Ik eet een keer bij mijn ouders. Mijn moeder heeft heel pittig thais gekookt. Lekker, maar ik krijg er altijd zo'n loopneus van. Ik veeg een keer met mijn vinger onder mijn neus door om de schade van deze keer op te meten. Bloed aan mijn vinger. Nog maar een keer, even zoeken naar bevestiging. Minder bloed aan mijn vinger. Verschrikte uitroep: 'Whaaa! Een Wannabe-bloedneus!!'. Drie vragende blikken: 'Wannabe-bloedneus?'. In koelen bloede het antwoord: 'Ja, het loopt er niet uit!'
Tot zover de uit het leven gegrepen etenstijd-verhalen...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment