Even afreageren...

Ik snap mezelf niet. Zo'n twee weken geleden, voordat dit collegejaar begon, was ik echt heel erg gemotiveerd om weer hard aan de slag te gaan. Ik had zin om na zo'n lange vakantie mezelf weer eens écht nuttig te maken. Ik heb me in de vakantie ook wel nuttig gemaakt, door veel te werken. Maar dat is toch anders. Nu heb ik weer echt een daginvulling. Maar wat ik nu niet snap: mijn motivatie is op dit moment echt helemaal weg. Écht nul komma nul. Ik moet eigenlijk zoveel doen (vanmiddag take-home tentamen inleveren, dinsdag verslag inleveren, lezen, lezen en nog eens lezen...), maar er komt niks uit mijn vingers. Ok, wel iets, maar bijna niks. Het is ineens veel leuker om de was op te vouwen. Het is ook ineens heel aantrekkelijk om op internet een leuke nieuwe telefoon uit te zoeken (mijn abonnement loopt bijna af en er zijn zóóóó'n leuke aanbiedingen!). Of liedjes die normaal echt stom zijn worden ineens wel leuk om gewoon zomaar even tussen het studeren door te luisteren.
En ik vind het eigenlijk allemaal best leuk en interessant enzo wat ik voor mijn studie moet doen. Maar het lukt gewoon echt niet! Ik kan me er maar niet toe zetten! En ik ben nog wel expres niet uitgegaan gisteren om op tijd op te kunnen staan en veel te kunnen doen. Op tijd opstaan is gelukt. Maar veel doen tot nu toe nog niet echt. En dat is best frustrerend...

Zo, nu ben ik die frustraties kwijt. Nu even een lekker kopje cappucino en dan moet het maar gaan lukken dadelijk! Ik ga er tegenaan!