Taxi-conversaties

Die zijn echt geweldig! Ik hou van de taxi! En dan heb ik het eigenlijk in het bijzonder over taxi-ritjes diep in de nacht na het uitgaan (in Eindhoven!). Echt, die gesprekken die je dan hebt, om je dood te lachen.
Je zit daar dan met z'n zevenen of achten in een busje en hebt een paar uur lang gezellig biertjes gedronken, gedanst, gefeest, gelachen. Nou, dan is het in de taxi ook nog dolle pret. Iedereen barst om het minste of geringste in lachen uit. (Beeld je in: 7/8 van die giechels in de taxi...) En je moet ook niet raar staan te kijken als er mensen spontaan het meest foute lied aller tijden gaan zingen. En dan moet je helemaal niet raar staan te kijken als de rest gewoon mee begint te blèren. En het kan ook voorkomen dat er iemand alleen maar zit te zeuren dat 'ie nog friet had willen eten. Of dat we massaal gaan zwaaien naar de mensen in een andere taxi en dan wedstrijdje willen doen wie het eerste thuis is. En dan heb ik het nog niet eens over de altijd hilarische 'evaluatie-gesprekken van de avond': wat voor een sukkel(s) we nou weer tegen zijn gekomen of hoe vreemd iemand wel niet was en of we ons wel netjes gedragen hebben.
Ik geniet er elke keer maar weer van, van die leuke taxi-conversaties!

Volgende week weer???

Nou ja zeg...

Ik ben zo blij als een klein kind met mijn nieuwe telefoon, krijg ik van iemand die me belt te horen dat ik slecht verstaanbaar ben en klink alsof ik 'in een conservenblikje zit'!

Da's ook niet leuk...Wie aan mijn telefoon komt, komt aan mij!

Singing in the Rain

Wie gaat er mee in de plassen springen???

Ik heb er al de hele dag zin in! En al helemaal nadat ik in de stad een meisje (lees: stiekem al een vrouw) met van die leuke plastic felgele regenlaarzen heb gezien. En toen nog meer nadat ik allemaal mensen met leuke kikker- en pandaberen-paraplu's met oortjes zag. Ik voelde me ineens weer helemaal jong! Ik vind/vond de regen vandaag niet eens echt erg! Da's ook uniek...daar moet ik eigenlijk van profiteren!

Vertrouwd

Sommige dingen zijn zo ingeburgerd, dat het gewoon bijna routine is geworden. Je denkt er dan gewoon niet meer bij na of zo, het gaat allemaal gewoon automatisch. Totdat je daar een keer van afwijkt, een keer dingen iets anders doet dan je al jaren doet. En dan is het ineens de week erna weer een stuk minder vertrouwd. Het loopt dan allemaal nog wel goed enzo, maar het is gewoon 'anders'. Een raar gevoel. Ik kan het niet goed omschrijven, maar soms merk je goed dat je echt wel veranderd bent, en vooral ook dat je leven heel anders is geworden.

Snugger...

Ik weer hoor, bij het bekijken van alle muziek die ik op mijn computer heb staan:

Hey, eigenlijk is het allemaal wel leuk!

Ja schat, anders ga je het waarschijnlijk ook niet downloaden...:s

Caffeïne-verbod

Dat kreeg ik vanmiddag opgelegd. Ik schijn vervelend te worden van koffie en cola. En dat had vanmiddag na het nuttigen van twee grote koppen (zeg maar gerust emmers...) cappuccino een hoogtepunt bereikt. Ik ging té bijdehand doen. Ik ging lachen. Ik maakte herrie. Ik was kortom strontvervelend voor mijn medemens. En ja, ik geef het zelf toe...Dus hiertoe besloot men (enigszins terecht...) om mij een caffeïne-verbod op te leggen.

Maar koffie kan soms zo hard nodig zijn, hoe moet dat dan met mij???


En ja Di-jan, ik weet dat jij hier ook al een post over hebt :p

Niet niks

Vandaag had ik gepland om eens een keer helemaal niks te doen. Gewoon lekker uitslapen en dan lekker rustig een beetje krantje lezen en ontbijten en verder maar zien wat de dag me brengt. Ik zou me vandaag niet met studie-gerelateerde zaken bezighouden. Dat heb ik tenslotte de afgelopen week écht te veel gedaan (zie mijn vorige post...). Dus ik mocht van mezelf een volledig improductieve dag houden. Maar het lukt me maar niet! Ik heb net toch maar weer even gelezen, want ik loop achter. En het volgende verslag achtervolgt me nu stiekem al.
Ik kan het echt niet, niks doen. Ik moet altijd iets te doen hebben. En da's volgens mij best vreemd, want om me heen zie ik ontzettend veel mensen die het wél kunnen: zomaar een middagje niks doen.

Stress?!?

Tja, dat woord komt normaal gesproken echt niet in mijn vocabulaire voor. Ik heb er echt nooit last van. Ook al moet ik nóg zo veel doen in ontzettend weinig tijd, ik blijf er eigenlijk altijd wel rustig onder. Altijd overheerst de gedachte: 'Het komt toch wel goed...'. En dat is ook eigenlijk wel zo. Misschien dat ik me daarom ook nog steeds zo goed kan vinden in die ondertussen wel mijn lijfspreuk te noemen gedachte. En ik moet zeggen: het is heerlijk, zo nagenoeg zorgeloos te leven.

Maar nu is er iets vreemds gaande: ik heb nu stiekem echt wel enigszins last van stress. Met enkele presentaties en een verslag dat snel ingeleverd moet worden in het vooruitzicht, in combinatie met veel werk en nog andere afspraken, denk ik toch wel: 'Hmm, er moet toch wel écht veel gebeuren nu!' En dan is het even stress en heel hard werken. Maar dan kijk ik weer even naar de eisen waaraan het verslag moet voldoen en dan denk ik weer: 'Ooooow, het valt eigenlijk wel mee! Even een paar uurtjes goed voor gaan zitten en dan zijn we een heel eind!'. En dan tien minuten later denk ik weer: 'Ja maar Els, je hebt niet echt een paar uurtjes tijd...hoe ga je dat aanpakken??? Aaah, stress!'. Kortom: nogal wisselvallig op het moment.

Maar goed, ik weet al hoe ik die wisselvalligheid te lijf ga: gewoon blijven denken: 'het komt toch allemaal wel goed!'. Dat is voor alles en iedereen het relaxtste en levert waarschijnlijk ook het beste resultaat op!

Als je me mist (!)...

Ik zit ergens in de flat die aan de rechterkant nog vaag zichtbaar is...

ps: dankjewel voor de foto Snoops!

Wow!

Anders fiets je op een gewone dinsdagavond even bijna tegen Bastiaan Ragas op! En hij keek me aan! We hadden oogcontact! Jeuj!

Water is van levensbelang!

En dan sluiten ze het zomaar af! Onaangekondigd nog wel! Tsss! En op zo'n dag als vandaag kan ik écht niet zonder water. Ik bedoel: bij zo'n actieve studie-bijwerk-marathon hoort gewoon thee! En niet één kopje, nee potten vol! Liters! Maar helaas, het is me niet gegund. Dat ze dan ook maar wel begrijpen dat mijn activiteiten daar onder lijden...

Verlanglijstje

Ik bedacht me ineens dat ik op dit moment een wel erg uitgebreid verlanglijstje heb. Ik wil nog van alles kopen/doen/meemaken/beleven/enz. Bij deze een overzichtje van wensen die bovenaan staan:
- een nieuwe winterjas
- nieuwe laarzen (eigenlijk 2 paar: één lekker lopend, functioneel paar en één elegant, mooi paar)
- nieuwe winterkleren
- de musical Mamma Mia bekijken
- de musical Beauty and the Beast bekijken
- en stiekem ook nog de musical Jesus Christ Superstar bekijken
- eindelijk eens een keertje naar een concert van Xander!
- in februari met studiegenoten op wintersport
- maar eigenlijk ook met mijn studieverenging op Buitenlandse Reis (vorig jaar was het zóóó leuk in Praag!)
- en het zou slim zijn om alvast te sparen voor een leuk reisje in de zomervakantie
- en dan heb ik het nog niet eens over van die kleine leuke hebbedingetjes die je in de winkel tegenkomt en die je dan spontaan wil hebben (leuke tas, leuke sjaal, leuk fotolijstje, leuke lampjes, enz. enz. enz....)
Maar er is één probleem: mijn liquide middelen laten het niet allemaal toe...En ik werk er toch écht best veel voor...

Dus, lieve lezers, wat is mijn probleem:

Heb ik teveel wensen of is het hoog tijd voor loonsverhoging???