Quote

Van mijn (ik geloof...) vierjarige neefje Willem op de vraag van zijn vader wat hij later wil worden:

"Ik wil eigenlijk het liefste gewoon altijd Willem blijven!"

Schattig hè?

Tenerife

Jawel, ik ben weer veilig terug op Nederlandse bodem. En ik heb genoten van mijn weekje weg. Heerlijk relaxed was het. Niet veel gedaan als op het strand gelegen, lekker uit eten geweest en 's avonds lekker sangria en cocktails op het terras gedronken. Genieten was het. Hieronder nog een korte sfeerimpressie met de hoogte- en dieptepunten:
- een vliegtuig dat op een hoogte van 11 kilometer met wat turbulentie over een hobbel rijdt (sorry...was weer één van mijn slimme opmerkingen...)
- gemasseerd worden door de keien op de bodem van de Atlantische Oceaan
- een kan sangria voor een bedrag van maar liefst 18 euro
- de superhoge golven waarbij menig handdoekje op het strand het niet droog hield en transformeerde tot een ware modderdeken
- de supergladde Spanjaard die mijn zus en mij zo 'lovely' vond
- de supergladde Duitser in veel te kleine zwarte string die zijn handdoekje naast de mijne parkeerde
- Butterkeks
- de Siamese Pom-Bär-tweeling
- ongeveer 30 foto's van één en dezelfde vulkaan
- Pina Colada in de Malibu-bar
- het strand dat 'too rocky' was
- stoere surfers
- een heleboel VEP's (Very English Persons dus. Bij de mannen ging dat gepaard met hele foute geruite zwembroeken die niet gesignaleerd werden zonder flink glas bier in hun hand en bij de vrouwen kwam het neer op veeeel te korte rokjes en veel te strakke truitjes...en ze versperren met zijn allen alle wegen!)
- schoonmaaksters die zelfs de afwas deden (zeer relaxed!)

En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Dat doe ik niet, dus neem maar van mij aan dat ik ervan genoten heb!

Als je me zoekt...

... dan kun je me de komende acht dagen vinden op één der Canarische Eilanden, en wel op Tenerife! Ik ga lekker een weekje relaxen, niet werken, genieten van de zon, lekker uit eten, terrasjes pikken enz. enz. enz. Heerlijk!

Tot volgende week vrijdag!

Papa

Weet je wat ik geweldig vind om te zien? Mannen die achter een kinderwagen of buggy door de stad lopen. Geweldig. Ik heb geen idee waarom ik dat zo leuk vind, maar steeds als ik er weer één zie, kan ik een zachte 'Oooooh' niet onderdrukken. Het ziet er zo lief uit ofzo...

Afscheid nemen

Volgens mij ben ik daar heel slecht in. Ik weet niet wat het is, maar op de één of andere manier stel ik het steeds maar weer uit. Dan spreek ik 'nog één keer' af voordat we elkaar lang niet gaan zien en dan komt altijd toch weer die vraag: 'Zie ik je nog?'. En dan kom je tot de conclusie dat dat nog wel moet lukken. En dan flik je dat nog een keer... en nog een keer... Echt erg is dat eigenlijk. Uitstelgedrag. Daar heb ik altijd wel een handje van. Maar met afscheid nemen blijft het me op de een of andere manier veel meer achtervolgen. Deze week moet het dan toch écht gaan gebeuren, ik kan het niet al te lang meer uitstellen. En ik hoop dat het me heel erg meevalt, want ik heb er geen zin in...

Ontdekking

Ik zat vanmiddag even op het terras. Niks mis mee. Gezellig enzo, lekker te genieten van een cappucino'tje. En toen, ineens, uit het niets, deed ik een ontdekking. En niet zomaar een ontdekking. Neenee, een échte ontdekking. Eentje die je niet kunt missen.
De aanleiding tot die ontdekking was het feit dat er twee brandweerwagens stopten op de/het (ik weet nog steeds niet wat het nou is...) Neude. Het was onduidelijk wat de beweegredenen daarvan waren. Eerst leek het op een demonstratie; de brandweer legde tijdelijk het werk neer. Maar toen de tijd verstreek, begon het toch steeds meer op een demonstratie te lijken; de brandweer deed een of ander trucje met een kunstmatig gecreëerd brandje.

Jawel: er zijn twee soorten demonstraties! Wat een ontdekking hè???

Excuses

Bij deze wil ik graag mijn oprechte excuses aanbieden aan iedereen die mij gisteren bezig heeft gezien. Het was echt heel erg. En daar ben ik me bewust van. Voor de onwetende lezers zal ik even kort en bondig vertellen wat er dan precies zo erg was aan mijn gedrag.
Oorzaak: zaterdagavond zo'n tien bier (als het er niet meer waren...) in het plaatselijke Country & Western weekend, in combinatie met een schamele 4,5 uur slaap, waarna er meteen weer (de hele dag...) gewerkt moest worden in het pannenkoekenhuis. Juist, daar gaat het al mis. En dan heb ik er nog niet eens bij verteld dat het bier geen 'gewoon' bier was, nee het was bier van de plaatselijke brouwer. En dat staat wereldwijd bekend als 'koppijnbier' en het soort bier waar je de grootste kater van krijgt. En ik kan je vertellen: het doet zijn naam eer aan. Maar goed, wat was er dan op mijn gedrag aan te merken, zul je je afvragen. Welnu: alles! Alles ging mis, echt waar. Ik liet dingen uit mijn handen vallen (godzijdank niks kapot!), nam 7up op in plaats van ijsthee, nam dingen op de verkeerde tafel op, gaf twee klanten (oh nee, gasten...) vier messen in plaats van twee messen en twee vorken, liet nog een paar dingen uit mijn handen vallen en liet van ellende mezelf ook nog vallen. En dat ook nog net nadat een collega waarschuwde dat het daar heel glad was. En net nadat ik met mijn grote mond gezegd had: 'Oh, dan zal ik dadelijk wel weer onderuit gaan!' (die 'weer' staat er omdat het al vaker is gebeurd in mijn carriere als serveerster bij het pannenkoekenhuis, regelmatig zelfs...). En juist, dan sprint je (want ik was uiteraard wel echt hard aan het werk...) langs die ijsbaan, en dan ga je dus zeer charmant onderuit, jezelf vastgrijpend aan een paar kratjes die er stonden (waarschijnlijk voelde ik me daar het beste thuis ofzo...).
Voor dit soort dingen wil ik dus mijn excuses aanbieden. En ook voor mijn ogen: die zaten nog de hele dag dicht en waren opgeleukt met een stel mooie wallen.
Maar goed, ik heb het allemaal overleefd. Nu ben ik weer helemaal fris en fruitig! Wie had dat gisteren kunnen denken...

Perfect

Waarom lijkt mijn leven soms zo perfect? Nou ja, helemaal perfect niet, want dat kan natuurlijk niet, maar bijna perfect dan. Het gebeurt regelmatig dat ik mensen troost die het ergens moeilijk mee hebben. En het gebeurt eigenlijk nooit dat anderen mij moeten troosten. Ik zit nooit ergens mee, heb nooit grote problemen met iets of iemand. Eigenlijk gaat met mij gewoon altijd alles goed. En daar ben ik blij om, zeker. En ik vind het ook fijn als ik anderen help door ze te troosten en met ze te praten. Ik vind het fijn dat ik iets voor ze kan betekenen.
Maar af en toe denk ik wel dat het helemaal niet eerlijk is, dat ik wel iets meer van hun ongeluk mag hebben en dat ik hen dan een beetje meer geluk schenk.

Mockamore

Je weet wel, die tent aan de Steenweg in Utrecht met die overheerlijke koffie's, frappiato's, gebakjes en natuurlijk niet te vergeten de bagels. Vandaag was ik in de gelukkige positie dat ik er weer een bezoekje aan mocht brengen. En het was weer genieten. Net als altijd. Gewoon gezellig, vertrouwd. Lekker. Heerlijk. Relaxed. Genieten.
Als je er nog nooit geweest bent, probeer het eens, het is écht een aanrader!

*Hoezo reclame maken???*