Fietsen zonder licht. In het donker. Zelfs ik maak me daar weleens schuldig aan. Daarnet ook weer. Ik had gewerkt en toen ik vanmiddag in de stralende zon vertrok had ik er niet aan gedacht dat het 's avonds als ik van het station naar huis zou moeten fietsen wel eens donker zou kunnen zijn. Ik had dus mijn lampjes niet bij me. En zo fietste ik gewoon nietsvermoedend naar huis. Totdat er een vrouw me tegemoet kwam lopen. Ze riep iets waarvan ik maar wat flarden kon verstaan: 'Kijk uit...blabla....controle!'. Eerst dacht ik: 'Wat nou controle? Ik houd me toch gewoon aan alle regels??'. En toen ineens ging er een lichtje branden (!) ... ik had geen licht. Dus in een reflex sprong ik van mijn fiets af en ging lopen met de fiets aan de hand. En jawel, vijftien meter verder stond een hele politie-garde te controleren. Mensen zonder licht, auto's die te hard reden, bellende automobilisten, iedereen werd 'gepakt'. Behalve ik. Want ik was niet in overtreding. Ik liep gewoon netjes met de fiets aan de hand langs en keek de politie-agenten heel onschuldig aan. Ik heb ze zelfs nog begroet en een goedenavond gewenst. En zo'n dertig meter verderop stapte ik vrolijk weer op en fietste zonder licht verder. Zo ben ik dan ook weer wel...
En dan aan het slot van deze post nog een bedankje voor die vrouw die me zo vriendelijk waarschuwde. Dat lijkt me hier wel op zijn plaats!
No comments:
Post a Comment