Communicatie

Mensen reageren vaak weinig begripvol als je zegt dat je communicatie studeert. Ze snappen niet wat het precies inhoudt. Vinden het te vaag en denken dat je er hélemaal niets mee kan. Nou moet ik iets bekennen: ook ik heb die gedachten wel eens (gehad). Maar wat ik deze dag geleerd heb is dat communicatie van levensbelang (ok, bijna dan...) is. Communicatie op zich is eigenlijk iets van niets, maar toch draait alles er om. Communicatie en contact.
Zo, wijze woorden, en dat al als je bijna klaar bent met je Bachelor...

Controle-freak

Ik vind het niet erg als ik het druk heb en veel moet doen. Stiekem heb ik dat zelfs eigenlijk liever dan dat ik niets te doen heb. Ja ok, voor een dagje is dat leuk, maar het moet niet langer duren. Dan ga ik me alleen maar vervelen. Ik kan toch niet stilzitten en ben dus eigenlijk altijd wel bezig. En dat bevalt me wel. En daarbij heb ik ook bijna nooit last van stress. Tenminste: zolang ik een duidelijk overzicht heb van wat ik precies allemaal moet doen. Wanneer er in een drukke periode ineens allemaal onverwachte dingen die ook tijd en moeite kosten op mijn pad komen, dan kan het nog wel eens tot stress leiden. Maar zolang ik overzicht heb en voor mezelf enigszins kan plannen (ook weer niet teveel ;)) in welke volgorde ik alles moet doen, gaat het gewoon goed. Ik moet voor mijn gevoel gewoon controle houden. En dat is me de afgelopen weken erg duidelijk geworden.

Oranje, rood...groen!

Staat er een kind van een jaar of 8/9 met zijn fiets én met zijn vader met diens fiets voor het rode stoplicht te wachten. En jawel, het stoplicht springt na een tijd op groen. Vader fietst door. Kind blijft verbaasd wachten: 'Pap! Hij springt zomaar op groen!'.

Tsja mijn jongen...da's de essentie van stoplichten. Die blijven niet op rood staan. Die springen, als je lang genoeg of té lang hebt gewacht inderdaad zomaar op groen. En dan mag je doorfietsen. En snel aub! Want voor je het weet is het weer rood. En dan mag je niet meer fietsen.
Hij moest duidelijk nog veel leren. Zeker nog nooit een stoplicht gezien ofzo?

Het is over!

Zo! Dat gevoel heb ik vandaag echt. Na een paar ontzettend drukke weken was dan gisteren de dag des onheils: ik trapte om 9 uur af met een presentatie over een groot eindonderzoek voor één van mijn vakken, leverde meteen het verslag erover in en sloot de dag af met een tentamen waar heel veel voor geleerd moest worden. Ik had er echt bijna de kracht niet meer voor... Maar nu is het over. Ik hoef gewoon even niet meer te studeren. Een week gewoon geen boek open te slaan! Heerlijk!
Ik heb me echter al wel weer op de volgende projecten gestort, want stilzitten lukt me toch niet. De laatste dingen voor het geweldige grote SV Contact Gala (24 april, komt allen!) moeten nog geregeld en afgehandeld worden, dus daar ben ik nog een paar dagen zoet mee. Én, daar had ik nog niet eens over geschreven: ik ben de kersverse penningmeester van SV Contact! Ik zit in het bestuur! Dus daar moet ook weer het een en ander voor gebeuren. Maar dat geeft allemaal niet, want dit is allemaal een stuk leuker dan alleen maar boven de boeken zitten. Jeuj, heb er zin in! En plots begint nu ook meteen de zon te schijnen, wat een Goede Vrijdag!

Oirschots trots

Wat ik nou toch heb meegemaakt! Ik fiets gewoon na een dagje hard werken van de uni (bij de weg: ik heb een hekel aan die afkorting, zijn er meer mensen die daar last van hebben??) naar huis. Beetje slaperig rond te kijken, duikt daar ineens op de hoek van het Janskerkhof een grote rode vrachtwagen op. En wat zien mijn trotse oogjes? Het is een vrachtwagen van Oirschots trots: het enige echte altijd-vieze-en-goedkope-en-de-volgende-ochtend-gegarandeerd-koppijn-bier Kroon. Gebrouwen volgens traditioneel recept. In het pittoreske Brabantse Oirschot nog wel. Quelle une surprise! Daar kom ik ook vandaan! Ik moet zeggen: ik was best een beetje trots! Ondanks de niet te evenaren slechte kwaliteit van die gele rakkers van Kroon...

p.s. deze euforie is naar mijn mening volledig te danken/wijten aan een ruime overschrijding van mijn dagelijkse koffie-quotum

Vraagje...

Wat is nou een pollepel? Ik hoor verschillende dingen:
A. Zo'n grote ronde stalen lepel die voornamelijk voor het opscheppen van soep wordt gebruikt
B. Een houten lepel; niet zo'n spatel om bijvoorbeeld vlees te bakken, maar echt meer zo'n lepel-vorm

Help me, want ik kom er niet uit! Ik ben eenentwintig jaar in de vooronderstelling geweest dat het dus optie A was. Zo hebben mijn ouders me dat geleerd. Maar ik hoor steeds meer mensen die gaan voor optie B. En zelfs mijn steun en toeverlaat in bange dagen, Google, helpt mij niet verder. Wanneer ik afbeeldingen zoek met als zoekterm 'pollepel', krijg ik zowel van die stalen soeplepels als houten lepels te zien. Kortom: dilemma! Wat denken jullie?