Raar beest

En dan heb ik het over onze huispoes: de veelgeprezen Kapitein Haak. Ze is echt hartstikke raar, nu ben ik er van onvertuigd. Zoals net bijvoorbeeld. Zit je gewoon gezellig met een paar huisgenoten in de keuken te lunchen, wordt je ineens opgeschrikt door een redelijk lomp klinkend gestommel. Verschrikt spring je dan op en gaat kijken wat er aan de hand is. En wat denk je? Hangt er ineens een poes met haar voorpoten aan het randje naast de deur (ongeveer 1 meter-1.20 meter hoog). En waarom? Waarschijnlijk omdat daar een ieliepielie klein mugje vloog, dat wel een lekker maal zou zijn...en niet één keer proberen, nee gewoon tien minuten helemaal in trance naar een mugje gaan grijpen. Echt een raar beest...Maar wel heel lief!

WC-papier-strijd

Volgens mij heb ik er al eens over geschreven: mijn tic met wc-papier. En wel met de manier waarop dat moet hangen. Het kan op twee manieren. De verkeerde manier is die waarbij het printje naar de muur toe hangt. De goede manier is die waarbij het printje van de muur af hangt. Dat is namelijk veel mooier, en het 'pakt' veel fijner.
Nu lijkt het wel alsof er hier in huis een soort strijd gaande is. Ik hang de wc-rol altijd gewoon op de goede manier op, dus met de (al-dan-niet-)bedrukte-kant naar voren. Nu is er echter ook iemand (of meerdere iemanden...) die dit schijnbaar niet wil en die de rol dan ook steeds omdraait. Echt heel vaak gebeurt dat. Dan hangt ie gewoon goed en als ik dan bijvoorbeeld terugkom van college, is hij weer omgedraaid. En dat hoort niet. Dat is niet mooi. En dat is niet handig. Dus ik ga de strijd aan: ik blijf gewoon de rol steeds goed draaien. Ik zal net zo lang doorgaan, totdat iedereen begrijpt dat de rol maar op één manier goed hangt!

Goed bezig!

Dat zeg ik vaker. Maar nu meen ik het echt! Wat een activiteit hier. En dat na amper viereeneenhalf uur slaap afgelopen nacht. Ik zeg: écht goed bezig! ;)

Nét niet

Fietsen zonder licht. In het donker. Zelfs ik maak me daar weleens schuldig aan. Daarnet ook weer. Ik had gewerkt en toen ik vanmiddag in de stralende zon vertrok had ik er niet aan gedacht dat het 's avonds als ik van het station naar huis zou moeten fietsen wel eens donker zou kunnen zijn. Ik had dus mijn lampjes niet bij me. En zo fietste ik gewoon nietsvermoedend naar huis. Totdat er een vrouw me tegemoet kwam lopen. Ze riep iets waarvan ik maar wat flarden kon verstaan: 'Kijk uit...blabla....controle!'. Eerst dacht ik: 'Wat nou controle? Ik houd me toch gewoon aan alle regels??'. En toen ineens ging er een lichtje branden (!) ... ik had geen licht. Dus in een reflex sprong ik van mijn fiets af en ging lopen met de fiets aan de hand. En jawel, vijftien meter verder stond een hele politie-garde te controleren. Mensen zonder licht, auto's die te hard reden, bellende automobilisten, iedereen werd 'gepakt'. Behalve ik. Want ik was niet in overtreding. Ik liep gewoon netjes met de fiets aan de hand langs en keek de politie-agenten heel onschuldig aan. Ik heb ze zelfs nog begroet en een goedenavond gewenst. En zo'n dertig meter verderop stapte ik vrolijk weer op en fietste zonder licht verder. Zo ben ik dan ook weer wel...

En dan aan het slot van deze post nog een bedankje voor die vrouw die me zo vriendelijk waarschuwde. Dat lijkt me hier wel op zijn plaats!

Grachten & werven

Ik ben deze week lekker vrij. En mijn moeder was vandaag ook lekker vrij. Dus ze kwam gezellig een dagje naar Utrecht. En ze nam de buurvrouw mee. En het plan was om eens een keer iets cultureel verantwoords te gaan doen, en niet alleen maar winkelen en eten/drinken. Een museum hadden we niet zo'n zin in. Dus zodoende werd het plan gesmeed om een stadswandeling te gaan doen. Daarvoor moesten we natuurlijk wel goed hebben gegeten, dus we zijn eerst even heerlijk gaan lunchen: een stokbroodje met warme brie en pijnboompitjes en lekkere salade er bij. Toen was het tijd voor actie, dus wij met z'n vieren (mama, buurvrouw, zus en ik) naar de VVV. Ze hadden er allerlei verschillende wandelingen: de hofjes-wandeling, de 'algemene' wandeling, de steegjes-wandeling en de grachten- en werven-wandeling. Vooral mijn moeder was een erge voorstander van die laatste: 'Al die grachten, dat vind ik nou echt Utrechts!'. Dus die werd het.

Het was nog best een flinke wandeling. En het regende. Maar dat vond ik echt niet erg! Utrecht heeft zo veel mooie plekjes. Ok, ik had eigenlijk alles waar we langs liepen al wel ooit gezien en op sommige plaatsen kom ik (bijna) dagelijks. Maar mijn moeder en de buurvrouw konden er zo geweldig van genieten. Zij vonden echt alles mooi, zelfs het tiende bruggetje over de gracht was nog een stop waard. Voor hen was het echt een leuk dagje weg, echt leuk om te zien. Uiteraard moest er ook af en toe even gestopt worden om lekker warme chocomel met slagroom te drinken, dat hoort nou eenmaal bij zo'n wandeling!

Toen ik mijn moeder en de buurvrouw zo zag genieten, besefte ik hoe veel geluk ik heb dat ik in deze mooie stad studeer en er zelfs ook nog woon! En ik heb me voorgenomen om dat vaker te beseffen, steeds maar weer opnieuw te genieten van de kleine, mooie dingen die deze stad te bieden heeft!

Au!

Anders stuiter je even tien treden van de trap af en kun je nu bijna niet op je kont zitten...

Theekransje

Mijn huisgenoten en ik. We zijn met zes jongens en vier meisjes. Normaal gesproken hebben de mannen dus duidelijk meer 'overwicht'. Maar vandaag leek het wel een echt meidenhuis. Met alle vier de meisjes (en lekker geen jongens :p) hingen we even in de keuken. En we kletsten over van alles en nog wat, maar voornamelijk over kleding. Lieten elkaar onze nieuwe aankopen zien enzo, staken elkaar aan om te gaan winkelen, praatten over welke kleding wel en welke niet mooi blijft bij het wassen en over nog tig andere dingen. Echt grappig, het leek net zo'n theekransje van een paar vrouwen van middelbare leeftijd!

Even ontspannen

Pride & Prejudice: gisteren heb ik hem dan eindelijk gezien! Heerlijk! Geweldige vrouwenfilm, mooie beelden, mooi verhaal (enigszins voorspelbaar, maar dat maakt verder niet uit...), mooie Mr Darcy.


Kortom: heerlijk even wegdromen bij zo'n film is echt ideaal om even niet aan je studie te hoeven denken in een drukke periode van verslagen & tentamens...

Waterballet

Ik kwam het woord 'waterballet' laatst een keer tegen, en vond het meteen een mooi woord. De laatste paar dagen heb ik het dan ook veelvuldig gebruikt. Als ik de badkamer in liep bijvoorbeeld, en het was er één natte bedoeling op de grond. Dan noemde ik dat een waterballet.

Maar daarnet werd de term 'waterballet' wel heel erg van toepassing. Allereerst wilde ik mijn plantjes eens verwennen. Ze doen het al een tijdje niet heel goed meer, maar ik blijf het proberen. Ik wilde ze lekker wat vers water geven, maar helaas... Ze dronken niet meer. En dat zag ik nogal laat. De potjes stroomden over. Conclusie: een heus waterballet om mijn bloempotjes heen, op mijn tafeltje en druppend op de grond.

En dat is nog niet alles. Ik wilde mezelf ook eens 'verwennen' met een lekker glaasje water. Dus ik draaide de kraan open. Ik pakte een glas en wilde dat onder de kraan houden. De kraan stond een beetje scheef, dus ik draaide eraan. En dat was het moment waarop het fout ging... Ik draaide gewoon de hele kraan eraf! Nou ja, niet de hele kraan, maar de buis (hoe heet dat??) waar het water door stroomt. Conclusie: ik sta een minuut verbouwereerd te kijken hoe dat kan en laat mezelf en alles binnen een straal van twee meter helemaal nat spetteren.

En neem maar van mij aan: dat was pas een waterballet!

Later als ik groot ben...

...dan krijg ik drie kinderen. De eerste zal een meisje zijn. De tweede wordt een jongen. En dan vind ik het nog niet genoeg en zal ik weer een meisje krijgen. Daarna hou ik het voor gezien; drie kinderen is echt wel genoeg. Dus, dan weten jullie dat vast. En ik ook trouwens.

Hoe ik hier bij kom? Het is een beetje een vreemd verhaal en ik weet ook niet of ik er zelf eigenlijk in geloof. Er bestaat namelijk een of andere methode waarbij je met behulp van naald en draad en de hand van een 'slachtoffer' na kunt gaan hoeveel kinderen iemand later krijgt en of dat dan jongens of meisjes zijn. Ook is te zien of iemand een tweeling zal krijgen. En het mooie is: iedereen kan het! Je beweegt gewoon met een naald aan een draadje een paar keer langs iemands hand en laat hem dan boven die hand stil hangen. Het kan zijn dat de naald vervolgens weer gaat bewegen. Wanneer deze rondjes draait, krijg je een meisje. Wanneer de naald in een soort 'lijn' op en neer beweegt, krijg je een jongen. Ik weet het, het klinkt echt heel ongeloofwaardig en mijn eerste reactie was ook: 'Ja hé! Je beweegt gewoon die naald zelf! Je manipuleert zelf gewoon de boel!'. Maar toen er bij verschillende mensen een paar keer hetzelfde uit kwam, vond ik het toch wel wat geloofwaardiger worden. En vooral ook omdat het door verschillende mensen uitgevoerd werd, die nog niet wisten wat de vorige 'uitslag' was.

Ik weet echt niet hoe betrouwbaar dit is, het zal heus niet altijd kloppen, maar vreemd vond ik het wel. Er waren immers ook gevallen (bij mensen die al kinderen hebben) waarbij de uitslag precies klopte! We zullen zien, de tijd zal het leren...Ik kan in ieder geval alvast nadenken over twee leuke meisjesnamen en één leuke jongensnaam! En een jongen zoeken die volgens deze methode ook twee meisjes en één jongen krijgt...

Aangenaam

Lekker spontaan 's avonds even biertjes drinken met je huisgenoten na een drukke dag!
En dan vooral ook lekker kansloze muziek (kent iemand 'Dokter Bernard' nog??? Die categorie dus...) gaan luisteren...