Restless legs

Dat is nou echt een familiekwaaltje bij mij in de familie. Mijn oma heeft er last van, mijn tante, mijn moeder, mijn zus en ik. We kunnen gewoon niet stilzitten. En dan heb ik het niet over het figuurlijke 'niet stil kunnen zitten', als in: altijd bezig moeten zijn. Ok, daar heb ik ook wel last van, maar dat bedoel ik nu niet. Wij kunnen gewoon letterlijk niet stilzitten. Sommige dagen valt het mee, dan kan ik 'gewoon' een film van anderhalf uur kijken en ook anderhalf uur lang ongeveer vastgeroest zitten aan de bank. Maar soms...soms kan ik gewoon echt nog geen half uur stilzitten. Dan gaan mijn benen écht joekeren. Ok, die term behoeft wellicht enige uitleg: joekeren betekent in onze familie dat je gewoon met je benen moet gaan schoppen/trappelen. Een redelijk neurotische beweging, maar die je gewoon écht niet kan stoppen en waar je niks aan kan doen. Ja, of je moet gaan lopen, dat wil ook nog wel eens helpen. Dit is echter niet altijd mogelijk. De medische benadering voor dit verschijnsel is, volgens mijn moeder, 'restless legs'.

Wat betekent dit nou in het dagelijks leven? Nou, bijvoorbeeld dat ik vijf keer op een dag van mijn kamer naar de keuken wandel om bijvoorbeeld alleen een kopje thee te gaan zetten of alleen even te kijken of ik post heb. En huisgenoten merken dit ook op. Zojuist bijvoorbeeld zei er één: 'Volgens mij wordt het tijd voor een waterkoker en een theepot op je kamer!'. Waarop ik antwoorde: 'Ja, ik heb al een waterkoker én ook een theepot op mijn kamer, maar ik kan toch niet zo lang stilzitten, dus dan loop ik graag een keer op en neer!'. Zulk soort opmerkingen schijnt niemand te begrijpen. Behalve mijn halve familie dan...

Toegewijd

Dat lijkt me echt het enige passende woord in deze dagen...Ik zal toch nog eens een keer goed na gaan denken...

Ratjetoe

Wow, wat een actieve en productieve dag zeg! Ik ben echt trots op mezelf! Zoveel nuttigheid heb ik nog nooit geproduceerd op één dag. Jammer alleen dat ik nu niet meer echt een gestructureerd stukje kan typen. De volgende dingen wil ik wél even kwijt, dus dan maar op een niet-gestructureerde manier en niet in een leuk verhaaltje ofzo.

- Voor de mensen die echt ál het nieuws van vandaag hebben meegekregen en iets hebben gelezen over brand in een studentencomplex in Utrecht (hier bijvoorbeeld): ik ben ongedeerd! Zag vanmorgen wel politie met zwaailicht en loeiende sirene door de straat rijden, dat was al schrikken...

- Ik kan nu al zeggen dat het woord van het jaar 2006 definitely 'kansloos' is. Overal duikt het op. Zelfs mijn neefje van 2 en een nieuwslezer op Nederland 2 zijn betrapt!

- Ik ben een perfectionist. En dat is op zich een goede eigenschap. Maar ik kom er steeds meer achter dat dat ook nadelen heeft. Zo heb ik soms de neiging om heel veel taken op me te nemen, omdat ik dan zeker weet dat het goed gebeurd. Net of ik het anderen niet toevertrouw ofzo. Behalve dat het voor de ander misschien wat lullig kan overkomen, levert het vaak ook nog een heleboel (onnodig!) werk voor mezelf op.

- Als je het druk hebt zijn kleine dingetjes veel makkelijker om te doen dan wanneer je de hele dag een beetje rondhangt en niets uitspookt. Van die kleine dingetjes doe je dan gewoon even tussen de soep en het hoofdgerecht door bij wijze van spreken en ze hoeven niet 'ingepland' te worden.

- Oirschot is zeer goed vertegenwoordigd in Utrecht: de plaatsnaam prijkt zelfs op één van de vele tafeltjes in de collegezaal waar ik mij vanochtend bevond. Weliswaar fout geschreven (Oirsgot), maar toch...Ik vond het een mooi iets!

- Er zijn twee miljard Chinezen zonder fiets, of zoiets!

- En als laatste aan alle bouwvakkers: jullie hoeven niet naar élk meisje of elke vrouw met een rokje aan te fluiten hoor!

Singing in the Rain

Vreemd. Normaal gesproken wordt ik echt super-chagrijnig als het een keer een klein beetje regent. Maar deze hele week al geef ik er gewoon helemaal niks om. Het boeit me totaal niet. Ik haal een keer mijn schouders op en fiets gewoon even vrolijk verder.
Wat is er toch aan de hand met me???

Fiets-maatjes

Dit gaat niet over iemand met wie ik vaak samen fiets ofzo, wat waarschijnlijk wel de verwachting is als je de titel van deze post leest. Nee, dit gaat over mijn fiets. Mijn vreselijke oude maar vertrouwde authentieke groene Gazelle. Die fiets heeft een maatje gevonden geloof ik. En dat maatje 'woont' in dezelfde fietsenstalling als mijn fiets. Telkens als ik mijn fiets uit die stalling wil halen, staat er dezelfde fiets naast. En nee, dat komt niet omdat mijn fiets altijd op dezelfde plek staat. Hij wisselt erg vaak van standplaats. De ene keer staat hij vooraan links, dan weer achteraan rechts en tussendoor ook nog op alle plaatsen daartussen. Maar iedere keer weer heeft hij zijn maatje gevonden. Of eigenlijk: zijn maatje vindt mijn fiets! Want ík ben het niet hoor, dit dit veroorzaakt. Ok, heel af en toe wel, maar dat is dan alleen maar omdat er écht alleen maar naast deze fiets plaats is. Het moet de eigenaar van het maatje van mijn fiets zijn. De eigenaar van de bijna net zo oude (hij ziet er nog iets beter uit) en bijna net zo viesgekleurde (niet groen, maar lichtbruin/beige/geelachtig) authentieke Gazelle als mijn fiets. En het maatje van mijn fiets heeft een hangslot met donkerrood plastic er omheen. En dit is al een paar weken gaande. Ze lijken écht onafscheidelijk te zijn...

Ik ben benieuwd wie de eigenaar van het maatje van mijn fiets is!

Er is altijd een weg...

...om bij Xander te komen! De man met de mooiste achternaam allertijden. Na al enkele mislukte pogingen, gaat het er nu dan echt van komen. De kaartjes zijn besteld. Ik wist het gewoon, het moest nog een keer écht gaan gebeuren. En jawel: dat vermoeden was juist. 1 april is het zover, en nee dat is geen grap! :p

Blij kind

Ik noem mezelf wel eens een blij kind. Van de kleinste dingen kan ik helemaal vrolijk worden en blij rond gaan springen. Op zich is dat niet erg. Het is denk ik wel goed om je zo duidelijk te uiten. Maar ik heb het idee dat anderen dit gedrag niet altijd begrijpen, sommige mensen kijken me op zo'n moment echt aan alsof ik van een andere planeet kom ofzo. Tsss...alsof ik niet blij mag zijn ofzo!
Ik dacht altijd dat ik één van de weinigen was die in zulk blij springerig gedrag kon vervallen. Maar dit blijkt niet waar te zijn. Ik heb meer mensen gevonden die dit kunnen! Zo loopt mijn huisgenoot al minstens een uur rond te springen en te juichen omdat ze een nieuwe tas heeft gekocht. En dat is niet zo erg, maar ze zegt ook nog dat ze die aan mij te danken heeft. Alleen maar omdat ze zo zat te twijfelen, en ik haar wees op de geweldige Loesje-spreuk 'Bij twijfel altijd kopen!'. Dat heeft ze dus gedaan. En ze is me dankbaar. En ze huppelt nu dus al minstens een uur rond. Als een blij kind! En ik vind het leuk om te zien, dus ik ga dit gedrag ook vooral niet afleren! En ik wil bij deze iedereen motiveren om het kind in jezelf (al is het maar heel af en toe...) naar boven te laten komen, dat maakt het leven een stuk leuker!

Kees & Annie

Ons pap en ons mam. Mijn ouders. 's pa en 's ma.
Ik heb er al wel redelijk wat over geschreven. Meestal waren dat dan rare dingen die ze deden. Mijn vader met zijn typische 'Gosens-humor' bijvoorbeeld. Of het ging over frustraties die ik had. Want die heb ik wel eens, frustraties over mijn ouders. Dan snap ik gewoon totaal niet waarom ze over iets kleins zo moeilijk kunnen doen. En zij snappen dan niet waarom ik overal zo gemakkelijk over denk ('Alles komt toch wel goed!').
Maar eigenlijk hebben ze gewoon vooral het beste met mij en mijn zus voor. Ze willen eigenlijk vooral dat wij het goed hebben en cijferen zichzelf even weg. En ze willen altijd een helpende hand zijn als het nodig is.
En die dingen mogen ook wel eens gezegd worden dacht ik zo!

Goede Voornemens?

Goede Voornemens. Ik doe er nooit aan mee. Ik ben namelijk van mening dat je die zogenaamde Goede Voornemens niet hoeft uit te stellen tot 1 januari. Als ik op 13 december bedenk dat het goed zou zijn om meer te gaan sporten en gezonder te gaan eten, waarom zou ik dat dan nog een paar weken uitstellen? Het is dan toch beter om er gewoon meteen te beginnen?
Toch lijkt het er wel op dat ik Goede Voornemens heb gemaakt, als ik eens naar mijn gedrag kijk van het jaar 2006 tot nu toe:

- ik ben 1 januari heel fit (als in: zonder kater, dus zonder teveel gedronken te hebben) opgestaan
- ik ben 1 januari heel braaf mee gegaan naar mijn opa's en oma
- ik heb elke dag van dit jaar tot nu toe minstens één stuk fruit gegeten (en deze dag is nog niet eens om!)
- ik heb vandaag redelijk veel lichaamsbeweging gehad (ongeveer een half uur gelopen en ook een half uur gefietst totaal)
- ik heb vandaag mijn tijd ook goed besteed aan mijn studie
- ik heb vandaag, ondanks het ontbreken van zin om te koken, boodschappen gedaan voor een gezond avondmaal

Klinkt allemaal best goed toch?? Misschien moet ik maar doorgaan in dit ritme...Oeps, dat klinkt stiekem toch als een Goed Voornemen...


p.s. Waarom ik iedere keer 'Goed' en 'Voornemen' met hoofdletter schrijf? Gewoon, omdat ik dat mooi vind!