Waarom heb ik toch altijd maar weer die drang om overal bij te willen zijn? Als er ook maar ergens iets leuks te doen is, wil ik er heen. Altijd maar weer dat gevoel dat ik iets mis als ik er niet bij ben. Ook al heb ik helemaal geen zin, toch zal ik altijd even gaan 'kijken of er iets te doen is'. Ik ben dan ook bijna bij elk feestje/borrel/verjaardag/gezellig avondje enz. aanwezig. Zo ook met carnaval, dat vandaag officieel is begonnen. Ik had al een paar weken helemaal geen zin om daar dit jaar ook maar iets van mee te krijgen. Tot gisteren. Vanaf gisteren ben ik begonnen met zin maken. Zin máken ja, want het is er nog niet helemaal. Maar toch heb ik al het gevoel dat ik iets mis als ik niet ga. Het is met carnaval gewoon zo dat ik het stiekem echt ontzettend belachelijk vind: vier dagen lang is iedereen hartstikke raar en dronken en danst op achterlijke muziek enzo. Maar toch, als je er gewoon in meegaat, valt het best mee. Dan zie je de humor wel in van dat rare gedoe en die rare muziek. Dus, ik denk dat ik dat vanavond en morgen toch ook maar gewoon ga doen. Ik ga er letterlijk 'bij' zijn, gekleed in een geel met zwart gestreept truitje en een tule rokje, eveneens in de kleuren geel en zwart...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
BIJ BIJ BIJ zeg je dan! Sambal bij, allebij! zoiets ;) hoewel 't dit jaar geen allebij is, want ik ben/was er niet bij als bij. Zo, hoevaak kan 't woord bij in 1 zin ;) En overal bij willen zijn komt me bekend voor... een hospiteeravond, borrel, cabaretvoorstelling en feest moet toch best op 1 avond kunnen?... Maar nu kan ik even niet overal meer bij zijn, dus ook geen carnaval. Ach, scheelt weer, hoef ik die carnavalskrakers ook niet te leren ;)
Sni sna schnappi...Die is toch niet zo moeilijk te leren?
Post a Comment