Blij kind

Ik noem mezelf wel eens een blij kind. Van de kleinste dingen kan ik helemaal vrolijk worden en blij rond gaan springen. Op zich is dat niet erg. Het is denk ik wel goed om je zo duidelijk te uiten. Maar ik heb het idee dat anderen dit gedrag niet altijd begrijpen, sommige mensen kijken me op zo'n moment echt aan alsof ik van een andere planeet kom ofzo. Tsss...alsof ik niet blij mag zijn ofzo!
Ik dacht altijd dat ik één van de weinigen was die in zulk blij springerig gedrag kon vervallen. Maar dit blijkt niet waar te zijn. Ik heb meer mensen gevonden die dit kunnen! Zo loopt mijn huisgenoot al minstens een uur rond te springen en te juichen omdat ze een nieuwe tas heeft gekocht. En dat is niet zo erg, maar ze zegt ook nog dat ze die aan mij te danken heeft. Alleen maar omdat ze zo zat te twijfelen, en ik haar wees op de geweldige Loesje-spreuk 'Bij twijfel altijd kopen!'. Dat heeft ze dus gedaan. En ze is me dankbaar. En ze huppelt nu dus al minstens een uur rond. Als een blij kind! En ik vind het leuk om te zien, dus ik ga dit gedrag ook vooral niet afleren! En ik wil bij deze iedereen motiveren om het kind in jezelf (al is het maar heel af en toe...) naar boven te laten komen, dat maakt het leven een stuk leuker!