Gladiator

Gisteren was hij weer op tv: The Gladiator. Die echte klassieker over de Romeinse Oudheid. En terecht: stoere mannen (o.a. Russel Crowe), mooie muziek en zit leuk in elkaar. Maar één ding is nogal frappant: iedereen in die film spreekt Engels. Ik heb op de middelbare school zes jaar lang Latijn gevolgd, en ik dacht echt altijd dat dat gesproken werd in de tijd van het grote Romeinse Rijk en Julius Ceasar...

Hebben ze me dan die zes jaar lang zomaar iets wijsgemaakt???

Aantrekkingskracht

Waarom trek ik toch altijd mensen aan die 'wel van alcohol houden'/ zwaar alcoholist zijn? Overal achtervolgden ze me deze week. In de supermarkt stond er elke dag (ja, ik doe elke dag boodschappen omdat ik er niet van hou om al een paar dagen vooruit de denken wat ik toch de hele week zal gaan eten...) wel iemand vóór of achter me met een hele lading bier op de band. En niet zomaar bier: neenee, het echte Euroshopper-bier voor een paar cent per blikje van een halve liter! En dan mompelen ze ook nog zoiets onverstaanbaars tegen me... Ook in de trein kom ik ze tegen, met tassen vol bier zelfs, wederom van de Euroshopper. En in de bus. Maar die had Leffe... En dan presteren ze het altijd om ook nog naast me te gaan zitten.

Waarom trek ik die mensen toch altijd aan???

5000-6000 woorden

Ooit schreef ik dat ik filosoferen eigenlijk stiekem wel leuk vond. Welnu: daar kom ik op terug! Filosoferen is namelijk niet leuk als het moet gebeuren in de vorm van een paper van 5000-6000 woorden in zo'n tweeëneenhalve dag...Ok, ik had ook een week eerder kunnen beginnen, maar daar kon ik de motivatie niet voor vinden. Niet dat ik daar echt naar op zoek ben gegaan, maar toch...

Nog 3000 woorden te gaan... *zucht*...

Levensvraag...

Waarom zit je in hemelsnaam achter de computer en voor de televisie? Het heeft toch allebei een beeldscherm? Het principe is verder voor een groot deel toch hetzelfde? Waarom dan toch dit onderscheid?

Kwaliteit

"Ik vind wel dat de kwaliteit van je posts op je weblog achteruit gaat".
Dat vertelde iemand mij deze week. En ik kon haar eigenlijk alleen maar gelijk geven. Ik typ de laatste tijd steeds maar over dingen die eigenlijk echt totaal nietszeggend zijn, ik bedoel: het fenomeen 'vlekkengum', wat moet je ermee? Ik weet niet hoe het komt. Misschien neem ik steeds minder tijd om stukjes te typen die wel écht ergens over gaan en die schijnbaar interessanter zijn om te lezen. Dat is op zich wel jammer. Maar aan de andere kant: moet het ook wel altijd ergens over gaan? Is het niet ook leuk om af en toe gewoon lekkere onzin te lezen? Wat ik voor ogen had toen ik begon met deze weblog, was dat ik dingen ging posten die ik kwijt wou. Of dingen waarvan ik dacht dat mensen het wel leuk vonden om te lezen. Of dingen die een beetje aangeven waar ik zoal mee bezig ben. En op zich ben ik daar nog geen moment van afgeweken voor mijn gevoel...

Wat heb ik zin in...

...het eerste Lustrumgala van SV Contact vanavond! Mijn jurk hangt al klaar, schoentjes gepoetst, ik ben er helemaal klaar voor. En er kan ook gedanst worden, na de workshop Salsa en Merengue van gisteren. Ik hoop dat het vanavond nóg leuker wordt!

Nieuw werkwoord...

Het valt me al een tijd op: we zijn met zijn allen een nieuw werkwoord aan het creëren! En wat dat dan volgens mij is? 'Googlen'. Je weet wel, van Google, die zoekmachine op Internet. Overal duikt het ineens op. Een docent bij het hoorcollege had bij een theorie een leuk plaatje 'gegoogled'. Een vriendin die het telefoonnummer van een restaurant nodig had ging dat wel even 'googlen'. En gisteren toen ik aan het zappen was kwam de term ook weer langs. Volgens mij weet ook iedereen waar je het over hebt als je die term laat vallen. Dat doet Google goed! Applaus!

Watervlek

Dinsdagavond. Drukke bedoeling in de keuken. Ik heb twee vriendinnetjes te eten en mijn huisgenootje ééntje. Huisgenootje drie hangt ook een beetje rond in de keuken. Huisgenootje vier komt thuis. Ze heeft gewerkt. Op de Huishoudbeurs. Ze heeft allemaal leuke 'gadgets' gekregen. Ook een heleboel lekkere dingen: Tuc-koekjes, Snack-a-Jacks, enz. Maar één object slaat echt alles: het lijkt op een spons, maar het luistert naar de naam:

'Vlekkengum'

Geweldig ding! Het belooft onder andere vingerafdrukken en watervlekken (nieuw woordje geleerd!) met één simpele beweging en een beetje water moeiteloos te verwijderen. Geweldig toch? Ik bedoel: je wil natuurlijk absoluut geen vingerafdrukken in je huis hebben. En ook watervlekken zijn natuurlijk uit den boze. Stel je voor: je hebt net afgewassen en er ligt een plasje water (voortaan te noemen: watervlek) op het aanrecht. Dat wil niemand! En al helemaal niet in een studentenhuis!

De Vlekkengum moest natuurlijk wel uitgeprobeerd worden. Onze 'proefpersonen': een glas waar water in gezeten had, natuurlijk met watervlekken en het keukenraam dat al een eeuwigheid niet meer schoongemaakt was en waar dus overduidelijk vingerafdrukken op te zien waren. En wat denk je: de Vlekkengum werkte!

Er zit één nadeel aan de Vlekkengum: je mag hem niet uitwringen! Tja... om dit soort dingen kun je dus al een half uur dubbel liggen...

1 april:

En toen liep de wasmachine weg...
Ik probeerde hem nog tegen te houden. Heb me er met man en macht tegen verzet. Maar helaas, het mocht niet baten. De suiker lag al op de grond. De hele keukenvloer ermee bezaaid. Evenals de vloer van mijn kamer...

Rara: wat is hier nou de grap van???