Tja, dat woord komt normaal gesproken echt niet in mijn vocabulaire voor. Ik heb er echt nooit last van. Ook al moet ik nóg zo veel doen in ontzettend weinig tijd, ik blijf er eigenlijk altijd wel rustig onder. Altijd overheerst de gedachte: 'Het komt toch wel goed...'. En dat is ook eigenlijk wel zo. Misschien dat ik me daarom ook nog steeds zo goed kan vinden in die ondertussen wel mijn lijfspreuk te noemen gedachte. En ik moet zeggen: het is heerlijk, zo nagenoeg zorgeloos te leven.
Maar nu is er iets vreemds gaande: ik heb nu stiekem echt wel enigszins last van stress. Met enkele presentaties en een verslag dat snel ingeleverd moet worden in het vooruitzicht, in combinatie met veel werk en nog andere afspraken, denk ik toch wel: 'Hmm, er moet toch wel écht veel gebeuren nu!' En dan is het even stress en heel hard werken. Maar dan kijk ik weer even naar de eisen waaraan het verslag moet voldoen en dan denk ik weer: 'Ooooow, het valt eigenlijk wel mee! Even een paar uurtjes goed voor gaan zitten en dan zijn we een heel eind!'. En dan tien minuten later denk ik weer: 'Ja maar Els, je hebt niet echt een paar uurtjes tijd...hoe ga je dat aanpakken??? Aaah, stress!'. Kortom: nogal wisselvallig op het moment.
Maar goed, ik weet al hoe ik die wisselvalligheid te lijf ga: gewoon blijven denken: 'het komt toch allemaal wel goed!'. Dat is voor alles en iedereen het relaxtste en levert waarschijnlijk ook het beste resultaat op!
3 comments:
Precies! Dat is ook echt zo: alles komt goed! En zolang je dat maar voor ogen houd, kan er uiteindelijk niet heel veel mis gaan :) Oké, je moet er natuurlijk wel moeite voor doen en er even veel aan doen, maar uiteindelijk... ;)
doe je best hè!
Dat heb ik gedaan! En de 'stress' is al bijna voorbij: alleen nog ff een presentatie voorbereiden voor morgen en ik heb weer rust :)
Loop alleen nog wel achter met lezen, maar dat hou je toch ;)
Post a Comment