Vandaag begon ik aan een rol Fruit-tella. Voor mij echt jeugdsentiment, ik denk dat ik die dingen al minstens 10 jaar niet meer gegeten heb. Maar deze rol zat ik mijn kerstpakket, dus hij moest er aan geloven. Ik pakte eerst twee snoepjes en legde de rol weg, omdat ik anders alles in één keer zou opeten. Twee paarse waren het. En laat ik die nou net het minst lekker vinden. Ik haalde de rol weer tevoorschijn en pakte er nog twee. Een groene (die waren er vroeger nog niet!) en een oranje. Groen vond ik niet heel lekker, het was een soort van wannabe-appelsmaak. Oranje was vroeger al mijn favoriet en dat is hij nog steeds, met zijn zoete sinaasappelachtige smaak. Waar ik vooraf bang voor was, gebeurde ook: ik had zin in nog meer Fruit-tella. Dus gunde ik mezelf nog één snoepje. Gelukkig zat er een oranje papiertje om het bovenste snoepje, dus ik kon nu dan écht eindigen met mijn lievelingssmaak. Maar wat bleek? Onder dat oranje papiertje zat een groene Fruit-tella! Mét wannabe-appelsmaak. Stom toch?
Ik zal er maar niet bij vertellen dat ik vervolgens nog een paarse en nog een groene heb moeten opeten voordat ik kon eindigen met mijn favoriete oranje snoepje...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment