Treinconversaties

Tja, daar kan ik eigenlijk kort over zijn: die zijn er nauwelijks. Althans, niet als je de gesprekken tussen bekenden niet meetelt. En ik vraag me eigenlijk af waarom die er nauwelijks zijn. Veel mensen reizen alleen. En veel mensen zitten uit verveling naar buiten te kijken, te telefoneren of bladeren tien keer de Metro of de Spits van a tot z en van voor naar achter door. Bijna niemand haalt het in zijn hoofd om een praatje te maken met de persoon tegenover of naast zich. Ik doe dat zelf ook niet hoor, laat ik daar duidelijk over zijn. Maar toch kan ik me voorstellen dat het regelmatig voor komt dat je op zich wel geïnteresseerd bent in de ander. Dat heb ik in ieder geval wel; wanneer ik bijvoorbeeld mensen met ontzettend grote koffers zie ben ik al benieuwd waar de reis voor die mensen heen gaat. Wanneer ik bijvoorbeeld een oudere man en vrouw met (waarschijnlijk) hun kleinkind zie ben ik benieuwd wat zij op zo'n dag gedaan hebben of gaan doen. Ik vind het leuk om te weten wat andere mensen beweegt, wat zij doen en waarom zij bijvoorbeeld juist op dat moment in die trein zitten. Dat kan een stukje nieuwsgierigheid zijn, maar zo zie ik het toch niet. Het lijkt er wel op alsof er een soort ongeschreven regel bestaat dat je 'vreemden' in de trein niet aan mag spreken ofzo. En dat vind ik ergens wel jammer, vooral wanneer ik me verveel en de persoon tegenover/naast me dat duidelijk ook doet. In liften lijkt die ongeschreven regel trouwens ook te bestaan; zelden worden er meer woorden gewisseld dan 'hallo' en 'doei'.

Wie gaat er mee die ongeschreven regels verbreken?