22

Jeeej, vandaag ben/was ik jarig. 22 jaar alweer, wat voel ik me oud. Ik bedoel, als je 21 bent, ben je ook al officieel volwassen. Maar stiekem ben je dan ook nog een beetje schijnvolwassen enzo. Als je geen zin hebt, hoef je je niet volwassen te gedragen. Maar nu voelt het écht! En ik kan je vertellen dat ik daar gisteravond al chagrijnig over was. En vanochtend toen ik opstond nog steeds. Bah, ouder worden!

Maar lieve mensen: jullie hebben me er doorheen geslagen! Door al jullie lieve SMSjes, kaartjes, telefoontjes, 'real-life felicitaties', cadeautjes en niet te vergeten de krabbels op hyves is het tóch nog een leuke dag geworden! En zo wordt ouder worden toch weer wat draaglijker...

Gezelligheid & jolijt

Daar zit ik dan. Lekker lui thuis op een gewone donderdagavond. Helemaal uitgeteld welteverstaan. Mijn oogleden voeren een felle strijd tegen de zwaartekracht. Duidelijk een gevalletje van extreem slaaptekort. Maar het is niet erg, want ik heb er allemaal leuke dingen voor in de plaats gehad de afgelopen week.

Zo bevond ik mij afgelopen vrijdag als vitale twintiger (help, bijna 22 al!) tussen ongeveer 8.000 mensen uit de categorie 'opgewarmd lijk' en 'genoot' bij de MAX Proms van optredens van artiesten die bij de doelgroep gelukkig wél in de smaak vielen. Ik noem een Ben Cramer en een Vicky Leandros (Wie?? Juist ja...). Meezingen leek verplicht. Verder geen commentaar hierover...

En toen was het maandag. En toen had ik alweer een uitje vanuit mijn stage. Ik had het genoegen om naar de première van de Nederlandse film 'n Beetje Verliefd te mogen. Voor een Nederlandse film was hij nog best ok! Maar belangrijker waren natuurlijk alle BN'ers die ik gespot heb. En ik weet dat als je uit het Gooi komt je dat helemaal niks meer doet, maar ik als Brabants provinciaaltje vond het toch stiekem heel gaaf. Victoria Koblenko die dacht dat ze door me heen kon lopen als ze maar met een arrogante blik alsmaar rechtdoor bleef lopen (haha mislukt!). Hoofdrolspeler Yes-R die op de rode loper tegen me aan knalde toen een journalist hem de zeer originele vraag stelde wat er door hem heen ging. Verder nog Jim, Stanley Burleson, Ron (alias Tarzan uit de gelijknamige musical), Arie van het reisprogramma dat op zondagavond volgens mij op RTL4 komt, Ali B, Eddy Terstall, enz. Ook nog even de afterparty meegepikt. Kortom: leuk avondje!

Gisteren vierde ik Sinterkerst met allemaal originele, leuke of stomme cadeautjes. Een hoop gezelligheid erbij en natuurlijk aan de hand van een dobbelspel de bijbehorende strijd om het gaafste cadeau. Backstabbing werd getolereerd. Wederom een geslaagde avond.

En verder heb ik nog lekker gewerkt op mijn stage (én als stagiair ook maar even iemand ingewerkt!), een verjaardag gehad en een geslaagde borrel bezocht. Zucht, wat een leven hè? Eigenlijk is het allemaal leuk op het moment! Maar ik ga wel dadelijk even bijslapen...

Wijze inzichten

Hij zoekt een stok
Om mee te spelen
Gaat niet naar school
Zoals zovelen
Hij loopt op zijn blote voeten door het zand
Met zijn kleine zusje huilend aan zijn hand
Waar is hij beland?

Zij zoekt een tak
Om mee te vegen
Woont in een huis
Van gevonden stenen
Ze is al heel haar leven ondervoed
En hoe oud ze is dat weet ze niet zo goed

En opeens komt daar die lach
Want ze leven met de dag
Ze laten zich niet leiden door hun leed
Ze zien alles relatief
Want het leven is hun lief
Ze zorgen dat hun hart het niet begeeft

Hij zoekt wat hout om te verkopen
Moet op het land uren lopen
Hij hoopt dat het gaat regenen vandaag
En of de oogst het haalt is nu nog maar de vraag

En opeens komt daar die lach
Want ze leven met de dag
Ze laten zich niet leiden door hun leed
Ze zien alles relatief
Want het leven is hun lief
Dat is iets wat men bij ons wel eens vergeet

We zijn het kwijt (4x)
Relativiteit

En waar blijft bij ons die lach
Hij wordt minder elke dag
We vergeten waar het allemaal om draait
Zoek het kind weer in jezelf
Zie het leven als een spel
En zorg dat het niet zomaar overwaait
Het leven is dun gezaaid (2x)

Xander de Buisonjé - Relativiteit

Rare Belgen

Een quote uit Undercover Lover (nee dat kijk ik niet, ik zapte er toevallig voorbij en bleef even hangen!): 'Spijt komt altijd te laat'. Tja, da's nou juist de grap. Spijt krijg je pas achteraf. En dus als het eigenlijk te laat is. Spijt kun je niet op tijd krijgen, want dan zou je het ding waarvan je later (of: te laat) spijt van krijgt niet doen. Of denk ik nu te simpel en de Belg in kwestie te moeilijk?

Zzzzzz...

15 uur slaap. En dat verdeeld over 3 nachten. En dat in combinatie met een paar volle werkdagen én een hele dag Disneyland Parijs. Gisteravond/vannacht voordat ik ging slapen schatte ik zomaar in dat ik er vandaag de hele dag als een zombie bij zou lopen. Wallen tot op mijn knieën enzo. Bij mijn stage alleen maar op en neer lopen tussen mijn werkplek en de koffie-automaat (hmm Douwe Egberts-shizzle!) enzo. Maar nee. Na een moeizame start vanochtend heb ik er de hele dag geen last van gehad. Gewoon lekker keihard gewerkt. En gewoon maar één koffie nodig gehad. Topfit zou ik bijna zeggen! Ik sta van mezelf te kijken!
Maar Goofy en Pinokkio zijn arrogant! En Captain Jack Sparrow ook! Zo!

Spoken?!

Jongens, mijn spreekwoordelijke klomp is gebroken! Heel vreemd gewoon. Vanochtend voordat ik de deur uit moest, moest ik natuurlijk mijn computer al aan hebben. Mail checken, lachen om de Lach van de dag, je kent het wel. En ja, dan laat ik mijn computer aan staan als ik de hele dag weg ben. Gewoon luiheid denk ik. Dat maakt verder niet uit, maar wat nou het rare was: 's ochtens toen ik ging stond mijn status bij MSN op 'offline weergeven' (is 1x minder klikken dan helemaal afmelden ofzo). En toen kwam ik thuis en toen was mijn status 'online'. En mijn kamer zat op slot. En het raam stond op een kier, dus daar kon ook niemand doorheen geklommen zijn. Hoe kan dat nou? Ikke nie snappen...

En dan denk ik aan Brabant...

Ik weet het, ik heb echt té lang niets gepost. Maar nu ben ik er dan weer even! Gewoon eigenlijk om mijn trouwe lezers te laten weten dat het nog steeds goed met me gaat ;). Ben tegenwoordig lekker druk bezig met mijn stage en met bestuursdingetjes. En tussendoor af en toe ook nog werken en een boel gezelligheid.
Een mooie gedachte wilde ik jullie toch niet onthouden. Ik was gisteren gezellig met vriendinnetjes van de middelbare school gaan stappen in Den Bosch. We zijn allemaal in andere steden gaan studeren; Utrecht, Nijmegen, Amsterdam, enz. Allemaal weg uit Brabant dus ook. En nu werd gisteren 'Brabant' van Guus Meeuwis gedraaid. Toch een mooi moment, het voelde echt weer als vroeger; al die Brabantse gezelligheid met zijn allen!

MAX

Nee, geen naam van een of ander vriendje of geheime liefde of iets dergelijks. Dit is de naam van de omroep waar ik sinds vandaag stage loop! Je weet wel, die omroep voor de 50-plusser. Die met Catherine Keyl ja... Ik mag daar samen met nog een paar mensen de internetredactie doen. Teksten schrijven over de radio- en tv-programma's, over achtergronden bij die programma's, leuke afbeeldingen zoeken, in de gaten houden dat de lay-out allemaal een beetje klopt en er leuk uitziet enzo. Ik heb er nu dus één dag op zitten, en ik kan je zeggen: mijn eerste indruk is heel goed! Leuke mensen, leuke taken, leuke afwisselende onderwerpen.
Komt het denk ik toch nog een keer goed met mijn lang verwachte stage! Hadden jullie niet gedacht hè?

Rosé

Deze week was het zoals jullie ook allemaal wel gemerkt hebben heerlijk weer. En wat is er bij dat weer nou lekkerder om te drinken dan een rosétje (of meer...). Dat heb ik dan ook enkele keren gedaan. Een overzichtje:
De allersmerigste rosé dronk ik gisteravond bij Dianne. Hij was gezegend met de naam 'Mooi Kaap' en de beschrijving vertelde mij dat hij lekker fris en fruitig (of zoiets) zou zijn. Nou, 'Mooi Niet'. 'Mooi Bocht' kan ik beter zeggen. Maarja, voor het luttele bedrag van 1,90 euro kun je ook niet heel veel verwachten. Resultaat: een halve fles door de gootsteen.
De rosé die met de minste liefde werd opgenomen en gebracht, dronk ik bij Café De Luifel. Jezus wat een chagrijnig personeel liep daar rond zeg. Verder wel een ok rosétje.
En dan de allerlekkerste rosé: die dronk ik maandagavond bij Karin. Net als die van gisteravond was het een Zuid-Afrikaanse wijn. Echter wel van een wat duurdere prijsklasse. En gelukkig was dat te merken! Hmmmm, lekker fris was die. Dronk gewoon lekker weg. Dus Karin: complimenten hoor! (zo, staat het stiekem alsnog op mijn blog!)

Busje komt zo

Ok, stel je voor: de bus tussen Eindhoven en Tilburg. Lijn 142 en 141 noemen ze die. En die bussen doen pittoreske dorpjes als Oisterwijk, Moergestel, Best en Oostelbeers aan. En tja, op een gemiddelde zaterdag zitten er in zo'n bus die eens in de twee uur rijdt maximaal 4 mensen. Da's jammer. Vooral voor de chauffeur, want die heeft dan het idee dat hij voor Jan met de korte achternaam rijdt. Dus, wat doe je daar aan? Juist, je maakt de bussen gratis! Het resultaat: met een stuk of honderd man als sardientjes in een blikje in een veel te hete bus. Stomme Hollanders weer hoor, als het maar voor niets is...

Back to reality

Nou, morgen weer college. En dat na precies twee maanden vakantie. En ik vind het niet eens erg, ik heb er eigenlijk wel weer zin in. Wel denk ik dat dat vooral komt door de intro van vorige week. Ik ben voor de vierde keer (één keer als eerstejaars, twee keer mentor en nu als bestuur) meegeweest met de introductie voor de nieuwe eerstejaars CIW en wat was het toch weer een mooi feest! Wát een leuk kamp was het toch! Zoveel leuke eerstejaars, leuke mentoren, kookploeg en natuurlijk een razend enthousiaste IC! Ik heb echt het gevoel alsof ik weer helemaal vol positieve energie zit, ondanks een nog altijd aanwezig slaapgebrek. Hopenlijk blijf ik nog even in die intro-sferen, want dat bevalt me wel. In ieder geval dinsdag weer lekker borrelen met zijn allen, jeujj! Kan bijna niet wachten om iedereen weer te zien...

Dubbel

Pfff, wat een dag zeg... Gelukkig zijn niet alle dagen zo. Gelukkig hoef je niet elke dag zo'n beslissing te nemen. Ik weet wel dat het eigenlijk wel goed is zo. Maar mijn gevoel zegt heel ergens diep van binnen nog 'nee'. En voor mijn gevoel voelt die opluchting die ik voel nogal slecht. En toch is het het beste, daar ben ik inmiddels wel van overtuigd.

En ja, dit is waarschijnlijk heel warrig, ik weet het. Maar nu heb ik het weer even van me af geschreven en kan ik met een gerust hart gaan slapen. Morgen ga ik er gewoon weer voor!

Vakantieverhalen

Jaja lieve lezers, ik ben weer in het land! Terug van een heerlijke week in Portugal. De mensen die mij de laatste twee à drie weken voor mijn vertrek nog gesproken hebben, weten wel dat ik er echt aan toe was. Het vele werken werd me toch een beetje te veel. Een schaarse vrije dag voelde niet meer als ‘lekker’ vrij, maar meer als een verplicht volledig improductieve dag om bij te tanken voor een nieuwe reeks lange en harde werkdagen.
Maar ik kan jullie vertellen dat die ene week écht vakantie me goed heeft gedaan! Ik kan de hele wereld weer aan! Althans, zo voelt het nu…Ik zit hier weer op mijn eigen kamertje, dat meteen weer zo vertrouwd en als ‘thuis’ voelt, terug te denken aan een geweldige vakantie in de Algarve: de mooiste zandstranden die ik ooit heb gezien, indrukwekkende rotspartijen aan de kust, lekker verse vis eten in gezellige restaurantjes, cultureel verantwoorde excursie naar Lissabon (hele gave stad, ga zeker nog eens terug!), onze stevige hike door de rotsen langs de kustlijn, een excursie waarbij we ontzettend veel van de streek gezien hebben en niet te vergeten de vele lol en gezelligheid met mijn vriendinnetjes! Als ik aan al onze (voornamelijk onzin-) gesprekken terugdenk, krijg ik spontaan weer een glimlach op mijn gezicht! Jammer dat die week zo snel voorbij is gegaan, maar ik heb ook nog genoeg leuks en gezelligs in het vooruitzicht. Ik heb zelfs zin in het gewone alledaagse studie-leventje. Zucht…wat één weekje rust al niet met je kan doen! Het was écht goed toeven!

Vamos a la Playa!

Morgen begint voor half Nederland het harde leven weer; er moet dan weer gewoon gewerkt worden. Dan heb ik het toch beter bekeken moet ik zeggen, want ik heb mijn vakantie nog tegoed! Woei! Na ongeveer zes weken 'vakantie' waarin ik toch wel gemiddeld 40 uur gewerkt heb, kan ik nu een weekje gaan relaxen aan de zonovergoten stranden van Portugal. Gewoon lekker een beetje niks doen, uitslapen, lekker uit eten, af en toe nog een cultureel verantwoorde excursie en gewoon lekker genieten. Ik ben er aan toe...Dat wordt genieten baasje! Tot over een week! Houdoe!

Onredelijkheid

Bah, dat is iets waar ik nou echt niet tegen kan! Vooral niet als je keihard werkt en de spreekwoordelijke benen onder je spreekwoordelijke kont uit loopt. En dan is het nog niet goed. Daar kan ik me echt zo ontzettend boos over maken. En dat doe ik nu dan ook al zo'n vierentwintig uur. En dat past niet bij mij. Helemaal niet zelfs. Meestal ben ik maar vijf minuten boos en dan lach ik alweer. Dus dat ga ik vanaf nu ook maar weer proberen...

I can laugh about it,
I'd better try to laugh.
or I can cry about it.
You'll never see me cry
I should ignore the words you say,
they can hurt,
but won't kill me
cause they can hurt,
but won't kill me.
They can hurt but won't kill me.

So I can laugh about it,
yeah I'd better try to laugh.
or I can cry about it.
no you know you'll never see me cry.
I should ignore the words you say.
They can hurt,
but won't kill me.
Cause they can hurt,
but won't kill me.
No they won't kill me.

Racoon - Laugh about it

Overtreding

Jaja lieve lezers, het is hier een hele tijd stil geweest. Weet niet precies waar het aan ligt...vakantieperiode, veel werken, lekker uitrusten, geen inspiratie, geen zin om achter de computer te zitten... Maar nu dan toch weer een nieuwe post! En wel over de o zo bekende plastic halve liter flesjes Spa. Weet je wat daar op staat in de kleine lettertjes? 'Uitsluitend bestemd om water van Spa te bevatten'. Hahahaha, je mag ze dus eigenlijk niet bijvullen met gewoon kraanwater! En bijna heel Nederland doet dat gewoon ongeveer dagelijks! Geweldig, iedereen is in overtreding! Al vraag ik me wel af of ze er ooit serieus over nagedacht hebben om er sancties op te zetten...

Nieuwe hobby

Lezen. Ik heb het jarenlang vrijwel niet gedaan. Ja, alleen voor de studie dan. Maar de laatste weken heb ik mijn verslaving van mijn basisschooltijd weer hervat. En da's eigenlijk toch wel heerlijk, gewoon lekker lezen. Nu ben ik echter met mijn derde boek in een paar weken bezig, en met dit boek kan ik gewoon niet meer stoppen. Het is echt zo mooi en ik wil het eigenlijk in één keer uitlezen. Prima toch, zul je denken. Maar dat vind ik dus niet. Ik vind het zo jammer dat het dan na één dag voorbij is. Zo'n mooi boek, waar je maar één dag plezier van hebt... Dus als je dan Els bent, dwing je jezelf gewoon om even te gaan winkelen of nog maar even naar de supermarkt te fietsen om te kijken of je nog iets nodig hebt. Want als je thuis bent ga je toch alleen maar lezen. En dan is je boek veel te snel uit. Erover schrijven helpt ook al, bijna tien minuten tijd gerekt nu. En dat scheelt weer tien minuten in het rouwproces als het boek straks uit is. Gelukkig.

Zo, nu weer snel verder, nog 134 bladzijdes...

Blijkbaar of schijnbaar?

Ik maak bijna nooit taalfouten, maar er is er één die ik maar niet afgeleerd krijg. Zou iemand me hier één keer heel duidelijk het verschil tussen blijkbaar en schijnbaar uit kunnen leggen? Dan beloof ik dat ik het daarna nooit meer fout zal doen!

Twee linkerhanden...

Aaah, waarom ben ik toch altijd zo'n ontzettende kluns?? Ben ik net blij dat ik al twee weken niet meer in mijn vinger heb gesneden bij werk, gebeurt het weer een keer. Nu ben ik net een beetje gewend aan het litteken van een brandwond op mijn rechterarm, brand ik mijn linkerarm ook nog even leuk aan een oven. Want tsja, die zijn erg heet als ze al twintig minuten op honderdtachtig graden staan. En dan moet je niet aan de rand van de klep zitten. Maar als je Els heet vergeet je dat blijkbaar nog wel eens. En da's nogal pijnlijk kan ik je vertellen. Doe mij maar even twee rechter- in plaats van twee linkerhanden, die rechterhand is op dit moment een stuk minder pijnlijk...

Vakantiegevoel

Eindelijk is het er! Bijna iedereen om me heen lijkt al weken in de vakantiesferen te zijn, maar bij mij duurde het even. Mijn eindwerkstuk heb ik nu met een voldoende afgerond, onze eindfilm voor practicum video is af en ik hoef alleen nog maar een paar opdrachtjes te maken. Daar ga ik morgen nog maar even voor knallen. En dan daarna genieten van een (welverdiende) vakantie. Heb er zin in! Lekker de hele dag op slippers lopen, vrolijke hemdjes en rokjes, lekker een rosétje of witbiertje drinken op het terras/in een tuin/op een balkon of op een galerij, mijn reflecterende witte huid die langzaam transformeert in een mooie bruine kleur, genieten van de zon en dan aan het einde van de vakantie nog lekker een weekje naar de zonovergoten mooiste stranden van Europa in Portugal!
Heerlijk toch, zo'n zomer?

Nat?!?

Wellicht een rare vraag lieve lezers, maar wie begrijpt mij als ik zeg dat sommige deo's nat zijn en andere niet? Rexona is bijvoorbeeld droog. Vogue is nat. Nivea is droog, evenals Sanex. En 8x4 was volgens mij vroeger nat en is nu droog. Veel meer varianten heb ik niet geprobeerd...Maar goed, volgen jullie me?

Genieten baasje!

Wat een mooie dag was het vandaag toch zeg! Dat wil ik even kwijt. Al vanaf het moment dat ik opstond leek alles goed te gaan. Eerst heel nuttig vergaderen, daarna lekker koffie drinken, dan lekker relaxed thuis lunchen met als toetje een schaaltje verse aardbeien. Toen helaas even aan mijn eindwerkstuk, maar daar gunde ik mezelf slechts weinig tijd voor. Het was weer tijd om lekker met mijn ouders, die naar Utrecht waren gekomen, koffie te gaan drinken. En toen lekker uit eten (vooraf een lekkere pastasalade met zongedroogde tomaatjes, als hoofdgerecht een heerlijke zalmfilet met limoensausje en iets peterselie-pesto-achtigs en als toetje een vruchtensorbet, mjammie!). Én als klap op de vuurpijl naar de musical Jesus Christ Superstar! Wederom heerlijk zitten genieten: goed acteerwerk en echt geweldige zang!
Heerlijk, ik ga nog even nagenieten en dan lekker slapen!

Thank you stranger!

Voor het oppompen van de beide banden van mijn zeer gewaardeerde en gerespecteerde ouwe rammelende authentieke groene Gazelle! Weken zat ik er al tegenaan te hikken. Zulks een kleine moeite, maar ik kon me er maar niet toe zetten. En toen had ik daarnet eindelijk alle moed bij elkaar geraapt. Dus ik loop de fietsenstalling in, haal mijn fiets uit het rek en zet hem zo neer dat de pomp makkelijk aan te sluiten is op het ventiel. Ik voel nog even of het écht wel nodig is. Hmm, da's vreemd...mijn banden voelen keihard aan. En dat terwijl ze vrijdag toch écht hartstikke slap stonden. En ik heb er in de tussentijd niks mee gedaan. Nou ja, ze zullen wel gewoon 'indeuken' als ik er op fiets. Dus toch maar begonnen. Maar ik kreeg er geen lucht meer bij! Conclusie: iemand heeft mijn banden even voor mij opgepompt! Dankjewel iemand!

Naar gevoel

Sta je gewoon op een donderdagavond na een heel gezellig etentje op de bus te wachten, komt er ineens een ambulance met zwaailicht en sirene langsscheuren. Dat vind ik altijd al eng. Raast daar maar met zo'n 70 kilometer per uur midden door het centrum en met dezelfde snelheid de bocht om. Maar dan zie je vanuit de inmiddels rijdende bus waar die ambulance naartoe reed...Een bus die stilstaat...een fiets of meerdere fietsen...volgens mij zelfs een auto erbij. De straat die half afgezet is. Nog een ambulance die er staat. Broeders die af en aan rennen met brancards. Een hoop ramptoeristen eromheen natuurlijk. Ik ben normaal niet zo'n 'denker', maar als ik zoiets zie dan blijft dat vervelende gevoel toch wel een tijdje hangen. Hopenlijk kan ik gewoon lekker slapen nu ik het van me af heb geschreven...

Plannen en ik

Tja, da's dus vaak niet zo'n geslaagde combi. De planning ziet er vaak prima uit, maar de uitvoering klopt van geen kanten. Gisteren was ook echt zo'n dag. Alles wat vast leek te staan werd ineens omgegooid. In plaats van practicum-activiteit werd het koffie drinken, in plaats van hard aan mijn eindwerkstuk typen werd het rustig aan boodschappen doen en koken. En het lag dit keer niet aan mij, dat u dat even weet. Nee, het was het lot zullen we maar zeggen.
En zo kun je er altijd maar weer aan uit...

Universiteits-logica?

Op de Kromme Nieuwegracht 29 staan in een gang twee grote grijze kasten. Niks mis mee. Maar wat zag ik nou vandaag? Ze blijken helemaal niet grijs te zijn! De ene had namelijk een stickertje met 'witte kast' en de andere was getransformeerd tot 'blauwe kast'. Ga ze maar zoeken, het staat er echt! Ik weet niet wie dit verzonnen heeft, maar ik zie er de logica niet van in!

Elizabethtown

Na een drukke week vol practicum, vergaderingen, eindwerkstuk-shizzle, feestjes, werk, verjaardag, opruimen en nog meer practicum-bezigheden én natuurlijk de primaire behoeften als slapen en eten, gun ik mij vanavond een avondje volledige rust. Lekker op de bank hangen met een pot thee en chocoladekoekjes, al kijkende naar Elizabethtown. Jawel, die film met de slechte recensies die ik wél echt leuk vind. Fijne bijkomstigheid is natuurlijk Orlando Bloom, die daar zeker aan bijdraagt. Dus, dat is wat ik ga doen.

In Santé-taal: 'even wat tijd voor mezelf nemen'
In Filmwetenschap-taal: 'de ervaarbaar gemaakte immersieve werking van film ondergaan'
In Break Out-taal (bestaat die nog??): 'ff zonder je matties lekker chilluh'
In Communicatiewetenschap-taal: 'informatie-overdracht laten plaatsvinden'
In Tina-taal: 'lekker wegzwijmelen bij 100% hunk Orlando'

Het is aan de lezer om uit te maken welke omschrijving het meeste van toepassing is.

Moe?!?

Soo zeg. Ik dacht dat ik het niet meer kon, uitslapen. Na weken waarin ik óf steeds gewoon vroeg op moest, óf ik gewoon toch vroeg wakker was ondanks dat ik kon uitslapen, is het me nu weer gelukt. En dat zelfs twee dagen achter elkaar. Gisteren schrok ik om 11.18 uur wakker en vandaag om 11.27 uur. Wát een tijden! Heerlijk! Gewoon onbezorgd liggen te slapen. Ik denk dat ik er aan toe was...

Alles komt goed

Na een dagje hard werken en een beetje nadenken over wat dingen, ben ik er heilig van overtuigd dat ik die uitspraak kan doen.
Mijn niet al te onbelangrijke Bachelor Eindwerkstuk staat eindelijk enigszins op de rails. Ik heb overzicht over hoe ik het precies ga aanpakken en wat ik daarvoor vanaf nu in welke volgorde moet doen.
Mijn andere vak, Practicum Video, komt ook goed. Ik vind het leuk, dus dan zet ik me extra in om goed werk te leveren, wat dan vervolgens weer beloond zal gaan worden.
Mijn lichte stress-momenten over ons bestuurtje zijn voorlopig niet meer echt nodig. De langverwachte constitutieborrel van aanstaande maandag is zo goed als geregeld en verder raken we ook met zijn allen steeds meer gewend aan de dingen die geregeld moeten worden. En natuurlijk de leuke borrels en feestjes waarvoor we worden uitgenodigd!
Verder denk ik dat het niet moeilijk moet zijn om binnen afzienbare tijd een (extra/nieuwe?) inkomensbron te vinden. En dan is het wellicht zelfs mogelijk om nog een leuk reisje te maken in de vakantie.

Conclusie: écht alles komt goed! Als het dat nu eigenlijk al niet is...

Gezegend

Volgens collega R. ben ik gezegend met 'malse biefstuk-billen'. En dat moest ik opvatten als een compliment. Dat u dat gewoon even weet...

Mooie dag

Jongens jongens, wat een heerlijke dag vandaag, dat moet ik even kwijt! Echt perfect gewoon: zowel het nuttige als het aangename. Hoewel ik van 9 tot 18 uur bijna onafgebroken bezig ben geweest met bestuurs- en studie-dingen, heb ik bijna de hele dag genoten. Lekker in de zon studeren: beentjes omhoog, uitzicht op de Dom en een huisgenoot die een lekker vers stukje meloen komt brengen. En tussendoor ook echt 'kennis vergaren'. En dan 's avonds gezellig buiten eten met een rosétje, ijsje halen en weer lekker buiten rosétjes drinken. En nu voldaan en tevreden lekker slapen. Heerlijk zo'n dag, ik hoop dat er snel meer van dit soort volgen!

En nu?

Lieve lezers, help me! Frustraties! Ik word gek!
- mijn bovenbuurman lijkt een soort regendans uit te voeren door al stampende met schoenmaat 48 (als het al niet meer is) rondjes te maken.
- mijn buurvrouw/man draait al anderhalf uur aan een stuk de meest kansloze Nederlandstalige meezingers à la Frans Bauer, Grad Damen en Jan Smit en kan het schijnbaar niet nalaten om samen met enkele van zijn/haar kornuiten keihard de kelen open te zetten en daarbij onsamenhangende oerkreten te produceren.
- ik kan niet de full-text bestanden van de Universiteitsbibliotheek raadplegen (mooi woord voor het als een bezetene door een lijst van tig-duizend titels scrollen) omdat de site niet weergegeven kan worden. Niet dat dat nou zo erg is, maar ik was na minstens een week zeer ernstig SOGgen eindelijk gemotiveerd om me er toe te zetten een duidelijk onderwerp en een soort van onderzoeksvraag te formuleren voor mijn niet geheel onbelangrijke Bachelor Eindwerkstuk.
- mijn toetsenbord doet niet wat ik wil...althans, niet op MSN. Dubbele punten worden een plusminus, het vraagteken transformeert tot een is gelijk aan-teken en bij het intoetsen van het backslash-teken zie ik alleen een vogelsnaveltje. En ik als computer-analfabeet weet natuurlijk niet hoe dit op te lossen.

Nou ja, morgen weer een dag zullen we maar zeggen. Zucht.

Communicatie

Mensen reageren vaak weinig begripvol als je zegt dat je communicatie studeert. Ze snappen niet wat het precies inhoudt. Vinden het te vaag en denken dat je er hélemaal niets mee kan. Nou moet ik iets bekennen: ook ik heb die gedachten wel eens (gehad). Maar wat ik deze dag geleerd heb is dat communicatie van levensbelang (ok, bijna dan...) is. Communicatie op zich is eigenlijk iets van niets, maar toch draait alles er om. Communicatie en contact.
Zo, wijze woorden, en dat al als je bijna klaar bent met je Bachelor...

Controle-freak

Ik vind het niet erg als ik het druk heb en veel moet doen. Stiekem heb ik dat zelfs eigenlijk liever dan dat ik niets te doen heb. Ja ok, voor een dagje is dat leuk, maar het moet niet langer duren. Dan ga ik me alleen maar vervelen. Ik kan toch niet stilzitten en ben dus eigenlijk altijd wel bezig. En dat bevalt me wel. En daarbij heb ik ook bijna nooit last van stress. Tenminste: zolang ik een duidelijk overzicht heb van wat ik precies allemaal moet doen. Wanneer er in een drukke periode ineens allemaal onverwachte dingen die ook tijd en moeite kosten op mijn pad komen, dan kan het nog wel eens tot stress leiden. Maar zolang ik overzicht heb en voor mezelf enigszins kan plannen (ook weer niet teveel ;)) in welke volgorde ik alles moet doen, gaat het gewoon goed. Ik moet voor mijn gevoel gewoon controle houden. En dat is me de afgelopen weken erg duidelijk geworden.

Oranje, rood...groen!

Staat er een kind van een jaar of 8/9 met zijn fiets én met zijn vader met diens fiets voor het rode stoplicht te wachten. En jawel, het stoplicht springt na een tijd op groen. Vader fietst door. Kind blijft verbaasd wachten: 'Pap! Hij springt zomaar op groen!'.

Tsja mijn jongen...da's de essentie van stoplichten. Die blijven niet op rood staan. Die springen, als je lang genoeg of té lang hebt gewacht inderdaad zomaar op groen. En dan mag je doorfietsen. En snel aub! Want voor je het weet is het weer rood. En dan mag je niet meer fietsen.
Hij moest duidelijk nog veel leren. Zeker nog nooit een stoplicht gezien ofzo?

Het is over!

Zo! Dat gevoel heb ik vandaag echt. Na een paar ontzettend drukke weken was dan gisteren de dag des onheils: ik trapte om 9 uur af met een presentatie over een groot eindonderzoek voor één van mijn vakken, leverde meteen het verslag erover in en sloot de dag af met een tentamen waar heel veel voor geleerd moest worden. Ik had er echt bijna de kracht niet meer voor... Maar nu is het over. Ik hoef gewoon even niet meer te studeren. Een week gewoon geen boek open te slaan! Heerlijk!
Ik heb me echter al wel weer op de volgende projecten gestort, want stilzitten lukt me toch niet. De laatste dingen voor het geweldige grote SV Contact Gala (24 april, komt allen!) moeten nog geregeld en afgehandeld worden, dus daar ben ik nog een paar dagen zoet mee. Én, daar had ik nog niet eens over geschreven: ik ben de kersverse penningmeester van SV Contact! Ik zit in het bestuur! Dus daar moet ook weer het een en ander voor gebeuren. Maar dat geeft allemaal niet, want dit is allemaal een stuk leuker dan alleen maar boven de boeken zitten. Jeuj, heb er zin in! En plots begint nu ook meteen de zon te schijnen, wat een Goede Vrijdag!

Oirschots trots

Wat ik nou toch heb meegemaakt! Ik fiets gewoon na een dagje hard werken van de uni (bij de weg: ik heb een hekel aan die afkorting, zijn er meer mensen die daar last van hebben??) naar huis. Beetje slaperig rond te kijken, duikt daar ineens op de hoek van het Janskerkhof een grote rode vrachtwagen op. En wat zien mijn trotse oogjes? Het is een vrachtwagen van Oirschots trots: het enige echte altijd-vieze-en-goedkope-en-de-volgende-ochtend-gegarandeerd-koppijn-bier Kroon. Gebrouwen volgens traditioneel recept. In het pittoreske Brabantse Oirschot nog wel. Quelle une surprise! Daar kom ik ook vandaan! Ik moet zeggen: ik was best een beetje trots! Ondanks de niet te evenaren slechte kwaliteit van die gele rakkers van Kroon...

p.s. deze euforie is naar mijn mening volledig te danken/wijten aan een ruime overschrijding van mijn dagelijkse koffie-quotum

Vraagje...

Wat is nou een pollepel? Ik hoor verschillende dingen:
A. Zo'n grote ronde stalen lepel die voornamelijk voor het opscheppen van soep wordt gebruikt
B. Een houten lepel; niet zo'n spatel om bijvoorbeeld vlees te bakken, maar echt meer zo'n lepel-vorm

Help me, want ik kom er niet uit! Ik ben eenentwintig jaar in de vooronderstelling geweest dat het dus optie A was. Zo hebben mijn ouders me dat geleerd. Maar ik hoor steeds meer mensen die gaan voor optie B. En zelfs mijn steun en toeverlaat in bange dagen, Google, helpt mij niet verder. Wanneer ik afbeeldingen zoek met als zoekterm 'pollepel', krijg ik zowel van die stalen soeplepels als houten lepels te zien. Kortom: dilemma! Wat denken jullie?

Oud & verstandig

Wow! Het begint er nu echt op te lijken dat ik volwassen word. Of oud, zo zou je het ook kunnen noemen. Ik kan de laatste tijd steeds beter op tijd weggaan van feestjes als dat gewoon even beter is dan altijd maar tot het einde te blijven. Ik kan de laatste tijd steeds beter tegen mezelf zeggen dat nóg een biertje niet nodig is en ik dus ook de volgende dag geen kater heb. Ik was altijd 'die Brabo' die altijd met bier in haar handen stond op feestjes en borrels en altijd tot het laatste bleef, maar dat ben ik een beetje aan het afleren. En ik ben er trots op!

Lente!

'De bijtjes doen het,
De vogeltjes doen het,
De vlindertjes doen het,
Zullen wij het dan ook maar doen?'

'Nee gekkie, wij kunnen toch helemaal niet vliegen!'

Liefs uit Londen

Ik ben er weer! Terug van vier geweldige dagen in Londen. Ik heb er echt van genoten: heel veel gezien, gedaan, gezelligheid, gelach. Het is echt een geweldige stad. Lekker veel in de Starbucks gezeten, verantwoorde dingen gedaan en natuurlijk ook minder verantwoorde dingen. Ik kan het iedereen aanraden: gewoon even er tussen uit!

Een jaar geleden Praag, een half jaar geleden Tenerife...What's next?

Ander liedje

Het lied uit mijn vorige post is inmiddels uit mijn hoofd. Nu overheerst iets anders, en wel: Liefs uit Londen! Nog zo'n twaalf uur en ik kan dat zeggen. Over een paar uur vertrek ik met mijn studievereniging naar het altijd bruisende Londen! Even weg uit het drukke leven van een CIW-student. Even lekker genieten. Lekker veel dingen bekijken en doen (studie-verantwoord en niet-studie-verantwoord). Heb er zin in!
Maandag ben ik er weer! Houdoe!

Right here, Right now...

Nu word ik echt gek! Ik heb serieus al de hele dag, vanaf het moment dat ik op stond, de nieuwe single van 's Neerlands kersverse Idol Raffaëla in mijn hoofd! En geloof me, je weet niet half hoe vervelend dat is! Ik heb alles al geprobeerd om het 'eruit' te halen, maar niks werkt. Zélfs niet het meest aanstekelijke en geweldige nummer van Xander...

Right here, Right now
Nothing is impossible

Ja, behalve dan dat lied uit mijn hoofd krijgen! Iemand, doe iets! Asjebliehief...

Deadlines

Weet je wat het vervelendste is van deadlines? Als je ze gehaald hebt. Je bent er dan weken, dagen, uren weet ik veel hoe lang mee bezig geweest en dan denk je dat het voorbij is en dat je even rust hebt. Maar nee, altijd komt meteen daarna dan wel weer een volgende. Óf een tentamen. Óf een hele stapel boeken en artikelen die gelezen moeten worden. Het houdt echt nooit op...

Verder vind ik mijn studie nog wel heel leuk en interessant hoor! Voordat jullie denken dat ik het helemaal niet meer zie zitten ofzo...

Oscardag

Wow! Gisteren vijf Oscar-genomineerde films gezien. Jaja, op één dag dus! Achtereenvolgens heb ik gezien: Brokeback Mountain, Crash, Charlie and the Chocolate Factory, Cinderella Man en North Country. Allemaal hele verschillende films. Sommige vielen me tegen, andere vond ik tegen verwachting in weer helemaal geweldig. Én, leuk detail: in al deze vijf films kwam sneeuw voor! Echt toepasselijk met het winterweer van de afgelopen dagen. Ok, soms was het echt maar één shot of een hele korte scène, maar toch...

En nee, ik ga hier geen recensie of beschrijving van die films geven. Daar heb ik geen zin in. Duurt te lang en de harde realiteit van lezen, opdrachten en deadlines roept me weer...

Emotiepsychologie

Heb net met college weer een leuk (nutteloos?) weetje gehoord dat ik jullie niet wil onthouden.
Kleine spieractiviteit in het gezicht kan er al voor zorgen dat ons humeur en onze emoties veranderen. Wanneer je een pen in je mond houdt aan één uiteinde, zul je na verloop van tijd een beetje verdrietig worden. Dit heeft te maken met de stand van je mond; je krijgt een soort van pruilmondje. Wanneer je echter een pen in de lengte in je mond houdt, dus eigenlijk ongeveer parallel aan je lippen, zul je na een tijdje juist vrolijker worden. Dit komt dan omdat je automatisch een beetje lacht. En dit is allemaal empirisch onderzocht!

Leuk toch, dat je als je verdrietig bent gewoon een pen in je mond kan stoppen en dat het dan na een tijd weer beter gaat?

Treinconversaties

Tja, daar kan ik eigenlijk kort over zijn: die zijn er nauwelijks. Althans, niet als je de gesprekken tussen bekenden niet meetelt. En ik vraag me eigenlijk af waarom die er nauwelijks zijn. Veel mensen reizen alleen. En veel mensen zitten uit verveling naar buiten te kijken, te telefoneren of bladeren tien keer de Metro of de Spits van a tot z en van voor naar achter door. Bijna niemand haalt het in zijn hoofd om een praatje te maken met de persoon tegenover of naast zich. Ik doe dat zelf ook niet hoor, laat ik daar duidelijk over zijn. Maar toch kan ik me voorstellen dat het regelmatig voor komt dat je op zich wel geïnteresseerd bent in de ander. Dat heb ik in ieder geval wel; wanneer ik bijvoorbeeld mensen met ontzettend grote koffers zie ben ik al benieuwd waar de reis voor die mensen heen gaat. Wanneer ik bijvoorbeeld een oudere man en vrouw met (waarschijnlijk) hun kleinkind zie ben ik benieuwd wat zij op zo'n dag gedaan hebben of gaan doen. Ik vind het leuk om te weten wat andere mensen beweegt, wat zij doen en waarom zij bijvoorbeeld juist op dat moment in die trein zitten. Dat kan een stukje nieuwsgierigheid zijn, maar zo zie ik het toch niet. Het lijkt er wel op alsof er een soort ongeschreven regel bestaat dat je 'vreemden' in de trein niet aan mag spreken ofzo. En dat vind ik ergens wel jammer, vooral wanneer ik me verveel en de persoon tegenover/naast me dat duidelijk ook doet. In liften lijkt die ongeschreven regel trouwens ook te bestaan; zelden worden er meer woorden gewisseld dan 'hallo' en 'doei'.

Wie gaat er mee die ongeschreven regels verbreken?

Nee!

Aaaah! Ik kan echt geen 'nee' zeggen! Ik probeer het te leren, maar het valt niet mee. Steeds wanneer ik gewoon 'nee' bedoel, komt er toch weer zo'n 'ok, vooruit dan...' uit. En dat wil ik niet. Daar krijg ik later alleen maar spijt van, als ik er even over nadenk. Dus, lieve mensen, ik wil dat jullie voortaan als ik zoiets zeg massaal vragen of ik er ook écht zo over denk of dat ik toch stiekem een andere mening heb. Dat is beter voor me. Anders ga ik me later weer druk maken en ga ik er later weer van balen, als het al te laat is...

Fatische post

Vorig jaar heb ik een vak gevolgd, waarvan ik werkelijk niks onthouden heb. Ok, bijna niks dan. De enige 'vakterm' die me van dat vak is bijgebleven is 'fatische communicatie'. En de docente die het vak gaf omschreef dat als volgt in een mooie pakkende en goed in het gehoor liggende volzin: 'Lullen om het lullen'. Oftewel: veel praten/communiceren maar eigenlijk niets zeggen. Inhoudsloos gezever dus.
En vandaag bedacht ik me iets. Het komt bij mij echt heel vaak voor dat ik ontzettend moet lachen. En dat ik dan op een gegeven moment niet meer weet waarom ik ook al weer was begonnen met lachen. Dan lijkt het er op dat ik gewoon maar blijf lachen om het lachen. Zou dat dan ook 'fatisch lachen' zijn? Ik vind het wel een mooi iets eigenlijk!

Elsjefieder heeft er weer zin in!

De laatste paar weken van een blok zijn meestal niet de leukste. Dingen waar je al een tijd mee bezig bent moeten dan ineens ook echt 'af' zijn. Er staan tentamens op het programma en vaak heb ik het dan ook gewoon wel een beetje gehad met mijn vakken. Na een weekje waarin ik alles even op een rustiger tempo deed, is vandaag het nieuwe blok weer begonnen. En ik heb er zin in! Eindelijk weer eens een blok waarin ik twee vakken ga volgen die me écht interessant lijken, en ik niet twee vakken heb gekozen 'omdat die me het minst saai leken'. Ja, ik heb er zin in! Zin om me in de stof te verdiepen. Zin om actief mee te doen met colleges. Zin om goed werk af te leveren. En de enige tip die ik mezelf hierbij kan geven is: 'Hou dit gevoel de komende 9 à 10 weken vast!' Dus, bij deze...

Doe gewoon je ding!

Aaaaah frustraties! Ik irriteer me echt mateloos aan een term die erg sterk in opkomst lijkt te zijn. Overal hoor en zie je hem. En het zegt echt totaal niks. En ik vind het zo ontzettend dom klinken. Ik heb het over 'mijn ding doen'. Ik heb me de laatste dagen echt verbaasd over hoeveel mensen dit gebruiken: 'Dat is niet zo mijn ding', 'Ik blijf gewoon lekker mijn ding doen' en 'Doe je ding'. Vreselijk. Zeg er dan gewoon bij wát dat 'ding' dan is! Het maakt niet uit wat het is, van mijn part is putjesscheppen of bedden inslapen jouw ding. Zég dat dan gewoon. Echt, dat klinkt minder stom dan 'mijn ding' zeggen.
Dus bij deze een oproep: ban de term! Blijf gewoon lekker je ding doen en praat er verder niet over. Ja, of beschrijf wat 'je ding' dan is. Whatever that may be...

Rode Rozen

Stel je voor: je loopt gewoon nietsvermoedend door Winkelcentrum Overvecht om je dagelijkse boodschapjes te doen. Beetje mee te fluiten en te zingen met de muziek. Stiekem ook een beetje in gedachten verzonken. Komt er opeens een man met een felrood jack (ik heb een hekel aan dat woord, maar dit was geen jas te noemen; het was echt zo'n glanzend-irritante-geluiden-makend-synthetisch-regenjack, je kent ze wel) op me aflopen. En da's niet zo erg, hij had ook nog een rode roos in zijn hand. En ik, nuchter als ik ben, denk dan natuurlijk iets in de trant van: 'Rot op met die roos, ik ken je niet en ik wil al helemaal geen roos van een rare onbekende man in een felrood jack!'. Gelukkig (op dat moment, later werd het 'jammer genoeg') kwam er net een vrouw van rechts aangesneld die schijnbaar wél interesse had in deze rode roos van de vreemde man met het rode jack. Ik was verlost! Totdat ik wat beter naar de man keek. Het was Wouter Bos! En zijn knalrode jack was opgesierd met het o zo bekende PVDA-logo. Had die vrouw toch net die laatste roos voor mijn neus weggegrist. Jammer, anders had ik toch mooi kunnen zeggen dat ik een rode roos had gekregen van Wouter Bos, volgens veel vrouwen de meest sexy politicus die ons land kent...

Ik hoop wel dat hij nu snapt dat ik géén PVDA ga stemmen bij de volgende verkiezingen!

Wijze les:

Stuur het kleine meisje Els nooit (maar dan ook écht nooit!) het grote enge Amsterdam in zonder een tot op elk detail uitgezochte routebeschrijving. Ze moet dan namelijk ter plaatse uit gaan zoeken hoe ze bij haar eindpunt moet komen. En dat is moeilijk. De plattegronden bij de tramhaltes zijn namelijk niet echt duidelijk, sommige grote verkeersaders staan daar gewoon niet op. Ook aan mensen vragen is een slecht idee, ze sturen je óf met een hele grote omweg naar de plaats van bestemming ('Je gaat hier links, dan na de brug weer links en als je dan bij de eerste zijstraat nog een stukje links gaat loop je zo op de straat af.' Ik bedoel: dat klínkt alleen al als een omweg...drie keer links, kun je niet beter één keer rechts gaan?), óf ze sturen je gewoon de verkeerde kant op. Óf ik begrijp hun uitleg gewoon niet. Zie je het al voor je? Klein meisje, in het grote Amsterdam, zonder routebeschrijving, zonder richtingsgevoel, plaats van bestemming: alleen de straatnaam bekend...

En nee: ik ben vandaag niet verdwaald. Ze hadden gewoon mijn straat verplaatst!

Restless legs

Dat is nou echt een familiekwaaltje bij mij in de familie. Mijn oma heeft er last van, mijn tante, mijn moeder, mijn zus en ik. We kunnen gewoon niet stilzitten. En dan heb ik het niet over het figuurlijke 'niet stil kunnen zitten', als in: altijd bezig moeten zijn. Ok, daar heb ik ook wel last van, maar dat bedoel ik nu niet. Wij kunnen gewoon letterlijk niet stilzitten. Sommige dagen valt het mee, dan kan ik 'gewoon' een film van anderhalf uur kijken en ook anderhalf uur lang ongeveer vastgeroest zitten aan de bank. Maar soms...soms kan ik gewoon echt nog geen half uur stilzitten. Dan gaan mijn benen écht joekeren. Ok, die term behoeft wellicht enige uitleg: joekeren betekent in onze familie dat je gewoon met je benen moet gaan schoppen/trappelen. Een redelijk neurotische beweging, maar die je gewoon écht niet kan stoppen en waar je niks aan kan doen. Ja, of je moet gaan lopen, dat wil ook nog wel eens helpen. Dit is echter niet altijd mogelijk. De medische benadering voor dit verschijnsel is, volgens mijn moeder, 'restless legs'.

Wat betekent dit nou in het dagelijks leven? Nou, bijvoorbeeld dat ik vijf keer op een dag van mijn kamer naar de keuken wandel om bijvoorbeeld alleen een kopje thee te gaan zetten of alleen even te kijken of ik post heb. En huisgenoten merken dit ook op. Zojuist bijvoorbeeld zei er één: 'Volgens mij wordt het tijd voor een waterkoker en een theepot op je kamer!'. Waarop ik antwoorde: 'Ja, ik heb al een waterkoker én ook een theepot op mijn kamer, maar ik kan toch niet zo lang stilzitten, dus dan loop ik graag een keer op en neer!'. Zulk soort opmerkingen schijnt niemand te begrijpen. Behalve mijn halve familie dan...

Toegewijd

Dat lijkt me echt het enige passende woord in deze dagen...Ik zal toch nog eens een keer goed na gaan denken...

Ratjetoe

Wow, wat een actieve en productieve dag zeg! Ik ben echt trots op mezelf! Zoveel nuttigheid heb ik nog nooit geproduceerd op één dag. Jammer alleen dat ik nu niet meer echt een gestructureerd stukje kan typen. De volgende dingen wil ik wél even kwijt, dus dan maar op een niet-gestructureerde manier en niet in een leuk verhaaltje ofzo.

- Voor de mensen die echt ál het nieuws van vandaag hebben meegekregen en iets hebben gelezen over brand in een studentencomplex in Utrecht (hier bijvoorbeeld): ik ben ongedeerd! Zag vanmorgen wel politie met zwaailicht en loeiende sirene door de straat rijden, dat was al schrikken...

- Ik kan nu al zeggen dat het woord van het jaar 2006 definitely 'kansloos' is. Overal duikt het op. Zelfs mijn neefje van 2 en een nieuwslezer op Nederland 2 zijn betrapt!

- Ik ben een perfectionist. En dat is op zich een goede eigenschap. Maar ik kom er steeds meer achter dat dat ook nadelen heeft. Zo heb ik soms de neiging om heel veel taken op me te nemen, omdat ik dan zeker weet dat het goed gebeurd. Net of ik het anderen niet toevertrouw ofzo. Behalve dat het voor de ander misschien wat lullig kan overkomen, levert het vaak ook nog een heleboel (onnodig!) werk voor mezelf op.

- Als je het druk hebt zijn kleine dingetjes veel makkelijker om te doen dan wanneer je de hele dag een beetje rondhangt en niets uitspookt. Van die kleine dingetjes doe je dan gewoon even tussen de soep en het hoofdgerecht door bij wijze van spreken en ze hoeven niet 'ingepland' te worden.

- Oirschot is zeer goed vertegenwoordigd in Utrecht: de plaatsnaam prijkt zelfs op één van de vele tafeltjes in de collegezaal waar ik mij vanochtend bevond. Weliswaar fout geschreven (Oirsgot), maar toch...Ik vond het een mooi iets!

- Er zijn twee miljard Chinezen zonder fiets, of zoiets!

- En als laatste aan alle bouwvakkers: jullie hoeven niet naar élk meisje of elke vrouw met een rokje aan te fluiten hoor!

Singing in the Rain

Vreemd. Normaal gesproken wordt ik echt super-chagrijnig als het een keer een klein beetje regent. Maar deze hele week al geef ik er gewoon helemaal niks om. Het boeit me totaal niet. Ik haal een keer mijn schouders op en fiets gewoon even vrolijk verder.
Wat is er toch aan de hand met me???

Fiets-maatjes

Dit gaat niet over iemand met wie ik vaak samen fiets ofzo, wat waarschijnlijk wel de verwachting is als je de titel van deze post leest. Nee, dit gaat over mijn fiets. Mijn vreselijke oude maar vertrouwde authentieke groene Gazelle. Die fiets heeft een maatje gevonden geloof ik. En dat maatje 'woont' in dezelfde fietsenstalling als mijn fiets. Telkens als ik mijn fiets uit die stalling wil halen, staat er dezelfde fiets naast. En nee, dat komt niet omdat mijn fiets altijd op dezelfde plek staat. Hij wisselt erg vaak van standplaats. De ene keer staat hij vooraan links, dan weer achteraan rechts en tussendoor ook nog op alle plaatsen daartussen. Maar iedere keer weer heeft hij zijn maatje gevonden. Of eigenlijk: zijn maatje vindt mijn fiets! Want ík ben het niet hoor, dit dit veroorzaakt. Ok, heel af en toe wel, maar dat is dan alleen maar omdat er écht alleen maar naast deze fiets plaats is. Het moet de eigenaar van het maatje van mijn fiets zijn. De eigenaar van de bijna net zo oude (hij ziet er nog iets beter uit) en bijna net zo viesgekleurde (niet groen, maar lichtbruin/beige/geelachtig) authentieke Gazelle als mijn fiets. En het maatje van mijn fiets heeft een hangslot met donkerrood plastic er omheen. En dit is al een paar weken gaande. Ze lijken écht onafscheidelijk te zijn...

Ik ben benieuwd wie de eigenaar van het maatje van mijn fiets is!

Er is altijd een weg...

...om bij Xander te komen! De man met de mooiste achternaam allertijden. Na al enkele mislukte pogingen, gaat het er nu dan echt van komen. De kaartjes zijn besteld. Ik wist het gewoon, het moest nog een keer écht gaan gebeuren. En jawel: dat vermoeden was juist. 1 april is het zover, en nee dat is geen grap! :p

Blij kind

Ik noem mezelf wel eens een blij kind. Van de kleinste dingen kan ik helemaal vrolijk worden en blij rond gaan springen. Op zich is dat niet erg. Het is denk ik wel goed om je zo duidelijk te uiten. Maar ik heb het idee dat anderen dit gedrag niet altijd begrijpen, sommige mensen kijken me op zo'n moment echt aan alsof ik van een andere planeet kom ofzo. Tsss...alsof ik niet blij mag zijn ofzo!
Ik dacht altijd dat ik één van de weinigen was die in zulk blij springerig gedrag kon vervallen. Maar dit blijkt niet waar te zijn. Ik heb meer mensen gevonden die dit kunnen! Zo loopt mijn huisgenoot al minstens een uur rond te springen en te juichen omdat ze een nieuwe tas heeft gekocht. En dat is niet zo erg, maar ze zegt ook nog dat ze die aan mij te danken heeft. Alleen maar omdat ze zo zat te twijfelen, en ik haar wees op de geweldige Loesje-spreuk 'Bij twijfel altijd kopen!'. Dat heeft ze dus gedaan. En ze is me dankbaar. En ze huppelt nu dus al minstens een uur rond. Als een blij kind! En ik vind het leuk om te zien, dus ik ga dit gedrag ook vooral niet afleren! En ik wil bij deze iedereen motiveren om het kind in jezelf (al is het maar heel af en toe...) naar boven te laten komen, dat maakt het leven een stuk leuker!

Kees & Annie

Ons pap en ons mam. Mijn ouders. 's pa en 's ma.
Ik heb er al wel redelijk wat over geschreven. Meestal waren dat dan rare dingen die ze deden. Mijn vader met zijn typische 'Gosens-humor' bijvoorbeeld. Of het ging over frustraties die ik had. Want die heb ik wel eens, frustraties over mijn ouders. Dan snap ik gewoon totaal niet waarom ze over iets kleins zo moeilijk kunnen doen. En zij snappen dan niet waarom ik overal zo gemakkelijk over denk ('Alles komt toch wel goed!').
Maar eigenlijk hebben ze gewoon vooral het beste met mij en mijn zus voor. Ze willen eigenlijk vooral dat wij het goed hebben en cijferen zichzelf even weg. En ze willen altijd een helpende hand zijn als het nodig is.
En die dingen mogen ook wel eens gezegd worden dacht ik zo!

Goede Voornemens?

Goede Voornemens. Ik doe er nooit aan mee. Ik ben namelijk van mening dat je die zogenaamde Goede Voornemens niet hoeft uit te stellen tot 1 januari. Als ik op 13 december bedenk dat het goed zou zijn om meer te gaan sporten en gezonder te gaan eten, waarom zou ik dat dan nog een paar weken uitstellen? Het is dan toch beter om er gewoon meteen te beginnen?
Toch lijkt het er wel op dat ik Goede Voornemens heb gemaakt, als ik eens naar mijn gedrag kijk van het jaar 2006 tot nu toe:

- ik ben 1 januari heel fit (als in: zonder kater, dus zonder teveel gedronken te hebben) opgestaan
- ik ben 1 januari heel braaf mee gegaan naar mijn opa's en oma
- ik heb elke dag van dit jaar tot nu toe minstens één stuk fruit gegeten (en deze dag is nog niet eens om!)
- ik heb vandaag redelijk veel lichaamsbeweging gehad (ongeveer een half uur gelopen en ook een half uur gefietst totaal)
- ik heb vandaag mijn tijd ook goed besteed aan mijn studie
- ik heb vandaag, ondanks het ontbreken van zin om te koken, boodschappen gedaan voor een gezond avondmaal

Klinkt allemaal best goed toch?? Misschien moet ik maar doorgaan in dit ritme...Oeps, dat klinkt stiekem toch als een Goed Voornemen...


p.s. Waarom ik iedere keer 'Goed' en 'Voornemen' met hoofdletter schrijf? Gewoon, omdat ik dat mooi vind!