag er goed uit, jammer alleen van de harde bedden en de douches die meer weg hadden van een bad omdat het putje zo verstopt zat, wel gezellige uurtjes in de lounge doorgebracht
- Praag: echt een geweldige stad! Mooie gebouwen, in veel verschillende bouwstijlen. Ook de complimenten aan onze Nederlandstalige gids Joeri, die het zo boeiend vertelde!
- Uitgaan: cocktails, goedkoop 'pivo', karaoke, salsadansen, gezelligheid, doorgaan tot diep in de nacht...Het ging echt 'helemaal los'!
- Eten: lekker en ook belangrijk als student: super goedkoop!
- Verder nog wat losse dingen die de moeite waard zijn om te vertellen: gezellige medereizigers, goed geregeld door de BRC (complimenten!), een heleboel dreigingen met defenestraties, meezingmedley in de bus op de terugreis van Kinderen voor Kinderen tot het gabbertijdperk, doorgetrokken strepen op Tsjechische wegen die stiekem toch niet doorgetrokken zijn (een paar heeele gevaarlijke inhaalmanoeuvres...), de olifant die echt een enorme unit had, de deurknop bij de burcht van Praag die wel heel bizar was, enz enz enz...

Zo, dan is het nu tijd om lekker te gaan relaxen, want het was wél een hele vermoeiende reis. Iedereen die mee was: bedankt voor de gezelligheid en de vele slappe lach-momenten!

Praha-erlebnis!

Jaaaa, eindelijk is het dan zover: vanavond vertrek ik naar Praag! Jippiejajee! Na me wekenlang verheugd te hebben op deze reis, stap ik dan vanavond écht in de bus. Samen met vierentwintig studiegenootjes ga ik lekker genieten van een paar dagen in deze wereldstad, mede mogelijk gemaakt door SV Contact! De enige twee Tsjechische woorden die ik ken zijn 'pivo' en 'vino' (=bier en wijn), dus dat komt helemaal goed! ;) Dadelijk nog even boodschappen doen (lees: allemaal lekkere dingen halen voor onderweg!), spullen pakken, even eten en dan gaat het gebeuren... Ooooh, wat heb ik er zin in! Maandag zet ik mijn voeten weer op Nederlandse bodem, dus dan komt hier vast wel een verslagje van de reis te staan. Maar voor nu: houdoe!

Schattig

Reclame. Geweldig vind ik dat. En volgens mij ben ik één van de weinigen die reclame leuk vind. Sommige reclames zijn gewoon zo goed bedacht en zo grappig. Ik zap ook juist in reclameblokken niet weg. En net heb ik een 'nieuwe' leuke reclame ontdekt. Hij is van Nuon en laat een klein meisje in bad zien. En dan...dan gaat ze haar teddybeer wassen. Het klinkt zo vast heel stom, maar het is echt ontzettend schattig! Ik kon een langdurig 'Ooooh-geroep' dan ook even niet onderdrukken...

Druk, druk, druk...

Aaaaah! Ik krijg het druk! Niet zozeer druk met mijn studie. Ook niet zozeer druk met werken. Ook niet zozeer druk met sporten ofzo... Nee, ik krijg het druk met tv kijken! Er komen ineens zoveel nieuwe leuke series op tv, of er komen ineens weer zoveel leuke series of programma's terug op tv. En ik wil die natuurlijk allemaal volgen... Desperate Housewives, Everwood, Lost, De Lama's, Joey, Rozengeur & WodkaLime, Joan of Arcadia, Peking Express... Allemaal zijn ze leuk, of lijken ze me leuk! Ik kan niet kiezen! En volgens mij vergeet ik nog de helft!
Nou ja, dan hoef ik me in ieder geval niet te vervelen en kan ik veel avonden lekker relaxed met een pot thee en koekjes tv kijken!

Chocolat

Onderstaande valt voor de meeste mensen waarschijnlijk onder de categorie 'Jezus, waar maak je je druk om', maar de mensen die net als ik houden van de meest nutteloze feiten en het nadenken over die feiten, wil ik het zeker niet onthouden.

Het gaat om het volgende: gisteren hoorde ik op het station iemand 'een Snicker' bestellen. Natuurlijk wist ik meteen wat hij wilde. Hij had het over zo'n lekkere reep met chocolade, nootjes en caramel. Maar toch klopte het niet wat hij zei. De merknaam van dat product is volgens mij echt nog steeds 'Snickers'. Waarschijnlijk was zijn gedachtegang dat het om één zo'n reep ging, dus haalde hij er de 's' maar vanaf. Maar dat klopt niet! Ik bedoel, je bestelt toch ook niet één 'Mar', maar 'één Mars'? Dat is echt precies hetzelfde, daar haal je ook geen 's' vanaf. Bij 'M&M's' daarentegen, kan dat weer wel. Als je aan iemand één zo'n snoepje vraagt, kun je het wel 'één M&M' noemen. In één zo'n zakje getitelt 'M&M's' zitten er namelijk meerdere. Zo, dat was één!

En dan nog iets over chocolade. Het is zo ongeveer wel algemeen bekend dat er in chocolade een stof (volgens mij endorfine, maar dat weet ik niet helemaal zeker) zit waarvan je gelukkig wordt. Maar nu vernam ik gisteren van betrouwbare bron dat die stof alleen in pure chocolade zit, en niet in melkchocolade. Aaaah, schok! En dan vraag ik me af: word je dan nog wel blij van Snickers, Mars en M&M's? Ik weet het niet, ik weet niet of die pure chocolade of melkchocolade bevatten. En hoe zit het dan met chocoladepasta? Ook daarvan weet ik het niet. En van die overheerlijke warme chocolademelk (met slagroom!)? Ik weet het niet...

Misschien moet ik me voortaan maar gewoon inbeelden dat je van alles waar ook maar een beetje chocolade in zit, melk of puur, ontzettend gelukkig wordt als je dat wil. Als je het maar heel graag wil, lukt het vast ook!

And the nominees are...

Gisteren was echt zo'n dag waarvan je op het eind zegt: 'Wat een dag!'. Het was een ontzettend vermoeiende dag, maar zeker wel de moeite waard. Gisteren was de dag dat Pathé de Munt in Amsterdam een speciale 'Oscardag' georganiseerd had. Van 10.30 uur 's ochtends tot 24.00 uur 's nachts werden bijna alle films gedraaid die genomineerd waren voor een Oscar. Aansluitend kon je 's nachts van 1.00 uur tot 6.00 uur de Oscaruitreiking live volgen. Ik heb vijf films gezien, en van alle vijf even een korte impressie:
- Closer: apart verhaal, waarin iedereen vreemdgaat. Goede acteurs, waaronder Jude Law!
- Mar adentro: erg ingrijpend en ontroerend verhaal over een zieke man die euthanasie wil plegen, kippenvel, tranen in mijn ogen...
- Finding Neverland: geweldig, een man die met wat medewerking van kinderen laat zien dat in je dromen alles kan en dat er een hele mooie wereld bestaat, die Neverland heet. Naar mijn mening ook een hele goede film.
- The Motorcycle Diaries: verhaal over de idealen van twee vrienden die rondtouren door Zuid-Amerika, één van die vrienden wordt later wereldberoemd als Ché Guevara. Soms wat langdradig, maar je kunt nou eenmaal iemands idealen niet in één zin noemen.
- Der Untergang: verhaal over de laatste dagen van Adolf Hitler, dat ook zijn persoonlijke kant laat zien. Wederom mooi verteld.

Alle vijf zijn ze op hun eigen manier erg mooi/goed/leuk enz. Ik moet ze geloof ik alleen nog wel iets beter verwerken, vijf films op één dag is wel heavy...Maar ik heb er zeker van genoten!

'Ga direct naar de gevangenis!'

Jaaaa! Vanavond ga ik met een paar vriendinnetjes een spelletjesavond houden! Geweldig! Pure nostalgie (mooi woord trouwens...). Levensweg, Triviant, Pim Pam Pet, Monopoly, ik heb ze allemaal al uit de kast gehaald! Leuk, net als vroeger, vriendinnetjes die komen spelen!

Stel je horoscoop niet teleur!

'Vandaag had u beter in bed kunnen blijven. U bent niet te genieten.' Dat stond in mijn daghoroscoop op horoscooponline. Normaal gesproken geloof ik niet zo in horoscopen, ik vind het alleen leuk om achteraf te kijken hoeveel er van klopte. Maar vandaag had het niet treffender gezegd kunnen worden! Het leek wel of alles mis ging...

Een lijstje:
- Ik stootte mijn hoofd keihard tegen de muur toen ik wakker schrok van de wekker...
- Ik brak mijn bril helemaal doormidden toen ik hem gewoon, net als altijd, voorzichtig met een doekje wilde poetsen...
- Ik miste nét een bus, en dan ook echt nét: de buschauffeur zag me nog rennen, ik was er bijna en toen vond hij het tijd om te vertrekken...
- Toen ik in de volgende bus zat (gelukkig, niet stond! :)) stapte een meisje na een abrupte stop keihard met haar 5 centimeter hoge naaldhak op mijn tenen...
- Na college zat ik in een bus die bleef 'steken' achter een defecte bus, waardoor ik snel moest rennen voor een andere en vervolgens ook moest rennen voor mijn trein...
- Ik moest overstappen van de Intercity naar de stoptrein en de deuren van de trein waar ik in moest gingen niet open. Conclusie: we vertrokken enkele minuten te laat...
- Door het stoptreindeurincident moest ik met mijn zere voet (van het vijfcentimeterhogenaaldhakkenincident) rennen voor mijn bus...
- Eindelijk met mijn bril bij de opticien aangekomen, vertelde hij me dat ik mijn bril morgen pas weer op kon komen halen...Gevolg: hele planning in de war...Niet dat ik zo 'plannerig' ben, maar toch...
- Ik at bij mijn ouders het meest hollandse eten wat je je maar kan bedenken: gekookte aardappels, bloemkool en gehaktbal! Daar ben ik nou niet echt fan van...

Ik hoop dat het dat wel was voor vandaag...Misschien ga ik dadelijk nog wel even op verjaardag, dat is misschien leuker. Of anders op tijd te bed, dan kan er niet zoveel mis gaan...

No more cola!

Op zondag moet ik bijna altijd werken. Dus gisteren ook. Op zondagavond na het werk blijven we dan meestal nog even met zijn allen wat nakletsen onder het genot van een lekker 'pilske' zoals mijn baas het noemt. Dus gisteren ook. Maar ik dronk gisteren geen 'pilske(s)', want ik was de BOB. Ik dronk cola. En daarna dronk ik nog een cola. We hadden een erg dubieus gesprek over dozen met spinnenwebben, abrikozen, tupperware-party's en takelmachines...Verdere uitleg is hier niet op zijn plaats zullen we maar zeggen ;). Maar goed, het was ondertussen tijd om te gaan. Ik heb eerst mijn 'meerijders' veilig thuis afgezet en toen zelf naar huis gereden. Toen nog even lekker relaxed op de bank gehangen en toen was het om een uurtje of half 12 wel weer tijd om te gaan slapen. Tja...dat lukte dus niet. Twee glazen cola hebben zo'n enorme invloed op mij. Ik wordt daar echt zo ontzettend druk van. Ik weet ook dat er mensen zijn die bij wijze van spreken liters cola op een dag drinken en die er totaal niks van voelen. Maar ik voel één glaasje al. Ook als ik bij het uitgaan cola drink, lig ik die nacht bij wijze van spreken te zingen en te dansen in mijn bed. Dus vannacht kwam het daar ook op neer. Echt heel slecht geslapen. Ik was gewoon nog té wakker. En eigenlijk is dat mijn eigen schuld: ik had het aan moeten zien komen! Sommige mensen zeggen wel eens 'ik drink nooit meer alcohol', maar ik denk nu eerder 'ik drink nooit meer cola!'.

Zaterdagochtendritueel

Zo, dan ga ik nu lekker ontbijten. Heerlijk vind ik dat op zaterdagochtend. Eerst lekker uitslapen (niet té lang want er moet ook gewerkt worden), lekker douchen en daarna lekker ontbijten. Pot thee erbij, krantje erbij, radio op de achtergrond. Dan kan ik er weer helemaal tegenaan voor dit weekend!

Voor een goede vriendin,

Al bijna twee jaar samen met je vriend. Altijd lol samen. Altijd plannen voor leuke dagjes weg. De zomervakantie al geboekt. Kortom: dikke mik tussen jullie, zoals men dat zo mooi noemt.
En dan ineens...BAM...afgelopen. Ik schrok ontzettend toen ik het hoorde, maar voor jou moet de schok nog tig keer zo hard aangekomen zijn. Hij ziet er niet echt toekomst meer in... Aan de telefoon klink je zo hulpeloos en zo ontzettend verdrietig. Ik weet dat je echt heel veel van hem hield. Houdt eigenlijk nog. Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen en je kon helpen, maar ik heb geen idee hoe. Als je nog vaker behoefte hebt aan een luisterend oor, mag je zeker bij mij aankloppen. Want praten helpt zegt men...

Taalent

Enkele jaren geleden zei mijn moeder tegen me: 'Jij bent echt altijd met taal bezig'. Nu besef ik dat ze daar best wel eens gelijk in kan hebben. Ik kan het bijvoorbeeld niet hebben als iemand taalfouten maakt, ik verbeter dan ook heel vaak mensen (sorry, ik weet dat het irritant is, maar kan er echt niks aan doen...). Verder doe ik een studie waarbij taal een belangrijk onderdeel vormt. En ik vind het gewoon leuk om met taal bezig te zijn, schrijven bijvoorbeeld. Veel mensen hebben een hekel aan het schrijven van verslagen, maar ik vind het eigenlijk wel leuk. Vooral als het onderwerp me een beetje aanspreekt. Ook kan ik me verwonderen over hoe mooi woorden of namen kunnen zijn. De naam 'Xander' bijvoorbeeld, vind ik echt heel mooi, volgens mij alleen maar omdat hij met een X begint. Of 'Reinier', ook al zo mooi. En waarom? Omdat als je het omdraait er nog steeds 'Reinier' staat. Leuke dingen vind ik dat. Net als mooie woorden, die zijn er ook genoeg. Ik heb nu alleen even geen voorbeeld, meestal kom ik ze toevallig tegen...

En dan nog zoiets: de leukste humor vind ik ook de humor die met taal te maken heeft. Van die leuke woordspelingen, waar je wel even over na moet denken. Een voorbeeld hiervan is een opmerking die mijn vader maakte toen hij hoorde dat er ergens buikgriep heerste. De reactie van mijn vader was: 'Da's shit!'. Echt geweldig vind ik dat soort grappen.
Toevallig vond ik vandaag bij mijn ouders een boekje met als titel "Dubbelzinnigheden". Dit boekje bevat 333 woordspelingen en taalgrappen, die stuk voor stuk geweldig zijn! Een greep uit het assortiment:
- De geslachte kip was die ochtend al vroeg uit de veren
- De nieuwe bewoners lieten er geen gras over groeien. Ze hadden hun achtertuin binnen twee dagen betegeld
- Een acteur krijgt het meeste applaus in zalen waar klapstoelen staan
- Als je er eenmaal je zinnen op hebt gezet, is je sollicitatiebrief zo geschreven
- De frisdrankenfabrikant ging op de fles
- Eigenlijk wil elke schrijver maar één ding: succes boeken!
- Ladderzat bracht men de schilder thuis
- Toen de meester vroeg wie al die prullen had gegooid, kwam de dader met een vreemd verhaal op de proppen
- Gek eigenlijk. De een zegt: hoe ouder hoe wijzer; de ander spreekt van ouderdom
- Aan zijn achternaam te horen is hij erg voornaam
En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan... Taal vind ik gewoon interessant. En eigenlijk wist ik dat enkele jaren geleden ook al. Ik wist totaal niet welke studie ik wilde gaan doen, maar was op zoek naar 'iets met taal, maar dan weer niet één taal studeren'. En dat is het uiteindelijk ook geworden!

Van de regen in de drup...

Mijn wekker gaat. Ik kijk uit het raam. Grrr, regen!! Grrr, hele harde regen!!! Ik denk 'Ik ga met de bus, dan word ik vast niet zo nat als met de fiets'. Dus op weg naar de bushalte spring ik midden IN een grote diepe plas in plaats van eroverheen... Nog een keer Grrr! De bus komt maar niet, ik moet veel te lang wachten. Dan stap ik uit de bus, ik moet nog een heel stuk lopen. Door de regen. Door de hele harde regen. Ik heb afgesproken om aan een #$%*%-opdracht te werken. Mijn groepsgenootjes zijn ook niet bepaald gelukkig met dit weer. We drinken liters koffie, cappucino en chocomel. Dat verzacht gelukkig wel een beetje. Een beetje. We werken even aan die #$%*%-opdracht. Niemand kan zich concentreren. We gaan leuke onzin zoeken op internet. En met dank aan deze site zijn we nu ontzettend melig en lollig bezig. De opmerking 'Het lijkt wel of je hartstikke dronken bent' is dan ook zeker op zijn plaats. En de opdracht is inmiddels af. Is deze dag toch nog goed gekomen! Hoewel, ik moet nu nog met de bus naar huis. Maar ja, dan word ik vast niet zo nat als met de fiets...

Nieuw kleurtje!

Zo, het kleurtje is wat aangepast. Lekker fris groen past wel bij de naderende lente dacht ik zo! Lekker vrolijk enzo!
Vandaag heb ik trouwens twee neefjes heel blij gemaakt. Ze kwamen een dagje naar Utrecht met mijn moeder en een tante. Het plan was eigenlijk om ergens wat te gaan eten en te drinken en verder een beetje rond te lopen ofzo. Ik dacht even na en zei: 'Maar daar is toch niks aan voor hun?' Daarop zei één neefje: 'Oooh dat vind ik nou leuk, eindelijk iemand die eens aan ons denkt en niet alleen aan zichzelf!'. Mijn andere neefje zat heel lief glimlachend instemmend te knikken. Lief toch? Daar krijg ik nou echt een goed gevoel van, als je merkt dat andere mensen gelukkig worden van iets wat je doet of zegt!

'Music was my first love'

Soms zou ik willen dat ik goed kon zingen. Dat lijkt me zo heerlijk. Volgens mij lucht dat soms echt op. Lekker keihard meezingen met de radio. Maar helaas... ik ben niet gezegend met een goed gevoel voor muziek, laat staan dat ik meer dan één noot zuiver kan zingen. Als ik een poging tot dansen doe, duurt het altijd net iets te lang voordat ik de maat heb gevonden en áls ik een keer zing is er altijd wel iemand die commentaar levert. En toch hou ik heel erg van muziek. Ik zou volgens mij echt niet zonder kunnen. Ik heb niet één band of één zanger of zangeres waar ik echt fan van ben, maar ik vind bijna alles wel leuk. Van Nederlandstalige klassiekers tot jaren '70 hits en nummer 1-hits van nu. Het maakt me eigenlijk nooit zoveel uit wat ik luister, als ik maar muziek hoor.

Vroeger was dat anders. Toen was ik echt helemaal fan van Kinderen voor Kinderen en de Ministars. Die eerste kent iedereen wel denk ik, die tweede zijn iets minder bekend, maar toch ook ontzettend leuk. De Ministars hadden Nederlandse teksten op bekende (meestal Engelse) liedjes, echt geweldig vond ik die! Liedjes als Hé ga je mee en Onzekerheid waren wel de toppers. En Kinderen voor Kinderen natuurlijk, die had ook zo zijn klassiekers: Op een onbewoond eiland, Baas van het Journaal, Meidengroep, Stuntelkampioen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik kan ze nu allemaal nog meezingen. Nou ja, het is niet echt zingen, maar de teksten ken ik nog... Vroeger zong ik altijd samen met mijn zus en twee buurmeisjes in de schommel in onze tuin. Geweldig was dat, toen durfde ik nog keihard en zo vals als het maar kon te zingen en kon het me ook niets schelen dat iedereen het hoorde. Jeugdsentiment. Misschien moet ik dat maar weer eens proberen. Dan ga ik naar een speeltuin om te schommelen en dan lekker hard zingen, uuuuuren aan een stuk! Net als vroeger...

Overal 'bij' willen zijn...

Waarom heb ik toch altijd maar weer die drang om overal bij te willen zijn? Als er ook maar ergens iets leuks te doen is, wil ik er heen. Altijd maar weer dat gevoel dat ik iets mis als ik er niet bij ben. Ook al heb ik helemaal geen zin, toch zal ik altijd even gaan 'kijken of er iets te doen is'. Ik ben dan ook bijna bij elk feestje/borrel/verjaardag/gezellig avondje enz. aanwezig. Zo ook met carnaval, dat vandaag officieel is begonnen. Ik had al een paar weken helemaal geen zin om daar dit jaar ook maar iets van mee te krijgen. Tot gisteren. Vanaf gisteren ben ik begonnen met zin maken. Zin máken ja, want het is er nog niet helemaal. Maar toch heb ik al het gevoel dat ik iets mis als ik niet ga. Het is met carnaval gewoon zo dat ik het stiekem echt ontzettend belachelijk vind: vier dagen lang is iedereen hartstikke raar en dronken en danst op achterlijke muziek enzo. Maar toch, als je er gewoon in meegaat, valt het best mee. Dan zie je de humor wel in van dat rare gedoe en die rare muziek. Dus, ik denk dat ik dat vanavond en morgen toch ook maar gewoon ga doen. Ik ga er letterlijk 'bij' zijn, gekleed in een geel met zwart gestreept truitje en een tule rokje, eveneens in de kleuren geel en zwart...

Groene zadels?!?

Al een paar dagen is het te zien: ongeveer alle fietsen die gestald staan rond het Centraal Station van Utrecht worden opgefleurd met een groen 'zadeldekje'. En dan ook echt groen, lekker fel lime-groen zoals dat zo mooi heet. Die fietsen staan daar dan zo'n beetje opgesteld in rijen van honderd naast elkaar en allemaal hebben ze een groen zadel. Op die 'zadeldekjes' staat met zwarte letters iets geschreven. Ik ben benieuwd wat, want ik heb het nog niet kunnen ontcijferen in mijn razendsnelle (?) fietstempo. En toch ben ik echt nieuwsgierig wat die groene dingen te betekenen hebben. Ik wil er ook een!! Misschien moet ik gewoon morgenvroeg mijn fiets stallen bij het station en net zo lang wachten tot mijn mooie oude donkergroene fiets ook zo'n fleurig lichtgroen accesoire heeft!

Dilemma

Ik zit met een dilemma. Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet. Het gaat om het volgende: over een paar dagen begint in het zuiden van het land carnaval weer. En ik, als rasechte Brabantse, laat dat normaal gesproken zeker niet aan me voorbij gaan. Maar dit jaar heb ik er echt nog helemaal geen zin in. Ik heb ook nog niet eens echt over een leuke outfit nagedacht. En ik heb ook geen vakantie de week na carnaval, wat het hele gebeuren nog eens extra vermoeiend zal maken. En nu hoorde ik gisteren op mijn werk dat er met carnaval nog mensen nodig zijn, dus dat ik lekker veel kan gaan werken als ik wil.

Dus, wat moet ik nou doen...Het is óf gewoon lekker gaan carnavallen en (veel) geld uitgeven, óf veel gaan werken en veel geld verdienen en dan het gevoel hebben dat ik toch wel iets mis...Aaaah, help! Ik weet het niet...Maar ik heb nog een paar dagen om te beslissen, zoals wel vaker wordt het vast een last minute beslissing...

Stamkroeg

Gisteren ben ik weer eens met een paar vriendinnen naar de kroeg geweest die vroeger (zo'n twee jaar geleden) echt onze stamkroeg was. We zaten daar elke vrijdagavond en elke vrijdagavond zaten er ook ongeveer dezelfde andere mensen. Het was altijd super gezellig en iedereen kende elkaar. Nu was het toch wel raar om daar weer te zijn. Ik was er echt al heel lang niet meer geweest. Er waren allemaal 'vreemde' mensen die wij niet kenden. De gemiddelde leeftijd van de bezoekers was ook een flink stuk opgehoogd. Er werkte zelfs ander personeel achter de bar. Dat was vreemd, maar toch was het ook weer heel vertrouwd. We hebben weer ouderwets gezellig bijgekletst.

Gelukkig kwamen de twee vaste bezoekers van die kroeg aan het einde van de avond nog wel. Het zijn twee wat oudere, kalende en grijze mannen. Ze staan altijd maar wat met elkaar te kletsen. En altijd bestellen ze om de beurt een cola en een 'pilsje'. En altijd drinkt de ene eerst de cola en de andere het 'pilsje' en dan wisselen ze bij het volgende drankje. Echt grappig om te zien, twee van die oudere mannen die zich schijnbaar wel thuis voelen tussen de jeugd. Ze genieten er wel van, altijd maar weer...